Tuesday, November 29, 2016

Χανς Χόλμπαϊν ο νεότερος: Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους προσωπογράφους του 16ου αιώνα

Ο Χανς Χόλμπαϊν ο νεότερος [Hans Holbein der Jüngere, 1497 – μεταξύ 7 Οκτωβρίου και 29 Νοεμβρίου 1543] ήταν Γερμανός ζωγράφος, σχεδιαστής και  χαράκτης της Αναγέννησης. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους προσωπογράφους του 16ου αιώνα. Επίσης φιλοτέχνησε έργα θρησκευτικού περιεχομένου, σάτιρας και μεταρρυθμιστικής προπαγάνδας, ενώ σπουδαία ήταν και η συνεισφορά του στο σχεδιασμό βιβλίων. Αναφέρεται ως «ο νεότερος» ώστε να διακρίνεται από τον πατέρα του, Χανς Χόλμπαϊν τον πρεσβύτερο, διακεκριμένο ζωγράφο της Ύστερης Γοτθικής τεχνοτροπίας.

Λίλια Ζιάμου: “ U n b o u n d ”

Την Τρίτη 13 Δεκεμβρίου η γκαλερί « 7 » παρουσιάζει την 1η ατομική έκθεση στην Ελλάδα με την καινούργια δουλειά της ΛΙΛΙΑ ΖΙΑΜΟΥ  με τίτλο :  “ d ”
Η Λίλια Ζιάμου εστιάζει το ενδιαφέρον της στις δυνατότητες και στις αδυναμίες, που δημιουργούνται, όταν προκαλούνται συμβατικά όρια. Η δουλειά της αναφέρεται σε θέματα ταυτότητας, αυτοέκφρασης, ομορφιάς και φθοράς.

«Photography Never Lies» Έκθεση Φωτογραφίας | BOOZE | Σάββατο 10 Δεκεμβρίου

The following two tabs change content below.
Photography Never Lies
Γεροντάκος Βασίλης, Δέτσης Άκης, Μυτάς Δημήτρης, Ορδόλης Κώστας
Η φωτογραφία λέει ψέματα; Και εάν η φωτογραφία δεν λέει μήπως λένε ψέματα οι φωτογράφοι;
Σε αυτή την έκθεση τέσσερεις από αυτούς ανταγωνίζονται με την ιδέα της αναγνώρισης της λεπτής γκρίζας ή έγχρωμης γραμμής που χωρίζει την απεικόνιση της πραγματικότητας από την αναπαράσταση της. Τι είναι τελικά πραγματικότητα, μπορούμε να την περιγράψουμε με δικά μας λόγια; με δικές μας φράσεις; υπάρχει πιθανότητα όλες οι περιγραφές να είναι ίδιες;

Monday, November 28, 2016

Τζαν Λορέντσο Μπερνίνι: εκπρόσωπος της τεχνοτροπίας του ιταλικού Μπαρόκ

Ο Ιταλός Τζαν Λορέντσο Μπερνίνι [Gian Lorenzo Bernini, 7 Δεκεμβρίου 1598 – 28 Νοεμβρίου 1680] ήταν διακεκριμένος γλύπτης και ζωγράφος, γιος του καλλιτέχνη Πιέτρο Μπερνίνι. Θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους γλύπτες του 17ου αιώνα, που άφησε το ισχυρότερο προσωπικό στίγμα στην εικόνα της Ρώμης. Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους της τεχνοτροπίας του ιταλικού Μπαρόκ, που διακρίθηκε τόσο στη γλυπτική όσο και στην αρχιτεκτονική.

