Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΒΑΓΓΕΛΑΤΟΥ
«Τουρκοακαδημαϊκά και της ψ... του τον χαβά». Με αυτόν τον τίτλο ο Λάμπρος Ψυρράκης φιλοδοξεί να ταράξει τον εικαστικό αθηναϊκό Σεπτέμβριο, ανακατεύοντας χιούμορ με διαφορετικά στιλ και τεχνοτροπίες, στην έκθεση που εγκαινιάζεται απόψε στις 8 στην γκαλερί Kalfayan (Χάρητος 11, Κολωνάκι).
 Το καρπούζι που αποπλανήθηκε από τον Τότσικα στο Outlook και διαπομπέφθηκε στα κανάλια, πόζαρε για τον Λάμπρο Ψυρράκη |
Με ύφος ανατρεπτικό σχολιάζει τη σύγχρονη εικαστική σκηνή και «ανησυχητικά» κοινωνικά φαινόμενα και απαντά στις ερωτήσεις μας. Από το «τι απέγινε το φρούτο που γάμησε ο Τότσικας», μέχρι τη σχέση του με την αισθητική του σοκ.
- Ο τίτλος μόνο της έκθεσης έχει πολλές αναφορές. Ας τις πάρουμε πάρουμε από την αρχή. Από το «τουρκοακαδημαϊκά».
«ΟΚ. Οι επιρροές μας σαν πολιτισμός είναι τουρκικές και αμερικανικές. Θέλω να διαλύσω κάποια κλισέ και ψευδο-ιδεολογήματα, ένα από τα οποία είναι πως η σύγχρονη Ελλάδα παράγει πολιτισμό. Κάτι που δεν είναι και τόσο αλήθεια. Ολοι παράγουν πολιτισμό, αλλά εδώ δεν είναι και τόσο υψηλού επιπέδου που να επιβεβαιώνει τον χαρακτηρισμό "βαρειά βιομηχανία της Ελλάδος". Ο σύγχρονος Ελληνας είναι απολίτιστος. Από την αρχιτεκτονική και τη διακόσμηση μέχρι τα μπαρ μας στερούνται δικού μας στιλ, πέρα από το "νεόπλουτο". Εχουμε καταστρέψει τη συνέχεια της παράδοσης, την ίδια ώρα που πιστεύουμε πως είμαστε φορείς ενός αρχαίου πολιτισμού. Αλλο ένα εφεύρημα. Επηρεαστήκαμε περισσότερο από τον τουρκικό πολιτισμό, που μεταξύ μας δεν έχει να δείξει μεγάλα επιτεύγματα. Και έχουμε στοιχεία του αμερικανικού, που δεν έχει τον ιδεαλισμό του αρχαίου ελληνικού».
«Στα τούρκικα σημαίνει "αέρας, πέταγμα". Εχει σχέση και με αυτό το ιστίο που έβαλα ως εγκατάσταση site specific και λειτουργεί σαν άξονας της έκθεσης».
- Η έννοια του «ακαδημαϊκού»;
«Εχει να κάνει με τον ρόλο μου ως λέκτορα στη Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης. Με δυσκολεύει σε έναν βαθμό γιατί στην τέχνη λειτουργούμε ενστικτωδώς και ο,τιδήποτε το ακαδημαϊκό έχει μια έννοια κατασταλαγμένου πράγματος, ορισμού, κανόνα, ορίου. Ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να λειτουργήσει με κανόνες. Είναι αρνητικό. Εχει μια αίσθηση της "μουσειοποίησης" και του θανάτου».
 Ο Λάμπρος Ψυρράκης μπροστά στο ιστίο -εγκατάσταση, από κορδέλες, παραπομπή στην ελληνική κουρελού και το ζουμ της ψηφιακής ανάλυσης |
- Το κυρίαρχο στοιχείο στα έργα της έκθεσης;
«Ξαναγυρνάω στη ζωγραφική, κινούμαι ελεύθερα ανάμεσα στα στιλ, δίνω έμφαση στο "μετιέ", στην ποιότητα της ζωγραφικής επιφάνειας. Που από μόνη της παραπέμπει ακόμα και στην αναγέννηση και απαιτεί πολύ χρόνο, αφού την ξαναρετουσάρει κανείς συνεχώς, ακόμα και για χρόνια».
- Και γιατί νιώσατε την ανάγκη να συμπληρώσετε σχεδόν κάθε πίνακα με ένα σχόλιο;
Με το σχόλιο περνάμε σε άλλο επίπεδο, μοντέρνο και επικαιρικό. Το κείμενο στα έργα μπαίνει σε αντιδιαστολή με το "αντιεμπορικό" και χρονοβόρο στιλ της εικόνας. Σχολιάζει την ελληνική σύγχρονη τέχνη. Για παράδειγμα, υπάρχει ένα έργο με αναφορά στον Τότσικα, που στην Outlook γάμησε το καρπούζι και δημιούργησε σκάνδαλο. Υπάρχει αναφορά στον διεθνούς φήμης συλλέκτη Δάκη Ιωάννου, που αν δει κανείς τις εκθέσεις του -που είναι σπουδαίες και είναι χαρά μας να τις έχουμε εδώ- θα βρει ένα αλλόκοτο στοιχείο προς την ελληνική ιδιοσυγκρασία, ένα παράδοξο. Κάνω κι άλλες αναφορές, όπως αυτή στη "νέα ελληνική σκηνή", που είναι ένα ψευδεπίγραφο πράγμα, μίμηση ξένων πραγμάτων με τον συνήθη ελληνικό τρόπο, που κάνει τις συγκρίσεις άνισες, ειδικά τώρα, σε μια εποχή που συνεκθέτουμε με ξένους καλλιτέχνες. Γιατί εδώ είμαστε σε άλλους ρυθμούς και όχι στο καζάνι που βράζει και όπου γεννιούνται τα πράγματα».
«Δεν με ενοχλεί τίποτα. Αν ήταν έτσι, θα έφευγα για εκεί που τα πράγματα συμβαίνουν. Απλά δείχνω μια πραγματικότητα, για να αποκαλύψω το ψεύτικο. Μια πραγματικότητα που ζω. Σε όλο τον εικοστό αιώνα δεν έχουμε φτιάξει πράγματα, που να μπορούν να σταθούν με δύναμη, αλλά μόνον αυστηρά τοπικά. Εδώ δεν είναι πρωτογενή τα πράγματα. Τα σκάνδαλα στην τέχνη βοηθούν βέβαια να εκλαϊκευθεί η τέχνη, τραβώντας πλατύ κοινό στις εκθέσεις».
- Αρα, το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί με τα έργα θα ήταν να μη σοκάρουν;
«Δεν ξέρω. Εκοψα την τηλεόραση, ακόμα και τις ειδήσεις, γιατί με σόκαρε. Στόχος μου δεν είναι να σοκάρω, αλλά να σχολιάσω. Χρησιμοποιώ βρισιές, γιατί πια είναι μια αισθητική της μόδας, που ξεκινάει με το "για την Ελλάδα ρε γαμώ το!". Απέναντι στη χυδαιότητα που βιώνουμε, τη χρησιμοποιώ κι εγώ γιατί με έχει ταράξει προσωπικά». *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 18/09/2008
1 comment:
Wow! Πολύ μου αρέσουν κάτι τέτοια!
Post a Comment