arts: Μάριος Βατζιάς: Ηθος, σεμνότητα, αγωνιστικότητα

Monday, December 29, 2008

Μάριος Βατζιάς: Ηθος, σεμνότητα, αγωνιστικότητα

Κηδεύτηκε χτες από το Α΄ Νεκροταφείο ο εικαστικός Μ. Βατζιάς

Μία ακόμη απώλεια είχε φέτος η εικαστική οικογένεια. Ο Μ. Βατζιάς «έφυγε» το περασμένο Σάββατο, προδομένος από την καρδιά του. Συγγενείς, συνάδελφοι, συναγωνιστές και φίλοι είπαν χτες το μεσημέρι, στο Α΄ Νεκροταφείο, το ύστατο «χαίρε». Στο κριτικό πνεύμα του, στην έντιμη στάση που κράτησε σε όλη του τη ζωή, στην πλούσια εικαστική του δραστηριότητα, αλλά και στους αγώνες του μέσα από το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών, στάθηκε, αποχαιρετώντας τον, εκ μέρους του ΕΕΤΕ, η ζωγράφος Ντιάνα Αντωνακάτου. Παρευρέθηκαν η βουλευτής του ΚΚΕ, Εύα Μελά, ο Γιάννης Σκαρπερός από το Πολιτιστικό Τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ στεφάνια έστειλαν: Η ΚΕ του ΚΚΕ, η Αχτίδα Καλλιτεχνών του ΚΚΕ, το ΕΕΤΕ, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μεταξοχωρίου κ.ά.

Ο θάνατος του Μ. Βατζιά είναι βαρύ πλήγμα για τους εικαστικούς, για όσους συνοδοιπόρησαν μαζί του στους αγώνες του Επιμελητηρίου. Για όσους μοιράστηκε μαζί τους αξίες, ιδέες, οράματα για μια δίκαιη κοινωνία. Ζωγράφος, αγιογράφος, ποιητής, «άνθρωπος της Αριστεράς» όπως έλεγε, στο πλάι του Κόμματος, πάντα, ο Μ. Βατζιάς υπήρξε πνεύμα ανήσυχο, με σπάνιο ήθος και σεμνότητα.

Γεννημένος το 1926 στο Μεταξοχώρι Αγιάς Λάρισας, σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1948-1953), με δάσκαλο τον Α. Γεωργιάδη. Αγωνιστής του ΕΑΜ (οργάνωση Παγκρατίου), πολέμησε στη «μάχη της Αθήνας». Φυλακίστηκε στις φυλακές Αβέρωφ το 1944 και στάλθηκε από τους «συμμάχους» Εγγλέζους, μαζί με άλλους αγωνιστές, στο στρατόπεδο «Ελ Τάμπα».

Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε (1958) στην αίθουσα «Κούρος». Ακολούθησαν η «Αρχιτεκτονική» (1962), «Αστορ» (1966), «Νέες Μορφές» (1974, 1977, 1984), «Τιτάνιουμ» (1998) κ.ά. Συμμετείχε σε διεθνείς εκθέσεις εθνικής εκπροσώπησης, σε κρατικές πανελλήνιες και πενήντα ομαδικές οργανωμένες από φορείς (Μόσχα, παγκόσμια έκθεση, Α΄ Μπιενάλε Παρισιού, VII Μπιενάλε Αλεξάνδρειας, ΧΙΙΙ Μπιενάλε Σάο Πάολο κ.ά.).

Σημαντική ήταν η προσφορά του Μ. Βατζιά στους αγώνες του συλλογικού φορέα των εικαστικών καλλιτεχνών, του ΕΕΤΕ. Ιδρυτικό μέλος της Ενωσης Πτυχιούχων της ΑΣΚΤ (1964), συμμετείχε στην οργάνωση του 1ου Συνεδρίου Εικαστικών Τεχνών (1966, συνέδριο - οδηγός για τις μετέπειτα εξελίξεις στο χώρο των εικαστικών τεχνών). Μέλος της «Ομάδας πρωτοβουλίας για την τροποποίηση του ιδρυτικού νόμου του ΕΕΤΕ» (1974) και της Επιτροπής Αγώνα για την τροποποίηση του ιδρυτικού νόμου του ΚΕΕ (σήμερα ΕΕΤΕ). Από τη θέση του προέδρου του Επιμελητηρίου (1981-1984), ο Μ. Βατζιάς βοήθησε με όλες του τις δυνάμεις στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εικαστικών καλλιτεχνών.

Η ζωγραφική του συνδυάζει μορφολογικά δεδομένα της μεταβυζαντινής ζωγραφικής και του σουρεαλισμού. Η θεματολογία του, εμπνευσμένη κυρίως από το διαστημικό χώρο - σε σχέση με τον άνθρωπο και την αποξένωσή του - αλλά και από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, είναι εμφανής και στους τίτλους των κύκλων δουλειάς του: «Τα διαστημικά», «Αστροναυτικά και άλλα», «Η παρουσία του ήρωα», αλλά και στη μεγάλη ενότητα «Ανθρωποι στο δρόμο». Το 2001, το βιβλίο του «Συνεργούντος του καιρού», αποκάλυψε μία ακόμη δημιουργική πτυχή του, εκείνη της ποίησης.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Τρίτη 30 Δεκέμβρη 2008