Φρεντερίκ Μπαζίλ: Ένας από τους πιο διάσημους επροσώπους του Πρώιμου Ιμπρεσιονισμού

Ο Γάλλος Φρεντερίκ Μπαζίλ [Frédéric Bazille, 6 Δεκεμβρίου 1841 – 28 Νοεμβρίου 1870] ήταν ιμπρεσιονιστής ζωγράφος. Γεννήθηκε στο Μονπελιέ από πλούσια μεσοαστική προτεσταντική οικογένεια. Στα 18 του ξεκινά ιατρικές σπουδές και τρία χρόνια μετά πηγαίνει να τις συνεχίσει στο Παρίσι. Ταυτόχρονα όμως αρχίζει να παρακολουθεί μαθήματα στο ατελιέ του Σαρλ Γκλαιρ, όπου συναντά τους ήδη παρακολουθούντες ΜονέΡενουάρ & Σισλέ. Γίνονται γρήγορα φίλοι, μάλιστα ενισχύεται οικονομικά από τον Μονέ. Περνούν πολύ χρόνο ζωγραφίζοντας μαζί, στα δάση Φοντενεμπλό, Ονφλέρ και μοιράζονται το ίδιο στούντιο, με τον Μονέ στα 1865 και με τον Ρενουάρ, την επόμενη χρονιά. Προηγουμένως είχε παραιτηθεί των ιατρικών του σπουδών (1864), χάριν της ζωγραφικής.

Στανίσλαβ Βισπιάνσκι: ο δημιουργός του νεότερου πολωνικού δράματος

Ο Πολωνός Στανίσλαβ Βισπιάνσκι (Stanislaw Wyspianski, 15 Ιανουαρίου 1869 – 28 Ιανουαρίου 1907) ήταν δραματουργός, ζωγράφος και ποιητής, και θεωρείται ο δημιουργός του νεότερου πολωνικού δράματος. Ο Στανίσλαβ Βισπιάνσκι γεννήθηκε το 1869 στην Κρακοβία της Πολωνίας. Ο πατέρας του ήταν γλύπτης, που διατηρούσε εργαστήριο γλυπτικής στον ιστορικό Λόφο Βάβελ (Wawel) της Κρακοβίας. Από μικρή ηλικία είχε ιδιαίτερη κλίση στις τέχνες και τη λογοτεχνία. Το 1887 εγγράφεται στο Τμήμα Φιλοσοφίας του Γιαγκελόνειου Πανεπιστημίου και στη Σχολή Καλών Τεχνών της Κρακοβίας, με καθηγητή του το διάσημο Πολωνό ζωγράφο Γιαν Ματέικο (Jan Matejko, 1838 – 1893).

Δημήτριος Ζ. Φιλιππότης: «Ο γλύπτης φιλόσοφος»

Ο γλύπτης Δημήτριος Ζ. Φιλιππότης (Πύργος Τήνου, 1839 – Αθήνα, 28 Νοεμβρίου1919) γεννήθηκε στον Πύργο Τήνου και ήταν γιος του Ζαχαρία Φιλιππότη, γνωστού μαρμαρογλύπτη και εμπειρικού αρχιτέκτονα, ο οποίος είχε κατασκευάσει και αρκετούς ναούς μεταξύ των οποίων την Μονή Αγίου Παύλου στο Άγιο Όρος, στην ανέγερση της οποίας συμμετείχε όταν έφτασε στα δεκατρία του και ο Δημήτριος).

Τζοβάνι Μπελίνι: Θεωρείται o ιδρυτής της βενετσιάνικης σχολής ζωγραφικής

Τζοβάνι Μπελίνι [Giovanni Bellini, 1433 – 26 Νοεμβρίου 1516] ήταν Ιταλός ζωγράφος της Αναγέννησης από την Βενετία, ο πιο γνωστός της οικογένειας Μπελίνι. Θεωρείται o ιδρυτής της βενετσιάνικης σχολής ζωγραφικής και οδήγησε στην ανάπτυξη ενδιαφέροντος για την Αναγέννηση στην Βενετία, η οποία έγινε κέντρο της Αναγέννησης που ανταγωνιζόταν την Φλωρεντία και την Ρώμη και το έργο του αντανακλά αυτό το αυξανόμενο ενδιαφέρον. Ήταν δάσκαλος των Τζορτζόνε και Τιτσιάνο. Χρησιμοποίησε ένα πιο αισθησιακό όσον αφορά το χρώμα και τη μορφή τρόπο σχεδίασης και με νέο βαθμό ρεαλισμού και είναι γνωστός για την πρωτοποριακή απεικόνιση του φυσικού φωτός.

