Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 19/09/2008
«Η ζωγραφική είναι η ζωή μου. Από 15 ετών ζωγραφίζω. Μεγάλωσα πια κι έχω φιλοτεχνήσει τόσα πολλά έργα που αρκετά τα έχω λησμονήσει». Πενήντα πέντε χρόνια ζωγράφος ο Γιάννης Μιγάδης. Ανθρωπος σεμνός, καλλιτέχνης της ουσίας και της μικρής κλίμακας, των «εσωτερικών» τόπων και τοπίων.
Ο Γιάννης Μιγάδης σήμερα στο ατελιέ του στο Κολωνάκι |
Στη μεγάλη αναδρομική έκθεσή του με τίτλο «Το χρώμα της μνήμης», που εγκαινιάζεται τη Δευτέρα στο Μουσείο Μπενάκη της Κουμπάρη, ο μαθητής του Παρθένη, επιστήθιος φίλος του Τσαρούχη, του Χατζιδάκι και του Καββαδία, θα ξαναδεί συγκινημένος έργα που είχε «χάσει» τουλάχιστον για τρεις δεκαετίες.
«Είναι σαν να έρχονται από άλλο κόσμο», εξομολογείται.«Ηταν πολύ μεγάλη ευθύνη να ξαναβρω τα έργα μου και να τα δανειστώ. Στο τέλος, βέβαια, νιώθεις ικανοποίηση. Η αναδρομική είναι επιστέγασμα της δουλειάς χρόνων».
Εκτός από τις πολύ γνωστές προσωπογραφίες, τα τοπία και τις νεκρές φύσεις τού βραβευμένου και από την Ακαδημία Αθηνών καλλιτέχνη, η έκθεση στο Μπενάκη θα συμπεριλάβει κι ένα πολύ σημαντικό, αλλά ξεχασμένο, εν πολλοίς «χαμένο» κομμάτι της δουλειάς του: τις μακέτες σκηνικών και κοστουμιών που φιλοτέχνησε στο θέατρο.
«Είναι σαν να έρχονται από άλλο κόσμο», εξομολογείται.«Ηταν πολύ μεγάλη ευθύνη να ξαναβρω τα έργα μου και να τα δανειστώ. Στο τέλος, βέβαια, νιώθεις ικανοποίηση. Η αναδρομική είναι επιστέγασμα της δουλειάς χρόνων».
Εκτός από τις πολύ γνωστές προσωπογραφίες, τα τοπία και τις νεκρές φύσεις τού βραβευμένου και από την Ακαδημία Αθηνών καλλιτέχνη, η έκθεση στο Μπενάκη θα συμπεριλάβει κι ένα πολύ σημαντικό, αλλά ξεχασμένο, εν πολλοίς «χαμένο» κομμάτι της δουλειάς του: τις μακέτες σκηνικών και κοστουμιών που φιλοτέχνησε στο θέατρο.
Το έργο του Γ. Μιγάδη «Περιμένοντας» (1977) προέρχεται από τη συλλογή του Κώστα Μουρσελά |
- Τι πρόσωπα ζωγραφίζατε, κυρίως; Αστούς;
«Αστούς αλλά και λαϊκούς. Ολη την κοινωνία. Με ενέπνεαν οι άνθρωποι οι γελαστοί, οι ευτυχισμένοι, αλλά και οι... απόντες. Με έναν τρόπο, ο θάνατος με είχε αγγίξει. Με ενέπνεε, με συγκινούσε. Αυτά τα πορτρέτα, που... ξανάρχονται σήμερα λίγο σαν εφιάλτες, είναι καμωμένα από παλιές φωτογραφίες. Κι έχουν μια συγκίνηση -όλοι έχουμε αναμνήσεις από τους προγόνους μας, γονείς και παππούδες».
- Τα «τσεχοφικά», όπως έχουν χαρακτηριστεί, τοπία σας πώς τα ξεκινήσατε;
«Κάποια στιγμή κατάφερα και βγήκα από τον κλοιό των πορτρέτων, γιατί ήταν ένα μπλοκάρισμα ψυχολογικό, και άρχισα να ζωγραφίζω περιβάλλοντα ζωντανά, πράγματα που υπήρχαν γύρω μου. Οι σκηνές από την ύπαιθρο ήταν σκηνές με ζωντανούς. Βγήκα κι έξω κι έκαμα θάλασσες και τοπία με έναν τρόπο εντελώς δικό μου, αν και ρεαλιστικό. Είναι γνωστές οι παραλίες μου. Ακόμα έρχονται και μου τις ζητάνε».
