ΠΑΡΙΣΙ
Η αποθέωση της φύσης, η έξαρση των χρωμάτων, η ποιητική απεικόνιση των τοπίων, το λαμπρό φως που αντικατοπτρίζουν ο ουρανός και η γη, οι εξιδανικευμένες ανθρώπινες φιγούρες είναι τα στοιχεία της ταυτότητας του εικαστικού έργου του Κλοντ Μονέ.
Η έκθεση 175 έργων του που παρουσιάζει το παρισινό μουσείο Γκραν Παλέ μέχρι το τέλος Ιανουαρίου προσφέρει ένα συναρπαστικό πανόραμα της δημιουργίας του μεγάλου ιμπρεσιονιστή.
Η έκθεση παρουσιάζει με θεματική και ιστορική χρονολογία την καριέρα του. Στα νεανικά του χρόνια ο ζωγράφος επιλέγει παραδοσιακά θέματα, το δάσος, τη θάλασσα. Αγκαλιάζει με το βλέμμα του όλο το τοπίο, το απεικονίζει προσδίδοντάς του ένα «εσωτερικό φως», στις ανταύγειες πάνω στα κύματα, στη χλόη ή στα φύλλα των δέντρων.
Την εποχή του 1880 ο ζωγράφος ταξιδεύει στη Νορμανδία, στη νότια και στη δυτική Γαλλία. Μελετά το φως, ζωγραφίζει πολλές φορές το ίδιο θέμα, όπως «πικ-νικ στη χλόη» ή «γυναίκες στον κήπο». Εραστής του φωτός, ο Μονέ γράφει σε φίλους του: «Δεν μπορείτε να φανταστείτε την ομορφιά της θάλασσας και τι ταλέντο χρειάζεται για να την αποδώσει κανείς. Είναι κάτι ασύλληπτο».
Σημειώνει στα γραπτά του «για μένα κυρίαρχο μέσο έκφρασης είναι ο ήλιος». Το χρώμα συνιστά υψηλό εικαστικό μέσο για τον Μονέ, που αποδίδει υπέροχα την έξαρση και τις εντάσεις του. Οι γυναικείες φιγούρες του εμφανίζονται εξιδανικευμένες, σε σκηνές περιπάτου, σε οικογενειακές συγκεντρώσεις, σε μεγάλες γιορτές. Αφιερώνει μια σειρά έργων του στην απεικόνιση του σιδηροδρομικού σταθμού Σεν Λαζάρ, δείχνοντας την έφοδο της βιομηχανικής εξέλιξης. Ζωγραφίζει ακόμη τον καθεδρικό ναό της Ρουέν, το Κοινοβούλιο του Λονδίνου, τον Τάμεση. Θέλει να δείξει πόσο η αίσθηση αλλάζει με τη χρωματική απόδοση, πώς μεταμορφώνεται ένα τοπίο από τις ανταύγειες του ήλιου στο νερό, από την ομίχλη, τη συννεφιά ή τα χιόνια. Σε μακρόχρονη αντίθεση με το εικαστικό κατεστημένο της εποχής του, παρεξηγημένος από τους κριτικούς, ο Μονέ μπόρεσε τελικά να επιβληθεί ως ένας από τους κυριότερους ζωγράφους τοπίων στη Γαλλία και ως πρωτοπόρος του ιμπρεσιονισμού. Η αναγνώριση του ταλέντου του στις Ηνωμένες Πολιτείες άνοιξε τον δρόμο της αναγνώρισης στη χώρα του.
Επειτα από πολλά ταξίδια και εναλλαγές στην προσωπική του ζωή, ο Μονέ επέλεξε για τόπο διαμονής του το Ζιβερνί της Νορμανδίας και το μετέβαλε σε καλλιτεχνικό στέκι συγκεντρώνοντας γύρω του ιμπρεσιονιστές και πολυάριθμους ζωγράφους από όλο τον κόσμο. Το σπίτι με τα λουλούδια του και η λίμνη ήταν η ύστατη πηγή έμπνευσής του, για πολυάριθμα έργα της σειράς «Nympheas», στα οποία αφιέρωσε τα τελευταία είκοσι χρόνια της ζωής του. Σήμερα το «άντρο» του Μονέ έχει μεταβληθεί σε μουσείο, που συγκεντρώνει χιλιάδες επισκέπτες. *
*Μια άλλη ματιά στην έκθεση του Μονέ στη σελ. 14 του ενθέτου των «New York Times».
No comments:
Post a Comment