Κυριάκος Ρόκος: «Εξαιρετικό Παρθένο Πικρό Χαμόγελο – ψυχρής έκθλιψης» [Γλυπτική]

  • 8 Δεκεμβρίου 2016 – 7 Ιανουαρίου 2017
Η αίθουσα τέχνης «ε κ φ ρ α σ η – γιαννα γραμματοπουλου», εγκαινιάζει την Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου την ατομική έκθεση γλυπτικής του Κυριάκου Ρόκου με τίτλο: «Εξαιρετικό Παρθένο Πικρό Χαμόγελο – ψυχρής έκθλιψης».
Ο ίδιος ο καλλιτέχνης σημειώνει για τη δουλειά του: «Γεγονός είναι ότι εξακολουθώ, πάντα λεύτερος, σαν πολεμικός ανταποκριτής ή σαν λαϊκός μάστορας, να καταγράφω, με τον τρόπο μου, όλα όσα μονάχα με τους χτύπους της καρδιάς μεταδίδονται και αποθηκεύονται με την ευχή της μη επανάληψης. Φυσικά δεν είμαι και ο μόνος. Αλλά ποια ελληνική εξουσία νοιάστηκε για το μοναδικό κεφάλαιο που είναι ο δημιουργός της ντόπιας τέχνης και ο πολιτισμός;»

Robert McCabe. Αναμνήσεις & μνημεία του Αιγαίου: έκθεση στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Στο πλαίσιο της έκθεσης «Κυκλαδική κοινωνία 5000 χρόνια πριν» το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης παρουσιάζει από 8 Δεκεμβρίου μέχρι 19 Μαρτίου την έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Robert McCabe. Αναμνήσεις & μνημεία του Αιγαίου».
Η έκθεση του γνωστού φωτογράφου, περιλαμβάνει δύο ενότητες με διαφορετικό θέμα αλλά με κοινό στοιχείο τις ελληνικές θάλασσες και τον ρόλο που διαδραμάτισαν στις κοινωνίες των ανθρώπων στο Αιγαίο ανά τους αιώνες. Η πρώτη ενότητα παρουσιάζει πτυχές της ζωής στο Αιγαίο τις δεκαετίες του 1950 και του 1960.

Στα ίχνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου: ομαδική έκθεση στην S.G. Art Gallery

H S.G. Art Gallery εγκαινιάζει την Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016 την ομαδική έκθεση με τίτλο «Στα ίχνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου».
Η έκθεση πραγματοποιείται με αφορμή του TOUR-FORUM GR-UZB in ATHENS και τελεί υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Τουρισμού του Ουζμπεκιστάν, την υποστήριξη του Γενικού Προξενείου του Ουζμπεκιστάν στην Αθήνα, τo Κέντρο Πολιτισμού Αθηνών για την UNESCO και την ΜΚΕ «Hellenic Euroasiatic Association» (πρόεδρος Ξενοφών Λαμπράκης).

Saturday, November 26, 2016

Ανρί ντε Τουλούζ-Λοτρέκ: Ένας από τους πρωτοπόρους στην τέχνη της αφίσας

Ανρί ντε Τουλούζ-Λοτρέκ [Henri Marie Raymond de Toulouse-Lautrec-Monfa24 Νοεμβρίου 1864 – 9 Σεπτεμβρίου 1901] ήταν Γάλλος ζωγράφος, χαράκτης, εικονογράφος και σχεδιαστής, του οποίου η εμβάθυνση στην πολύχρωμη και θεατρική παριζιάνικη ζωή στα τέλη του 19ου αιώνα, έδωσε μία συλλογή από συναρπαστικές, κομψές και προκλητικές εικόνες της σύγχρονης και μερικές φορές παρακμιακής ζωής εκείνης της εποχής.