- Η σκηνογραφία στο θέατρο πώς προέκυψε; Συνεργαστήκατε με τον Κουν, τον Μινωτή. Και στο σινεμά με τον Ντασσέν, τον Δαμιανό, τον Ορσον Γουέλς, αλλά και τον Μανθούλη.
«Είδε τα ζωγραφικά έργα μου ο Κάρολος Κουν, του άρεσαν. Και σκηνογράφησα τον "Βυσσινόκηπό" του, μαζί με αρκετά έργα του Τένεσι Ουίλιαμς που ανέβασε. Πάντα με γοήτευε το θέατρο και με έκλεβε από τη ζωγραφική».
- Γιατί, λοιπόν, δεν το συνεχίσατε;
«Κάποια στιγμή είπα "είναι πολύ ωραία, γίνεται με συμμετοχή ψυχική, αλλά στο τέλος χάνεται. Ενώ ένα έργο ζωγραφικής μένει, είναι δικό σου". Και είπα "τέρμα". Συγκεντρώθηκα στη ζωγραφική. Και νομίζω πως έκανα πολύ καλά».
- Είναι σαν να υποτιμάτε τη σκηνογραφία.
«Στη ζωγραφική είμαστε εμείς οι ίδιοι. Ο,τι έχουμε καταθέτουμε. Καταθέτουμε τον κόσμο μας, τις επιθυμίες μας, τις ανησυχίες μας, τις ενοχές μας. Είναι κάτι εντελώς προσωπικό. Είναι εξομολογήσεις. Οποτε δουλεύω, το κάνω από αγάπη. Ποτέ δεν ήμουνα επιχειρηματίας ζωγράφος. Ποτέ δεν προβλήθηκα με άλλο τρόπο πέραν του έργου μου. Μόνο ζωγράφιζα. Τα έργα μου λυπάμαι πολύ όταν τα αποχωρίζομαι. Δεν πουλώ εύκολα. Δεν θέλω να πουλώ όσα είναι σημαντικά για μένα».
- Τι κάνει ένα έργο σημαντικό;
«Το θέμα και, φυσικά, το αποτέλεσμα».
- Μισόν αιώνα ζωγράφος. Τη ζωγραφική τέχνη πώς τη βλέπετε μέσα στον χρόνο;
«Η ζωγραφική αλλάζει διαρκώς, κατά δεκαετία. Την εποχή που ήμουν στο Παρίσι, ήταν αφηρημένη, εξπρεσιονιστική. Σήμερα επιστρέφει σε ένα ρεαλισμό. Κι αυτό το βλέπεις και στα έργα των νεότερων. Είναι καλό που τα πράγματα κινούνται. Η ανανέωση είναι αναγκαία. Εγώ προσπάθησα να αλλάζω τεχνικές. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα».
Νεανική αυτοπροσωπογραφία του Γ. Μιγάδη. Ενα από τα έργα της έκθεσης |
- Κοιτώντας προς τα πίσω, μένετε ικανοποιημένος από τον εαυτό σας και το έργο σας;
«Γενικά, ικανοποιημένος είμαι. Για έναν λόγο: δεν είπα ποτέ ψέματα. Δεν επηρεάστηκα από πράγματα που είχαν επιτυχία και μπορεί και να μου αρέσαν. Ποτέ δεν μιμήθηκα κάτι. Ημουν ειλικρινής. Αν έχει κάποια επιτυχία η δουλειά μου, αυτό οφείλεται στο ότι μεταδίδει την αλήθεια».
* Η έκθεση του Γ. Μιγάδη στο Μπενάκη, που επιμελείται η ιστορικός τέχνης Αφροδίτη Κούρια, θα διαρκέσει ώς τις 9 Νοεμβρίου. *
* Η έκθεση του Γ. Μιγάδη στο Μπενάκη, που επιμελείται η ιστορικός τέχνης Αφροδίτη Κούρια, θα διαρκέσει ώς τις 9 Νοεμβρίου. *
No comments:
Post a Comment