Wednesday, April 30, 2008

Σχολή Βακαλό, 50 χρόνια

Ηταν η εποχή που η Ελλάδα αναζητούσε έναν διεθνή βηματισμό, ανοιγόταν στα καλλιτεχνικά ρεύματα και ορισμένα ταλέντα της άρχισαν να αχνοφέγγουν. Το 1958, τη χρονιά που ιδρύθηκε η Σχολή Βακαλό από τον σκηνογράφο και ζωγράφο Γιώργο Βακαλό, την ποιήτρια και τεχνοκριτικό Ελένη Βακαλό, τον ζωγράφο και ακαδημαϊκό Παναγιώτη Τέτση, και τον εκδότη του περιοδικού «Ζυγός» και ιδρυτή της πρώτης ομώνυμης γκαλερί Φραντζή Φραντζεσκάκη, οι εφαρμοσμένες εικαστικές τέχνες ήταν μάλλον ένας άγνωστος όρος στη χώρα μας. Δεν υπήρχε εκπαιδευτικό ίδρυμα για όλους όσοι ήθελαν να σπουδάσουν το αντικείμενο. Η αισθητική ήταν συνδεδεμένη με την πολυτέλεια όχι με την καθημερινότητα.

Εκτοτε έχουν αλλάξει πολλά. Το ντιζάιν είναι μέρος της ζωής μας (στην Ελλάδα δυστυχώς λιγότερο από άλλες χώρες) και η Σχολή που έκλεισε 50 χρόνια ζωής φέτος ήταν και παραμένει ένα από τα πλέον σημαντικά φυτώρια στο χώρο. Με αφορμή την ξεχωριστή αυτή επέτειο, το Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς διοργανώνει από την ερχόμενη Τρίτη την έκθεση «Το Ελληνικό Design: 50 Χρόνια Σχολή Βακαλό» καθώς και μία επετειακή εκδήλωση στο αμφιθέατρο του μουσείου. Στο αφιέρωμα παρουσιάζονται έργα 33 διακεκριμένων αποφοίτων της Σχολής από την περίοδο 1958-2008, μεταξύ των οποίων οι Δαμιανός Ζαρίφης (σκηνογραφία), Γιάννης Κόκκος (σκηνογραφία), Κώστας Κουτάγιαρ (φωτογραφία), Δώρα Μάντζαρη (graphic design – Υπεύθυνη Οπτικής Επικοινωνίας της Ολυμπιάδας 2004), Νίκος Πάνος (εικονογράφηση), Γιώργος Πάτσας (σκηνογραφία), Ροδάνθη Σεντούκα (graphic design – έμβλημα Ολυμπιάδας 2004). Η έκθεση πρόκειται να διαρκέσει μέχρι και την 1η Ιουνίου... [Της Μαργαριτας Πουρναρα, Η Καθημερινή, 30/4/2008]

Tuesday, April 22, 2008

Ο ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ ΤΗΣ «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΥΡΙΔΑΣ» ΣΤΟ ΦΑΚΟ ΤΟΥ BBC

p_VanGong.jpg (60465 bytes)

«Η τέχνη του Βαν Γκογκ σε ελληνική θυρίδα» είναι ο τίτλος ρεπορτάζ του BBC σχετικά με «εκδοχή» του διάσημου έργου «Πορτρέτο του γιατρού Γκασέ», που ανήκει στη συγγραφέα κυρία Ντορέτα Πέππα. «Θέλησε να δείξει στον κόσμο τον πίνακα», αναφέρει ο ανταποκριτής του BBC στην Αθήνα Μάλκολμ Μπράμπαντ και προσθέτει ότι «υπάρχουν ενδιαφερόμενοι για την αγορά του».

Ο Βαν Γκογκ της «ελληνικής θυρίδας» στο φακό του BBC

Πρόσφατα η κυρία Πέππα παρουσίασε και το σημειωματάριο με σκίτσα του Ολλανδού ζωγράφου, το οποίο, όπως και ο πίνακας, ανήκε στον πατέρα της. Οπως η ίδια έχει πει, όταν οι ναζί αποχωρούσαν από την Ελλάδα με προορισμό τη Γερμανία αντιστασιακοί -ανάμεσά τους και ο πατέρας της- επιτέθηκαν σε τρένο στο οποίο βρέθηκαν τα έργα.

Στο ρεπορτάζ του BBC φιλοξενούνται δηλώσεις του τεχνοκριτικού κ. Αθανασίου Σελιά, ο οποίος υποστηρίζει ότι πρόκειται για «αυθεντικό πίνακα του ζωγράφου». O κ. Μπράμπαντ τονίζει στο ρεπορτάζ του ότι «το Μουσείο Βαν Γκογκ στο Αμστερνταμ αρνήθηκε να σχολιάσει τον πίνακα», ενώ το BBC σημειώνει πως «το έργο είχαν κλέψει οι ναζί από εβραϊκή οικογένεια της Γαλλίας».

Ο Βρετανός ανταποκριτής λέει, επίσης, πως έδειξε φωτογραφία του πίνακα σε τρεις ειδικούς στη Βρετανία και τις ΗΠΑ: «Δεν μπορούσαν να πουν κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται για αυθεντικό πίνακα αν δεν τον εξετάσουν από κοντά»... [Ελεύθερος Τύπος, 21/4/2008]

Saturday, April 19, 2008

Η ΚΟΥΒΑ ΚΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ

Εργο του Σορόγια
Η έκθεση «Η Κούβα και η θάλασσα» συμπίπτει με τα 95 χρόνια ζωής και προσφοράς του Εθνικού Μουσείου Καλών Τεχνών Αβάνας. Ενα σημαντικό πολιτιστικό ίδρυμα που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1913, συγκεντρώνοντας μικρές δωρεές από ιδιώτες και συλλόγους. Καθοριστικό ρόλο στην πορεία του έπαιξε ο Κουβανός ζωγράφος, Αντόνιο Ροντρίγκεζ Μορέι (1874 - 1967), ο οποίος ταύτισε τη ζωή του με τη ζωή του Μουσείου. Από το 1914, που ανέλαβε τη διεύθυνσή του, έως το θάνατό του το 1967, δούλεψε σκληρά για να εμπλουτιστούν οι συλλογές του Μουσείου και να ξεπεραστούν οι δυσκολίες που αντιμετώπιζε το ίδρυμα. Μέχρι την Επανάσταση, στο Μουσείο φιλοξενούνταν διάφορα έργα. Ηταν ένα γενικό Μουσείο, με περιορισμένο εκθεσιακό χώρο.

