Η Ελευσίνα είναι ένας ιδιαίτερος τόπος. Το σημαντικό θρησκευτικό κέντρο της αρχαιότητας που φιλοξενούσε τα Ελευσίνεια Μυστήρια έγινε το πρώτο βιομηχανικό κέντρο του νεοσύστατου βιομηχανικού κράτους. Ενα από τα εγκαταλελειμμένα αυτά εργοστάσια που κάποτε έσφυζε από ζωή, γίνεται πεδίο δράσης για τον εικαστικό Μάριο Σπηλιόπουλο. O καλλιτέχνης παρουσιάζει από το Σάββατο ένα πλέγμα παρεμβάσεων στο παλαιό Ελαιουργείον και Σαπωνοποιείον των Χαριλάου και Κανελλόπουλου στο πλαίσιο των φετινών Αισχυλείων.
Το σημερινό ερειπωμένο βιομηχανικό κέλυφος των 17.705 τ.μ. υπήρξε ακμαίος βιομηχανικός χώρος. Από την ίδρυσή του, το 1875, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’60 που έκλεισε, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εκβιομηχάνιση της Ελευσίνας και της Ελλάδας συνολικά.
Παγίδες μνήμης
Ο Μάριος Σπηλιόπουλος θεωρεί αυτούς τους τόπους ερειπίων «εργοστάσια παραγωγής μνήμης». Στις παρεμβάσεις που κάνει, χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη διηγήσεις, εικόνες και βίντεο που προέρχονται από τους ίδιους τους κατοίκους. Απόγονοι Μικρασιατών θυμούνται παλιά τραγούδια, ποδοσφαιριστές διηγούνται τις δόξες της ομάδας, μαθητές των σχολείων περπατούν μέσα στον ερειπιώνα σαν μια σύγχρονη ελευσίνια πομπή. Ενα εγχείρημα, στο οποίο συμμετέχουν ενεργά πολλές ομάδες του τοπικού πληθυσμού.
Στόχος αυτού του πρότζεκτ είναι άλλωστε να συνδέσει το παρελθόν της πόλης με το παρόν μέσα από τους ανθρώπους και τα μνημεία τους. Την πορεία μέσα στο αχανές εργοστάσιο σηματοδοτούν παλιά χρησιμοποιημένα παπούτσια τριών γενεών Ελευσινίων που προσφέρθηκαν από τους σημερινούς κατοίκους της πόλης.
No comments:
Post a Comment