Sunday, November 20, 2016

Ρενέ Μαγκρίτ: «Οι πίνακές μου δεν σημαίνουν κάτι, επειδή και το μυστήριο δεν σημαίνει κάτι — είναι απλώς άγνωστο…»

Ο Βέλγος σουρρεαλιστής καλλιτέχνης Ρενέ Μαγκρίτ [René François Ghislain Magritte21 Νοεμβρίου 1898 – 15 Αυγούστου 1967], με επιρροές από το καλλιτεχνικό κίνημα του ντανταϊσμού,  γεννήθηκε στην πόλη Λεσίν και ήταν γιος εύπορου βιοτέχνη. Καθοριστικό ρόλο στην πορεία του έπαιξαν η τέχνη του Τζόρτζιο ντε Κίρικο αλλά και τραυματικά παιδικά του βιώματα (το 1912, όταν ήταν 14 ετών, η μητέρα του αυτοκτόνησε στον ποταμό Σαμπρ).

Saturday, November 19, 2016

Τζόρτζιο ντε Κίρικο: διαμόρφωσε το ιδίωμα της Μεταφυσικής Ζωγραφικής

Ο Ιταλός ζωγράφος, συγγραφέας και γλύπτης Τζόρτζιο ντε Κίρικο, ορθότερα Τζόρτζο ντε Κίρικο [Giorgio de Chirico, 10 Ιουλίου 1888 – 20 Νοεμβρίου 1978] είναι γνωστός ως ένας από τους καλλιτέχνες που διαμόρφωσαν το ιδίωμα της Μεταφυσικής Ζωγραφικής (Pittura metafisica) αλλά και για την επιρροή που άσκησε σε καλλιτεχνικά ρεύματα του 20ού αιώνα, όπως ο υπερρεαλισμός και η Νέα Αντικειμενικότητα (Neue Sachlichkeit).

Νικολά Πουσέν: «Et in Arcadia ego (Οι Βοσκοί της Αρκαδίας)»

Ο Γάλλος ζωγράφος Νικολά Πουσέν [Nicolas Poussin, 15 Ιουνίου 1594 – 19 Νοεμβρίου 1665] ήταν ο σημαντικότερος του κλασικού γαλλικού μπαρόκ, αν και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας του στη Ρώμη. Γεννήθηκε κοντά στην πόλη Λεζ Αντελύ της βορειοδυτικής Γαλλίας το 1594 και πέθανε το 1665 στη Ρώμη. Εκτός από τα δύο χρόνια που υπηρέτησε ως αυλικός ζωγράφος του Λουδοβίκου ΙΓ΄ στο Παρίσι, έζησε και εργάστηκε στη Ρώμη.

Monday, November 14, 2016

Κλοντ Μονέ: ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος του ιμπρεσιονισμού

Ο Γάλλος ζωγράφος Κλοντ Μονέ [Claude Oscar Monet, Παρίσι 14 Νοεμβρίου 1840 – 5 Δεκεμβρίου 1926] ήταν ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος του ιμπρεσιονισμού. Ο πατέρας του, ήταν εύπορος έμπορος της εποχής, που διακινούσε προμήθειες πλοίων. Το 1845, η οικογένεια του μετακόμισε στη Χάβρη, που αποτελούσε σημαντικό λιμάνι, στις όχθες του Σηκουάνα. Το 1858 γνωρίστηκε με τον Ευγένιο Μπουτίν, ο οποίος αποτέλεσε έναν από τους πρώτους δασκάλους του Μονέ και τον ενθάρρυνε να ζωγραφίσει την ύπαιθρο, σύνηθες θέμα για ζωγράφους εκείνης της περιόδου.