Σταθμός στη λειτουργία του, το 1959 και η Κουβανική Επανάσταση. Συλλογές, που ανήκαν σε ιδιώτες, πέρασαν στο κράτος και δόθηκαν στο ίδρυμα, αυξάνοντας σημαντικά τον αριθμό των εκθεμάτων. Παράλληλα, έγινε ριζική ανακαίνιση των αιθουσών και του χώρου του. Μέλημα της επαναστατικής κυβέρνησης του Κάστρο ήταν η ανάδειξη αυτών των πολιτιστικών θησαυρών και το αγκάλιασμά τους από το λαό. Για το λόγο αυτό, το Μουσείο συγκέντρωσε τις συλλογές που αφορούσαν μόνο στις πλαστικές τέχνες (ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική) και για την καλύτερη παρουσίαση των εκθεμάτων, παραχωρήθηκε από το κράτος ένα ακόμη κτίριο, στο οποίο φιλοξενήθηκε η κουβανέζικη τέχνη, συμπεριλαμβάνοντας τα τμήματα: «Τέχνη στην περίοδο της αποικιοκρατίας» (16ος - 19ος αιώνας), «Μεταβατική περίοδος» (1894 - 1927), «Μοντέρνα τέχνη» (1927 - 1960) και «Σύγχρονη τέχνη» (από το 1960 μέχρι σήμερα)... [Ριζοσπάστης, 20/4/2008]

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΡΑΛΗΣ, ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ


http://static.flickr.com/107/268079943_c95692e540_m.jpg

Από το μεσοπόλεμο που πρωτοεμφανίζεται μέχρι και την πρόσφατη δουλειά του που έδειξε το Γενάρη του 2004, ο Γιάννης Μόραλης αριθμεί εβδομήντα χρόνια συνεχούς παρουσίας στο χώρο της Τέχνης. Δημιουργός που βάδισε μαζί με την περίφημη γενιά του '30, που συνέχισε τις μορφικές αναζητήσεις του καθ' όλη τη διάρκεια του εικοστού αιώνα, αλλά και δάσκαλος που από το εργαστήρι του στην Καλών Τεχνών πέρασαν οι σημαντικότεροι Ελληνες εικαστικοί. Ενα ντοκιμαντέρ για τον άνθρωπο και τον καλλιτέχνη που υπογράφει Ι. Μόραλης. Το ντοκιμαντέρ έχει διακριθεί με το Βραβείο Διεθνούς Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) στο 8ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Σενάριο - Σκηνοθεσία: Στέλιος Χαραλαμπόπουλος (Μ. Παρασκευή, 25/4, ΕΤ-1, 15.40).

Μάτω Ιωαννίδου: Συνάντηση ... χρώματος και ποίησης


Εργο της Μ. Ιωαννίδου
Μια αξιοπρόσεκτη παρουσία στα εικαστικά δρώμενα των ημερών αποτελεί και η έκθεση ζωγραφικής της Μάτως Ιωαννίδου, στην γκαλερί «Αδάμ» (Νεοφύτου Βάμβα 5, 210 3601779. Η παρουσιαζόμενη θεματική ενότητα επικεντρώνεται σε συνειρμικές αναπαραστάσεις του Αϊ-Γιώργη. Αφορμή, ήταν το ποίημα της Μαρίας Τοπάλη: «Ενύπνιον σε γαλάζιο φόντο», στο οποίο αναφέρεται «Εγώ ο Αϊ-Γιώργης να λυτρώσω την πεντάμορφη/ που την κρατώ αιχμάλωτη στα σπλάχνα μου/ Εγώ ο δράκος».

Οπως σημειώνει η δημιουργός στον κατάλογο της έκθεσης «άρχισα να ζωγραφίζω επαναλαμβάνοντας από μέσα μου το στίχο. Από το 2003 μέχρι σήμερα ο στίχος δεν έπαψε να γεννάει καινούριες εικόνες, που συνδέθηκαν με τις πρόσφατες εμπειρίες μου: Από τη μία η συνάντηση με τις τοιχογραφίες σε εκκλησίες και ξωκλήσια ανά την Ελλάδα, που δικαίωσαν για άλλη μια φορά τη βαθιά πίστη μου στη ζωγραφική και από την άλλη την επίσκεψή μου στην Ολυμπο Καρπάθου. Η Ολυμπος είναι για μένα ένα παράδειγμα επιβίωσης και ζωντανής μαρτυρίας ενός πολιτισμού με πολύ βαθιές ρίζες και μαζί μήτρα αρχετυπικών μορφών. Τα τελευταία έργα αυτής της σειράς συνδέουν τον Αϊ-Γιώργη με το φίδι και τον Αδάμ, την πεντάμορφη με την Εύα και την Παναγία, όπως κάνουν τα προσκυνητάρια που στολίζουν οι γυναίκες της Ολύμπου». Διάρκεια έως 17/5.

Συλλέκτης με ένστικτο καλλιτεχνικό

Estorick Collection of Modern Italian Art
Gino Severini's "Quaker Oats - Cubist Still Life," 1917.