Sunday, November 13, 2016

Καμίλ Πισαρό, ο «πατριάρχης του ιμπρεσσιονισμού»

O Γάλλος ζωγράφος Καμίλ Πισαρό ή Πισάρο [Camille PissarroΆγιος Θωμάς (Αμερικανικές Παρθένοι Νήσοι), 10 Ιουλίου 1830 – Παρίσι, 13 Νοεμβρίου 1903] χαρακτηρίστηκε ως «πατριάρχης του ιμπρεσσιονισμού», λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του ύφους του, αλλά και κυριολεκτικά, διότι ήταν ηλικιακά ο γηραιότερός τους. Έχει επίσης χαρακτηριστεί ως ο «ζωγράφος της γης» καθώς μέσα από το έργο του, εξιστόρησε — με το δικό του τρόπο — την ζωή των αγρών, τα οργωμένα χωράφια, τα τοπία, τα ζωντανά, τους ανθρώπους και τους κόπους τους, το χωριό που κοιμάται και την πόλη που σφύζει από ζωή.

Αντώνιος Σώχος: εμπνεόταν από τη μυθολογία, τους θρύλους και τις ελληνικές λαϊκές παραδόσεις.

Ο γλύπτης Αντώνιος Σώχος (13 Νοεμβρίου 1888 – 1975) γεννήθηκε στα Υστέρνια της Τήνου και καταγόταν από οικογένεια με μεγάλη παράδοση στον χώρο της γλυπτικής. Θείος του ήταν ο επίσης γλύπτης Λάζαρος Σώχος. Μεγάλωσε στην Πάτρα όπου ήταν εγκαταστημένη η οικογένειά του και όπου ο πατέρας του διατηρούσε μαρμαρογλυφείο. Σπούδασε στη Σχολή Καλών τεχνών της Αθήνας δίπλα στον Γεώργιο Βρούτο και συμπλήρωσε τις σπουδές του στο Παρίσι και το Μόναχο χάρη σε υποτροφία του ελληνικού κράτους. Στο Παρίσι το 1921, πραγματοποιεί την πρώτη του έκθεση, για την οποία αποσπά πολύ καλές κριτικές.

Saturday, November 12, 2016

Ερνέστος Τσίλλερ, ο αρχιτέκτονας!!!

Ο Ernst Ziller, επισημοποίησε την σύνδεση της Αναγέννησης με την Αρχαιότητα, με διακριτές εκλεκτικιστικές τάσεις όπως την εφάρμοσε πρώτος ο δάσκαλός του Theophil Hansen. Ο Ziller αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση. Γερμανός, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα στα 1861 και συνεργάστηκε με τον Th. Hansen στην περίπτωση του κτιρίου της Ακαδημίας Αθηνών. Αυτός ο ξένος πολιτογραφήθηκε Έλληνας και μετέχοντας σε πολλές δραστηριότητες (Αρχαιολογικές έρευνες, διδασκαλία στο Πολυτεχνείο, Διεύθυνση Δημοσίων Έργων) έβαλε την σφραγίδα του στην Αρχιτεκτονική της εποχής του (1863-1897).  

Αύγουστος Ροντέν: επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τη γλυπτική του 20ού αιώνα

Ο Γάλλος γλύπτης Φρανσουά Ωγκύστ Ρενέ Ροντέν [François-Auguste-René Rodin, Παρίσι 12 Νοεμβρίου 1840 – 17 Νοεμβρίου 1917] επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τη γλυπτική του 20ού αιώνα με τα έργα του. Αρνήθηκε να αγνοήσει τις ανθρώπινες αδυναμίες και τις περιέγραψε όσο καλύτερα μπόρεσε στην τέχνη του, με ρεαλισμό και δύναμη. Περιέγραψε επίσης και την ερωτική αδυναμία, με πάθος κι ομορφιά. Ήταν δεύτερος γιος του Ζαν Μπατίστ Ροντέν (Jean-Baptiste Rodin) και της Μαρί Σεφέρ (Marie Cheffer).