Ορισμένες εκθέσεις ρίχνουν φως στις ζωές εκείνων που είχαν επαμφοτερίζουσα σχέση με την τέχνη. Δεν ήταν μεν δημιουργοί οι ίδιοι, αλλά είχαν με την τέχνη μια σχέση δημιουργική που τους κρατούσε στη ζωή. Ενας από αυτούς ήταν ο Ερικ Εστορίκ που τη «δημιουργία» του αναδεικνύει τώρα μια έκθεση της ιταλικής τέχνης του 20ού αιώνα, η οποία πραγματοποιείται στο Μουσείο Εστορίκ Μοντέρνας Ιταλικής Τέχνης, στο Βόρειο Λονδίνο. Η ιστορία του είναι κάτι ανάμεσα ρεαλισμού και φανταστικού αφηγήματος.

Το 1905 οι Ρώσοι γονείς του μετανάστευσαν στη Νέα Υόρκη. Ο πατέρας εργαζόμενος σε ένα εργοστάσιο βαφών, εφηύρε μια μηχανή κατασκευής έγχρωμων διαφημιστικών καρτών που τον έκανε πλούσιο. Ο μικρός Ερικ πήγε στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και σαν φοιτητής αναμείχθηκε με τους αριστερούς κύκλους της πόλης. Γνωρίστηκε με τον φωτογράφο Αλφρεντ Στίγκλιτζ που στην γκαλερί του στην Πέμπτη Λεωφόρο είδε για πρώτη φορά τέχνη της Ευρωπαϊκής αβάν γκαρντ, ανάμεσά τους και έργα του Ιταλού φουτουριστή Τζίνο Σεβερίνι, τα οποία του άφησαν ανεξίτηλες εντυπώσεις. Λίγο αργότερα στην γκαλερί Ζωντανής Τέχνης, είδε έργα του Πικάσο, του Μπρακ, του Ματίς και των πρώτων υπερρεαλιστών που τον γοήτευσαν. Το 1938 ήταν λέκτορας κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης έως το 1941, όταν πήγε στην Αγγλία για να γράψει ένα βιβλίο για τον Στάφορντ Κριπς. Επέστρεψε εκεί μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τούτη τη φορά άρχισε να συλλέγει σχέδια μοντέρνων ζωγράφων που ήταν τότε πάμφθηνα. Κατέληξε με μια συλλογή Πικάσο, Μπρακ, Γκρι και Λεζέ. Φίλοι της γυναίκας του Σαλώμης (Ντεσάου) τού γνώρισαν τον Αρθουρ Μπριξ που του έδειξε το βιβλίο του Ουμπέρτο Μποτσιόνι για τον φουτουρισμό, εικονογραφημένο από τον Σεβερίνι, τον Λούτσιο Μπάλα και άλλους φουτουριστές.Umberto Boccioni  (1882-1916), Idolo Moderno (Modern Idol), 1911, Oil on panel, 60 x 58.4 cm Estorick Collection

Ταξίδεψε στο Μιλάνο όπου ο Μάριο Σιρόνι του έδειξε τα έργα του των τελευταίων 30 χρόνων – «αγόρασα εκατοντάδες σχέδια και όσους πίνακες μπορούσε να χωρέσει η κούρσα μου», έγραψε στο ημερολόγιό του ο Εστορίκ. Στην επιστροφή του στην Ιταλία μετά 1 χρόνο, γνώρισε τον Μάσιμο Καμπίλι, με τον οποίο δέθηκε με στενή φιλία και αγόρασε πάρα πολλά έργα του. Μέσω αυτού γνώρισε και τον Ζόραν Μουζίκ από τον οποίο επίσης αγόρασε... [International Herald Tribune, Η Καθημερινή, 19/4/2008]Gino Severini (1883-1966) - Donna che legge [Odalisca con specchi], 1942 - Oil on canvas - 60 x 50 cm - Private collection

Eric Estorick: The making of an art collector. By Souren Melikian, International Herald Tribune, Published: February 15, 2008.

LONDON: At rare intervals, exhibitions lift the veil over the secretive ways of those who live for art and sustain themselves through the ambiguous relationship they strike with it. The story of Eric Estorick, whose feats are celebrated by a show of 20th-century Italian art on view at the Estorick Collection of Modern Italian Art in North London until April 6, falls somewhere between a dark humoristic tale by Evelyn Waugh and a fantasy straight out of one of P. G. Wodehouse's spoofy novels. In 1905, Eric's Russian parents, fed up with the anti-Semitism of their native land, emigrated to America and settled in Brooklyn, New York… [article continues]

Εργο Ιακωβίδη για 664.535 ευρώ στο Sotheby’s

Ιακωβίδης, Βολανάκης, Γύζης, Διαμαντόπουλος, Παρθένης, Μπουζιάνης, Θεόφιλος, ήταν τα ονόματα που ξεχώρισαν στις δέκα πρώτες θέσεις της δημοπρασίας του Greek Sale του οίκου Sotheby’s, που έγινε χθες στο Λονδίνο. Συγκεκριμένα, το έργο του Γ. Ιακωβίδη «Η καινούργια πίπα του παππού» έφτασε στην πρώτη θέση καθώς πουλήθηκε έναντι 664.535 ευρώ. Μάλιστα, σημειώθηκε και ρεκόρ καλλιτέχνη σε δημοπρασία. Ακολουθούν τρία έργα του Κ. Βολανάκη: «Κατά μήκος της ακτής» (423.700 ευρώ), «Κατά μήκος της ακτής, Βόλος» (414.450 ευρώ) και «Ηλιοβασίλεμα πάνω από ελληνικό λιμάνι» (400.557). Στην πέμπτη θέση βρίσκεται το έργο «Μητέρα και Παιδί» (342.998 ευρώ) του Νικολάου Γύζη, ενώ στην έκτη θέση είχαμε ένα ακόμα ρεκόρ καλλιτέχνη σε δημοπρασία με τον «Ελληνα λοχία καθιστό» (342.998) του Διαμαντή Διαμαντόπουλου. Ακολουθούν, στην έβδομη θέση ο Κ. Παρθένης με το «Δρόμο με δέντρα» (342.112 ευρώ), ενώ αμέσως μετά ακόμα ένα έργο του Βολανάκη, τα «Πλοία φτάνουμε στο λιμάνι» (328.112 ευρώ). Το «Κορίτσι με καπέλο» (313.226 ευρώ) του Γ. Μπουζιάνη έρχεται αμέσως μετά, ενώ στις δύο τελευταίες θέσεις της πρώτης δεκάδας έχουμε δύο έργα που έπιασαν την ίδια τιμή (298.340 ευρώ): τον «Καραϊσκάκη στη μάχη του Φαλήρου, 22 Απριλίου 1826» (298.340 ευρώ), του Θεόφιλου, και έναν ακόμα (τον πέμπτο) Βολανάκη: «Το λιμάνι του Βόλου υπό το φεγγαρόφωτο». Σημειώνεται ότι ο συνολικός τζίρος της δημοπρασίας έφτασε τα 11.866.665 ευρώ.

Thursday, April 17, 2008

Απέσυρε τον πλαστό πίνακα ο Bonhams

Υστερα από δημοσίευμα της «Κ» ο οίκος δημοπρασιών Bonhams απέσυρε το φερόμενο ως έργο του Δημήτρη Γαλάνη «Η κυρία στα λευκά» από τον πλειστηριασμό της 20ής Μαΐου στο Λονδίνο. Η αποκάλυψη της «Κ» ότι υπάρχουν άλλες δύο πανομοιότυπες εκδοχές του πίνακα που οδήγησε στην απόσυρση του ύποπτου έργου, αποδεικνύει ότι οι υπεύθυνοι των Greek Sales των διεθνών οίκων δεν προβαίνουν στις απαραίτητες ενέργειες για να θωρακίσουν τους πελάτες τους από τα πλαστά που κυκλοφορούν στην αγορά.

Είναι συνεπώς λογικό να κλονίζεται η εμπιστοσύνη που δείχνουν οι συλλέκτες στο θεσμό και να νιώθουν απροστάτευτοι. Πανομοιότυπο έργο με την «Κυρία στα λευκά» κρέμεται σε αίθουσα της μόνιμης συλλογής της Πινακοθήκης Tate Moderστο Λονδίνο και είναι έργο του Βρετανού ζωγράφου Meredith Frampton. Ετερη εκδοχή του πίνακα δημοπρατήθηκε από τον οίκο Nagel στη Στουτγκάρδη τον Ιανουάριο.

«Σύγχρονη Τέχνη και Δημόσιος Χώρος»

Αρχισε χτες (17/4) το Συνέδριο «Σύγχρονη Τέχνη και Δημόσιος Χώρος», στην «Τεχνόπολη» στο Γκάζι, που διοργανώνει το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας


Τι ορίζεται ως «σύγχρονη τέχνη»; Πρόκειται για ένα χρονικό προσδιορισμό, ή είναι ένας όρος που αναφέρεται σε μια ομάδα έργων με κοινά χαρακτηριστικά; Ποια τα πεδία ανάπτυξης και οι εκφάνσεις της σύγχρονης τέχνης; Ποια η σχέση της με το δημόσιο χώρο;... Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα τα οποία τίθενται προς συζήτηση και διερεύνηση στο τετραήμερο συνέδριο «Σύγχρονη Τέχνη και Δημόσιος Χώρος», που ξεκίνησε χτες τις εργασίες του στην «Τεχνόπολη» του Δήμου Αθηναίων. Μία ακόμα σημαντική διοργάνωση του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας (ΕΕΤΕ), η οποία πραγματοποιείται με τη στήριξη της Βουλής των Ελλήνων και συγκεντρώνει εικαστικούς καλλιτέχνες, ιστορικούς της τέχνης, αρχιτέκτονες, αρχαιολόγους, καθηγητές πανεπιστημίων και άλλους.

Προλογίζοντας η πρόεδρος του ΕΕΤΕ και βουλευτής του ΚΚΕ, Εύα Μελά, στάθηκε στο σκοπό της διοργάνωσης, «να ανοίξει ένας πραγματικός διάλογος για τα προβλήματα της τέχνης, το χαρακτήρα της, τους παράγοντες που τη διαμορφώνουν», τονίζοντας την πάγια θέση του ΕΕΤΕ και τη διεκδίκησή του «να γίνονται δημόσιοι καλλιτεχνικοί διαγωνισμοί που θα δίνουν το δικαίωμα σε κάθε καλλιτέχνη στην άμιλλα». Τις εργασίες του συνεδρίου κήρυξε ο γενικός γραμματέας της Βουλής των Ελλήνων, Ν. Στεφάνου.

Tuesday, April 15, 2008

Έκθεση έργων της δωρεάς του Αλέξανδρου Ξύδη


Γ. Τσαρούχης «Προσωπογραφία Α. Ξύδη»
Επιλογή έργων της δωρεάς του Αλέξανδρου Ξύδη (1917-2004) στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, περιλαμβάνει η έκθεση «Αλέκος Ξύδης, από την πλευρά του υποκειμένου», που παρουσιάζεται έως 20/5 στη Δημοτική Πινακοθήκη Καλλιθέας «Σοφία Λασκαρίδου» (Λασκαρίδου 120 και Φιλαρέτου). Ο Α. Ξύδης αποτελεί σημαντική μορφή της ελληνικής μεταπολεμικής κριτικής της τέχνης, αλλά και σημαντικό σταθμό του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης: μεγάλος δωρητής έργων Ελλήνων καλλιτεχνών, εμπλούτισε ουσιαστικά τη συλλογή του μουσείου εδραιώνοντας τον σύγχρονο προσανατολισμό της. Η συλλογή του συγκροτήθηκε με αγάπη, ευαισθησία και αυστηρότητα, έχοντας ως γνώμονα, όπως ο ίδιος έλεγε, «την ιδιαιτερότητα της ελληνικής τέχνης, σε όλες τις εκφάνσεις της». Ετσι ανάμεσα στα έργα του Θεόφιλου και του Τσαρούχη, στέκονται τα σύνολα του Κουλεντιανού, του Δανιήλ και πολλών άλλων αξιόλογων Ελλήνων καλλιτεχνών, που υπογραμμίζουν ως μια ενότητα την αξία της ποιότητας της σύγχρονης, ελληνικής τέχνης.