Saturday, November 5, 2016

Ράλλης Κοψίδης: «Μέσα από το πνεύµα της ορθοδοξίας δεν ερµήνευσε το γράµµα, αλλά το πνεύµα της…»

Όπως σημειώνει η ιστορικός τέχνης Αθηνά Σχινάο Ρ. Κοψίδης «βίωσε την βυζαντινή και βυζαντινολαϊκή παράδοση, χωρίς να µιµηθεί τους τρόπους ή να ακολουθήσει πιστά τα πρότυπα του δασκάλου του … µέσα από το πνεύµα της ορθοδοξίας δεν ερµήνευσε το γράµµα, αλλά το πνεύµα της».
Ο ζωγράφος, αγιογράφος, χαράκτης και πεζογράφος Ράλλης Κοψίδης (5 Νοεμβρίου 1929 – 14 Αυγούστου 2010) γεννήθηκε στο Κάστρο Λήμνου και ήταν γιος του Αθανασίου Κοψίδη και της Δέσποινας Προδρομίδου.

Wednesday, November 2, 2016

Η σπουδαία συλλογή του Τελλογλείου Ιδρύματος Τεχνών Α.Π.Θ. στην Αθήνα.

Την Πέμπτη, 10 Νοεμβρίου 2016 στις 20.00 θα εγκαινιαστεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κύριο Προκόπιο Παυλόπουλο, η έκθεση «Η σπουδαία συλλογή του Τελλογλείου Ιδρύματος Τεχνών Α.Π.Θ. στην Αθήνα. Η πρώτη της παρουσίαση.» Αντιπροσωπευτικοί πίνακες ζωγραφικής και γλυπτά σημαντικών Ελλήνων δημιουργών όπως των Καντούνη, Κουτούζη, Γύζη, Ιακωβίδη, Βολανάκη, Πανταζή, Αλταμούρα, Γαλάνη, Παρθένη, Μαλέα, Κόντογλου, Αστεριάδη, Στέρη, Σπυρόπουλου, Εγγονόπουλου, Διαμαντόπουλου, Τσίγκου, Γαΐτη, Βενετούλια, Γεωργιάδη, Μυταρά, Σόρογκα, Τζομπανάκη, Πατσόγλου, Καμπαδάκη, Νικολαΐδη και άλλων θα παρουσιαστούν στην Αθήνα αποκαλύπτοντας το εύρος των αισθητικών επιλογών των ιδρυτών της πολυσυζητημένης συλλογής Νέστορα και Αλίκης Τέλλογλου.

«Ψίθυροι» από 25 καλλιτέχνες στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης

psithyroi-ekthesh
Οι… «Ψίθυροι», ή αλλιώς, οι καλλιτεχνικοί ψίθυροι 24 γυναικών καλλιτεχνών από την Ελλάδα, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ και ενός άνδρα καλλιτέχνη θα φιλοξενηθούν στη νέα έκθεση που διοργανώνει το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης με τον ομώνυμο τίτλο, από τις 4 Νοεμβρίου 2016 έως τις 7 Ιανουαρίου 2017 (Εγκαίνια: Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2016, 21:30).
Πρόκειται για έκθεση- παραγωγή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης, όπου και πρωτοπαρουσιάστηκε τον Οκτώβριο του 2015, η οποία εντάσσεται και στο πρόγραμμα του φετινού 57ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με την ανταλλαγή έργων στους χώρους τους.
Η έκθεση, επιθυμεί να διερευνήσει τις καταθέσεις των καλλιτεχνών σε ζητήματα φύλου, ζητήματα ταυτότητας, φόβου και διαπιστώσεων που αφορούν σε  απαγορεύσεις και κοινωνικούς κώδικες. Ταυτόχρονα θίγεται η δύναμη της  κατάδυσης, χάριν της αναγνώρισης των τραυμάτων, στη διαδικασία της ζωής που παράγει η επεξεργασία της σκέψης αλλά και ο ψίθυρος του κυττάρου, καθώς βαίνει προς το γήρας. «Ο τίτλος -όπως αναφέρει η επιμελήτρια της έκθεσης και καλλιτεχνική διευθύντρια του ΜΣΤΚ Μαρία Μαραγκού- αντλεί νοηματικά από τον λόγο του σπουδαίου Ιρλανδού λογοτέχνη και θεατρικού συγγραφέα, του Samuel Beckett, που τόσο σύγχρονα μιλά για τις λέξεις που γίνονται ψίθυροι, για το αιώνιο μουρμούρισμα και τη μνήμη που κρύβεται πίσω από κάθε ψίθυρο και για τον ψίθυρο που γίνεται κραυγή. Και επικαλείται τον ψίθυρο των σωμάτων όπως το κληροδοτεί στην ανθρωπότητα η ποιήτρια του “I died for beauty”, Emily Dickinson».
Όσο για την επιλογή γυναικών καλλιτεχνών, η ίδια σχολιάζει ότι «η πρόσκληση σε γυναίκες της τέχνης, από την Ελλάδα, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, δεν ορίζει επιθυμία για ένα φεμινιστικό μανιφέστο. Η επιλογή, εκφράζει την πίστη ότι ο γυναικείος ψίθυρος παραμένει πιο διαυγής και γενναίος σε αιτήματα επεξεργασίας του φόβου και της ύπαρξης. Ο τελικός σχολιασμός, ωστόσο, μέσω των συνεντεύξεων των γυναικών, διαφόρων εθνικοτήτων, ηθελημένα αποτελεί έργο και κατάθεση του άλλου φύλου».
Η έκθεση εντάσσεται στο πλαίσιο ανταλλαγών ανάμεσα στο ΚΣΤΘ και στο ΜΣΤΚ στον άξονα των κοινών τους ενδιαφερόντων, αναφορικά με το σώμα, το φύλο και τις ταυτότητες.
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Εοζέν Αγκοπιάν, Ευγενία Αποστόλου, Αθανασία Βιδάλη, Αντώνης Βολανάκης, Αγγελική Δουβέρη, Joan Giordano, Μαίρη Ζυγούρη, Mary Hrbacek, Δήμητρα Ιωάννου, Μαριγώ Κάσση, Πόπη Κρούσκα, Καλλιόπη Λεμού, Μαρία Λοϊζίδου, Ελένη Λύρα, Renee Magnanti, Δέσποινα Μεϊμάρογλου, Adriana Molder, Βάλη Νομίδου, Αντωνία Παπατζανάκη, Χαρά Πιπερίδου, Αγγελική Σβορώνου, Χρυσούλα Σκεπετζή, Μαριάννα Στραπατσάκη, Πόπη Τσουκάτου, Μαίρη Χρηστέα
Συντονισμός έκθεσης: Κατερίνα Κουγιουμουτζή / ΜΣΤΚ, Δόμνα Γούναρη – Ειρήνη Παπακωνσταντίνου/ Ιστορικοί Τέχνης-Επιμελήτριες ΚΜΣΤ
Παράλληλα