Η έκθεση «αναδεικνύει», όπως σημειώνουν οι διοργανωτές, «το διάλογο του μοντερνισμού με την ελληνικότητα, όπως εκφράστηκαν μέσα από την πολύπλευρη δραστηριότητα του Ξύδη, αλλά και το διάλογο του βιώματος με μια σαφή ιστορικοπολιτική διάσταση, που ενείχε το έργο του».

Τιμή-ρεκόρ αναμένεται να «πιάσει» πίνακας του Λούσιαν Φρόιντ



Ο πίνακας εκτίθεται για πρώτη φορά στον οίκο Christie's του Λονδίνου

Όλα τα ρεκόρ αναμένεται να καταρρίψει ο πίνακας Βenefits Supervisor Sleeping του Λούσιαν Φρόιντ, που δημοπρατείται στις 13 Μαΐου από τον οίκο Christie's στη Νέα Υόρκη. Ο πίνακας, που απεικονίζει μια παχουλή δημόσια υπάλληλο να κοιμάται, αναμένεται να φτάσει τα 22,06 εκατ. ευρώ. Το έργο, το οποίο πουλάει Ευρωπαίος ιδιώτης, πιθανόν να γίνει το ακριβότερο έργο καλλιτέχνη που βρίσκεται εν ζωή. Προς το παρόν το ρεκόρ το κατέχει ο Τζεφ Κουνς με το «Ηanging Ηeart (Μagenta/ Gold)», το οποίο είχε πουληθεί πέρυσι στην τιμή των 14,81 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με το Βήμα, το έργο του Φρόιντ χρονολογείται από το 1995 και δημοπρατείται για πρώτη φορά. Απεικονίζει μια παχουλή υπάλληλο από το Λονδίνο, την 51χρονη πλέον Σου Τίλεϊ, να κοιμάται γυμνή σε φθαρμένο καναπέ. Ο πίνακας, που ανήκε σε ιδιωτική συλλογή στην Ευρώπη, παρουσιάζεται πρώτη φορά σε δημοπρασία, ενώ από το περασμένο Σάββατο εκτίθεται για πρώτη φορά στον οίκο Christie's του Λονδίνου.

Newsroom ΔΟΛ

Ενας πλαστός Γαλάνης, κορυφή του παγόβουνου

«Στον αέρα» δημοπρασίες – Απροστάτευτοι οι συλλέκτες

Σύμφωνα με τον κατάλογο της δημοπρασίας Greek Sale 20 Μαΐου των Bonhams, το έργο του Δημήτρη Γαλάνη «Η κυρία στα λευκά» εντοπίστηκε στη Γερμανία και φιλοτεχνήθηκε την περίοδο 1909-1913. Ωστόσο το ίδιο έργο, με την υπογραφή του Meredith Frampton, ζωγραφισμένο το 1928, εκτίθεται μονίμως στην Πινακοθήκη Tate του Λονδίνου.

Koρυφή ενός παγόβουνου ύποπτων έργων, που κυκλοφορούν στα Greek Sales των διεθνών οίκων δημοπρασιών, είναι το αποκαλυφθέν έργο με την υπογραφή του Δημήτρη Γαλάνη επιζωγραφισμένη σε τρεις (!) εκδοχές. Οι αγοραστές και οι συλλέκτες παρακολουθούν έκπληκτοι και φυσικά παραμένουν απροστάτευτοι.

Το φερόμενο ως έργο του Γαλάνη «Η κυρία στα λευκά», που θα δημοπρατηθεί στις 20 Μαΐου 2008 στο Λονδίνο από τον οίκο Βonhams, παρουσιάζει εκπληκτική ομοιότητα με το έργο «Marguerite Kelsey» του Βρετανού Meredith Frampton, ζωγραφισμένο το 1928, το οποίο εκτίθεται στη μόνιμη συλλογή της πινακοθήκης Tate Modern. Πανομοιότυπη εκδοχή του πίνακα δημοπρατήθηκε όμως και στις αρχές του περασμένου Ιανουαρίου από τον οίκο Nagel της Στουτγκάρδης στη Γερμανία αντί 6.000 ευρώ. Ο ίδιος πίνακας με διαφορετική, προφανώς πλαστή, υπογραφή του Γαλάνη είχε προταθεί για αγορά σε Ελληνα έμπορο έργων τέχνης προ καιρού.

Η «Καθημερινή» δημοσιεύει σήμερα φωτογραφίες από τους πίνακες και τις διαφορετικές υπογραφές που αποδίδονται στον Δημήτρη Γαλάνη, καθώς και τον πίνακα που ανήκει στη συλλογή της Tate Modern: Ενας, δύο, τρεις «γνήσιοι» Γαλάνηδες...

Saturday, April 12, 2008

ΤΟ ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ


Το νέο Μουσείο της Αιγύπτου θα θεωρείται το μεγαλύτερο του κόσμου όταν ολοκληρωθεί το 2011. Το εμβαδόν του θα είναι γύρω στα 140.000 τ.μ. περίπου. Μέλος της εξαιρετικά επιτυχημένης αποστολής που διοργανώθηκε από το ΥΠΕΞ και την πρεσβεία μας υπό τον υφυπουργό Εξωτερικών κύριο Πέτρο Δούκα, επισκέφτηκα το Κάιρο στις 31 Μαρτίου - 2 Απριλίου 2008.

Η διοργάνωση τόσο από το ΥΠΕΞ όσο και από την πρεσβεία μας στην Αίγυπτο ήταν υποδειγματική. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο και ως πρόεδρος της εταιρείας Heritage & Museums αλλά και γεν. γραμματέας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Φίλων Μουσείων WFFM, ήμουν καλεσμένη από τον κύριο Mohamed Ghoneim, πρόεδρο του Οργανισμού Ανέγερσης του Νέου Μουσείου του Καΐρου και σύμβουλο του υπουργού Πολιτισμού της Αιγύπτου κύριο Farouk Hosmy, o oποίος αφηγείται ότι στο Παρίσι ο υπουργός, γύρω στο 2000 και με τη στήριξη της UNESCO οραματίστηκε την ιδέα αυτού του μεγαλειώδους έργου του Νέου Μεγάλου Μουσείου του Καΐρου. Ποτέ δεν φανταζόταν ότι αυτό το όραμά του θα γινόταν τόσο γρήγορα πραγματικότητα... [Της Λιλας ντε Τσαβες, Η Καθημερινή, 12/4/2008]

Tuesday, April 8, 2008

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ...


«Κούκλες του δρόμου» είναι ο τίτλος της έκθεσης φωτογραφίας του Γιάννη Πανούση που εγκαινιάζεται στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα» (Ηρακλειδών 66 και Θεσσαλονίκης, Θησείο, τηλ. 210-3452.150) στις 19.30. Ο φωτογράφος κυνήγησε μια ομορφιά αποκεκαλυμμένη στο πλαστικό σώμα της κούκλας που τόσα κοριτσίστικα χέρια λαχταρούν να κρατήσουν και να παίξουν μαζί της.
* Με έμπνευση την ποίηση και τη γλώσσα, στο μεταίχμιο μεταξύ αφηρημένης και αναπαραστατικής ζωγραφικής, παρουσιάζεται η ατομική έκθεση ζωγραφικής της Βασιλικής Κοσκινιώτου στον πολυχώρο «Μεταίχμιο» (Ιπποκράτους 118, τηλ. 211-3003.500) στις 20.00. Μεικτές τεχνικές με λάδια, λαδοπαστέλ και χαράξεις σε χαρτί και καμβά, σε σχεδόν μουσική χρωματική αρμονία.
* Εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας του Αντρέα Μαλέκου πραγματοποιούνται στο «Σπίτι της Κύπρου» (Ηρακλείτου 10, Κολωνάκι, τηλ. 210-3641.217) στις 20.00. Παράλληλα παρουσιάζεται το βιβλίο «Αντρέας ΜαλέκοςΦωτογραφία».
* Η έκθεση ζωγραφικής του Αγιογραφικού Εργαστηρίου Ανθής Βαλσαμάκη με τίτλο «Ανάσταση Χριστού θεασάμενοι» εγκαινιάζεται στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών (Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία, Ι. Παπαρρηγοπούλου 5-7 Πλ. Κλαυθμώνος, τηλ. 210-3231.397) στις 19.30.
* Μια σειρά από σχέδια και ελαιογραφίες του Βρετανού καλλιτέχνη Steven C. Ηarvey παρουσιάζονται στην έκθεση ζωγραφικής «Vehicles», που φιλοξενείται στην αίθουσα τέχνης «Αγκάθι» (Μηθύμνης 12 και Επτανήσου, τηλ.
210-8640.250).
* Ταξίδι στα ελληνικά νησιά με την έκθεση ζωγραφικής «Τοπίο στο νησί», που φιλοξενείται στην «Αίθουσα Σκουφά» (Σκουφά 4, Κολωνάκι, τηλ. 210-
3643.025). Έργα ζωγράφωνΑργυράκης, Βασιλείου, Βουρλούμης κ.ά.- που έχουν ασχοληθεί με την απόδοση του φωτός, των χρωμάτων και των σχημάτων του ελληνικού νησιωτικού τοπίου. [Τα Νέα, 9/4/2008]

Pablo Picasso [1881 - 8 Απριλίου 1973]


Ο Ισπανός ζωγράφος Pablo Picasso [Pablo Ruiz y Picasso] γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1881, στη Málaga, (Ισπανία), και πέθανε στις 8 Απριλίου 1973, στο Mougins, της Γαλλίας. Από τις σημαντικότερες μορφές των εικαστικών τεχνών στον εικοστό αιώνα. Ό,τι και να γράψουμε θα είναι λίγο και εκ του περισσού. Υπάρχουν δεκάδες κείμενα που αναφέρονται σ' αυτόν τον μεγάλο καλλιτέχνη και μπορεί κανείς να ανατρέξει σ' αυτά. Ποιος δεν θα ήθελε να έχει ένα έργο του;


ΒΛΕΠΕ ΚΑΙ:

Πάμπλο Πικάσο, ο εκπατρισμένος ζωγράφος (Βάσω Κ. Ηλιάδη)

Picasso. Βιογραφικό και έργα

On-Line Picasso Project

Pablo Αποφθέγματα και πίνακες του Πικάσο

Έργα και βιογραφία

Art Gallery - Pablo Picasso

Sunday, April 6, 2008

ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ

Φλωρεντία. Τέρμα ο Ραφαήλος και οι Μέδικοι, εφέτος είναι το έτος του δράκου. Αυτό διατείνεται ανταπόκριση του βρετανικού Independent με αφορμή δύο κινεζικές εκθέσεις στο Palazzo Strozzi: Κίνα, στην Αυλή των Αυτοκρατόρων τιτλοφορείται η μία, Κίνα Κίνα Κίνα!!! η άλλη. Γιατί στη Φλωρεντία; αναρωτιέται η ιταλική Il Sole 24 Ore σχετικά με την πρώτη έκθεση. Επειδή, απαντάει, μέρος της έκθεσης αντιπροσωπεύει την κινεζική Αναγέννηση, όπως η Φλωρεντία την κατά 200 περίπου χρόνια νεότερή της ιταλική, η παρουσία της οποίας ωστόσο σε αυτή την πόλη, λένε πολλοί, είναι τόσο καταλυτική ώστε δεν επιτρέπει να βλαστήσει ούτε φυλλαράκι διαφορετικής καλλιτεχνικής έκφρασης.