Η έκθεση «Ψίθυροι» πλαισιώνεται από μια σειρά παράλληλων δράσεων που περιλαμβάνει την περφόρμανς μακράς διάρκειας «Γραφείο Αποφόρτισης Κοινού» από την εικαστικό Ευγενία Τσανανά, με ανοιχτή πρόσκληση για το κοινό (ΚΣΤΘ, 5-13.11.2016), την προβολή του έργου της Δέσποινας Μεϊμάρογλου “Emergency exit” (ΟΛΥΜΠΙΟΝ, 3-13.11.2016) και της ταινίας «Χέρια: Η ζωή και οι έρωτες του ευγενέστερου των φύλων» των Stella Simon και Miklos Bandy (ΚΣΤΘ, 4.11.2016-7.01.2017), ενώ ξεναγήσεις σε μαθητές και στο ευρύ κοινό θα πραγματοποιούνται καθόλη τη διάρκεια της έκθεσης από τους επιμελητές και τους  μουσειοπαιδαγωγούς του ΚΜΣΤ.
  • Ευγενία Τσανανά
  • Γραφείο Αποφόρτισης Κοινού
  • 5-13 Νοεμβρίου 2016, 10:00-18:00 / Δευτέρα 7 Νοεμβρίου, κλειστά
  • Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης / Αποθήκη Β1 (Λιμάνι)
Σε περιόδους προσωπικών ή κοινωνικών κρίσεων οι άνθρωποι τείνουν να απομονωθούν, καθηλωμένοι στην απογοήτευση και την δυστυχία τους. Ο πόνος όμως μπορεί να λιγοστεύει εάν μοιράζεται με άλλους. Η Ευγενία Τσανανά δημιουργεί με το Γραφείο Αποφόρτισης Κοινού ένα συμμετοχικό έργο με το οποίο επιχειρεί να προσφέρει άμεση συναισθηματική ανακούφιση στους επισκέπτες του ακούγοντας τους εφιάλτες τους, καταγράφοντάς τους και στη συνέχεια σβήνοντας τις καταγραφές και αποθηκεύοντας τα τρίμματα της σβηστήρας. Την τελευταία μέρα η καλλιτέχνης θα ρίξει τα τρίμματα στη θάλασσα. Μέσω της επανάληψης αυτής της διαδικασίας επί εννέα μέρες, το Γραφείο σκοπεύει να ελαττώσει συμβολικά το βάρος της συσσωρευμένης δυστυχίας που βαραίνει την πόλη, σε μία κοινή προσπάθεια με τους επισκέπτες του, με βάση την αμοιβαία εμπιστοσύνη.
Η αρχική ανάθεση και παραγωγή έγινε από το NEON + MAI με την ευκαιρία του προγράμματος AS ONE στο Μουσείο Μπενάκη (10.03-24.04.2016).
  • Δέσποινα Μεϊμάρογλου                                            
  • Emergency exit, 2004. Βίντεο – εγκατάσταση, χωρίς ήχο, 1:50’  
  • 3-13 Νοεμβρίου 2016
  • ΟΛΥΜΠΙΟΝ, 5ος όροφος   
Το έργο της Δέσποινας Μεϊμάρογλου Emergency exit είναι βασισμένο στο έργο του γερμανού ζωγράφου Hans Holbein του νεότερου, Το Σώμα του νεκρού Χριστού στον τάφο, 1522. Η έμπνευση για τη δημιουργία του συγκεκριμένου έργου ήταν ένα άρθρο από το αστυνομικό δελτίο Τύπου γύρω από τον άγριο φόνο μιας νεαρής γυναίκας από τον εραστή της το 2004.
  • Stella Simon και Miklos Bandy
  • Χέρια: Η ζωή και οι έρωτες του ευγενέστερου των φύλων, 1927-28 / 13’
  • Μουσική: Marc Blitzstein / Εκτέλεση: Marc Blitzstein
  • 4 Νοεμβρίου 2016- 7 Ιανουαρίου 2017
  • Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης / Αποθήκη Β1 (Λιμάνι)
Τα χέρια χρησιμοποιούνται ως χαρακτήρες σε μια αφηγηματική ενότητα εμπνευσμένη από τον χορό. Γίνονται το μέσο μέσα από το οποίο διερευνάται η εμπειρία της θηλυκής φύσης και απεικόνισης. Ιχνηλατώντας πάνω στις παραδόσεις του πειραματισμού που απαντώνται στην διεθνή εικαστική σκηνή καθώς και τα κινήματα του φιλμ και της φωτογραφίας της δεκαετίας του 1920, η Ζίμον μεταμορφώνει μία απλή, μελοδραματική ερωτική ιστορία σε μια αβανγκάρντ φεμινιστική ταινία μικρού μήκους. – Jennifer Wild
Διαβάστε επίσης:
Φωτογραφίες:
1.Δέσποινα Μεϊμάρογλου, Emergency exit, 2004, βίντεο εγκατάσταση, χωρίς ήχο, 1:50’