Η πρώτη έκθεση, που καλύπτει σχεδόν 1.000 χρόνια, εκτός του ότι περιέχει πλήθος αριστουργήματα, δίνει απάντηση σε πολλά ιστορικοπολιτιστικά ερωτήματα που αφορούν την αχανή χώρα και τις σχέσεις της με τον έξω κόσμο (έμμεσα και με την ελληνική τέχνη). Οσο για τη δεύτερη έκθεση, με έργα σύγχρονης κινεζικής τέχνης, φαίνεται απεναντίας ότι δημιουργεί στον δυτικό επισκέπτη ερωτήματα για το πώς, αμφισβητούμενη και διωκόμενη στον τόπο της, αυτή η τέχνη έφτασε να αποτελεί πλέον εντυπωσιακό τμήμα της διεθνούς αγοράς τόσο που ένα δείγμα της, το οποίο το 1998 κόστιζε 300 δολ., να κοστίζει σήμερα 300.000 δολ. Ως τις 8 Ιουνίου. [Ars... Brevis, Αναστασία Ζενακου, Το Βήμα, 6/4/2008]

Wednesday, April 2, 2008

Angus Fairhurst: Founding member of the YBAs

Obituaries

Η εικόνα “http://www.artfacts.net/artistpics/2042.jpg” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα.

Wednesday, 2 April 2008, The Independent

Angus Fairhurst was a central part of the group known as the YBAs (Young British Artists). In 1986 he went to study at Goldsmiths' College in London where among his fellow students were Sarah Lucas and Damien Hirst. This led to friendships and collaborations that were to continue over the next 20 years, and included the 2004 show "In-A-Gadda-Da-Vida" at Tate Britain, which showcased the triumvirate.

While at Goldsmiths', Fairhurst studied with Michael Craig-Martin and Julian Opie and there were reflections of this artistic heritage in his adoption of the graphic image and clean crisp colours in his paintings and screen works. He was interested in popular culture and used images found in magazines, altering them by removing areas. It was this removal that made his work seem to be about destruction and negativity.

Fairhurst appeared in all the iconic contemporary art shows of last two decades. He was one of the original group of artists selected by Hirst for his 1988 "Freeze" show in a London warehouse. In 1994, his work appeared in "Some Went Mad . . . Some Ran Away", curated by Hirst at the Serpentine Gallery – the title "borrowed" from Fairhurst's own show at Karsten Schubert's gallery three years before. He was included in "Brilliant: art from London" at the Walker Art Center, Minneapolis, in 1995 and the Royal Academy's "Sensation" in 1997, and his work was also shown at the Serpentine as part of "In the darkest hour there may be light: works from Damien Hirst's murderme collection" in 2006.

http://www.tate.org.uk/britain/exhibitions/inagaddadavida/images/fairhurst_coupledifferences.jpg

Fairhurst worked in a variety of materials: sculpture, film, photography, video and installation, which makes his work hard to categorise. He was a cerebral artist and loved jokes. For one of his pieces, Gallery Connections (1994) first shown at Karsten Schubert's gallery, Fairhurst hotwired the phone lines of art galleries to make them telephone each other – the resulting confusion made hilarious reading when the transcription was published in Frieze magazine. But he was making a serious comment on how hermetically sealed the art world is and how its inhabitants only talk to each other.

Fairhurst's strongest works were often about wiping out iconic images, as in his Billboard, Everything but the Outline Blacked-in (2003), in which he erased all of the model Sophie Dahl from her nude and very memorable perfume ad. In a black-and-white drawing the title explains the work, "My house fell down but now I can see the stars".

In the 1990s Fairhurst introduced a gorilla, and gorilla suits, to his work. He had first employed the device in the video A Cheap and Ill-Fitting Gorilla Suit (1995), in which the artist was seen jumping up and down in such a costume until it disintegrates. In "In-A-Gadda-Da-Vida", and later as part of Hirst's murderme collection, the gorilla reappeared, this time as a substantial bronze. A Couple of Differences Between Thinking and Feeling II (2003) pathetically portrays the gorilla with one arm detached in front of a messy psychedelic backdrop. When asked about the gorilla, Fairhurst's response was, "underneath this big hairy masculine thing, there I was in the end, a skinny lanky geezer".

Fairhurst was part of a conceptual band called Lowest Expectations (or sometimes Low, sometimes Lower) which made its first public appearance in 1995 supporting Pulp at Brixton Academy. Their performances had all the trappings of a generic rock concert: instruments and amps, a massive sound system, psychedelic lighting, giant video projections, a cramped space packed with hot and sweaty people, and a bar. The only difference was that when the artists took to the stage none of them actually played any music. Instead, Fairhurst and his band mimed to a selection of pre-recorded music, turning the evening into a spectacle of posing and posturing. The band went on to have 13 gigs between 1995 and 2001.

His friendship with Hirst and Lucas was longstanding, despite their greater success. Fairhurst was "happy being in the slipstream" of the others, said Schubert. In the Hirst/Fairhurst partnership, Fairhurst was the tall attractive one compared to Hirst, shorter and more truculent. I met them together in Venice in 2001, at Mark Wallinger's party on an island in the lagoon. I started to talk to Hirst and he suddenly flipped, calling me every name under the sun. Fairhurst grabbed him and dragged him away. When I got back to London I went to thank Fairhurst in his modest studio in Clerkenwell. There were several Sarah Lucas cigarette sculptures around, an indication of their closeness. He was working on animations and they were very, very rude.

Fairhurst's last show, at Sadie Coles HQ in London, closed last Saturday, the day he was found dead.

Karen Wright

Angus Fairhurst, artist: born Pembury, Kent 4 October 1966; died Bridge of Orchy, Argyll 29 March 2008.

Άνγκους Φέρχερστ: ήταν ταλαντούχος

Κορυφαίος Βρετανός εικαστικός αυτοκτονεί. Ο Ανγκους Φέρχερστ, ένας από τους σημαντικότερους Βρετανούς εικαστικούς, μέλος της περίφημης γενιάς των «Νέων Βρετανών Καλλιτεχνών» της δεκαετίας του '90, βρέθηκε νεκρός τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου σε μια ερημική περιοχή κοντά στη γέφυρα Ορτσι στην εξοχή της Σκωτίας. Ολα τα στοιχεία επιβεβαιώνουν την αυτοκτονία του 41χρονου καλλιτέχνη. Ο Φέρχερστ είχε έρθει και στην Ελλάδα το 2002 και είχε δείξει τη δουλειά του σε μεγάλη ατομική έκθεση στην γκαλερί «ΑΔ».

Ο Ανγκους Φέρχερστ
Γεννήθηκε στις 4 Οκτωβρίου του 1966 στο Κεντ της Αγγλίας. Σπούδασε Καλές Τέχνες στην περίφημη βρετανική σχολή Goldsmith με συμμαθητές το τρομερό παιδί της βρετανικής τέχνης Ντέμιαν Χερστ, με τον οποίο παρέμειναν στενοί φίλοι και συνεργάτες. Από το ξεκίνημά του είχε επιλέξει να αξιοποιήσει την ελευθερία της σύγχρονης τέχνης και να καταπιαστεί δημιουργικά με τη ζωγραφική, την περφόρμανς, τη φωτογραφία, το βίντεο, τη γλυπτική, το σχέδιο και το κολάζ. Είχε πάντοτε μια ζωηρή επιθυμία να παίξει και να ανατρέψει μέσα από οπτικές «παραμορφώσεις» αλλά και χιούμορ τις προσδοκίες των θεατών... [Γιώργος Καρουζάκης, Ελευθεροτυπία, 2/4/2008]

Οι «ορφανοί» πίνακες που κρύβουν τη δική τους ιστορία

Βρέθηκαν στα χέρια ναζιστών και τώρα εκτίθενται στην Ιερουσαλήμ για να μας θυμίσουν το σκοτεινό παρελθόν τους

Φωτογραφία
Οι «Λουόμενες» του Γουστάβ Κουρμπέ (1858). Τον πίνακα αγόρασε το 1940 ο υπουργός Εξωτερικών του Γ΄ Ράιχ Γιόαχιμ φον Ρίμπεντροπ

ΠΑΡΙΣΙ Πενήντα τρεις πίνακες που εκλάπησαν στη Γαλλία κατά την περίοδο 1940-1945 από τους ναζιστές συγκεντρώθηκαν και εκτίθενται στην Ιερουσαλήμ, στο Μουσείο του Ισραήλ. Στα τέλη του προσεχούς Ιουνίου (24/6) τα έργα θα επιστρέψουν στο Παρίσι για να εγκαινιαστεί η έκθεση «Σε ποιον ανήκαν αυτά τα έργα τέχνης;» στο Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας του Ιουδαϊσμού.
Πίσω από κάθε έργο τέχνης των Ντελακρουά, Ενγκρ, Μανέ, Μονέ, Ματίς, Κουρμπέ, Ερνστ, Βουέ, Ουντρί, Βαν Λου κρύβεται και μια μικρή ή μεγάλη ιστορία. Οπως συμβαίνει με το έργο «Ρaysage, mur rose» («Τοπίο, τοίχος ροζ») του Ανρί Ματίς: το έργο φιλοτεχνήθηκε το 1898 και ξαναβρέθηκε στη Γερμανία το 1948, ανάμεσα στα πράγματα ενός αξιωματικού των Ες-Ες, τρία χρόνια μετά την αυτοκτονία του- κρεμάστηκε το 1945 στο κελί του. Πρόκειται για τον Κουρτ Γκερστάιν, ο οποίος είχε αναλάβει να «καθαρίσει» τα στρατόπεδα συγκέντρωσης με το θανατηφόρο αέριο Ζικλόν-Β. Ο πίνακας, αφού συντηρήθηκε, ανήκει πλέον στο Κέντρο Πομπιντού.

Η "Αγκαλιά" του Πικάσο

Ενα γυμνό σχέδιο το οποίο ο Πικάσο ζωγράφισε όταν ήταν περίπου 20 ετών βρέθηκε κολλημένο στον τοίχο μιας κρεβατοκάμαρας σε ένα σπίτι της Νοτιοδυτικής Αγγλίας. Η υδατογραφία με τίτλο «Αγκαλιά», που χρονολογείται το 1901 ή το 1902, απεικονίζει τον Πικάσο γυμνό να αγκαλιάζει τη φιλενάδα του Λουίζ Λενουάρ, γνωστή και ως Οντέτ. Το έργο θα δημοπρατηθεί από τον οίκο Duke΄s στις 10 Απριλίου και η αξία του εκτιμάται στις 126.500 ευρώ. Μαζί με το έργο του Πικάσο αποκαλύφθηκαν και δύο πίνακες, του Τζορτζ Σταμπς και του Αλφρεντ Μάνινγκς.