Χαρακτηριστικά παραδείγματα της κρατικής απαξίωσης στην προστασία και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας αποτελούν οι μονάδες της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας σε Αρτα και Πρέβεζα
 |
Ηδη η 18η ΕΒΑ, τρία μόλις χρόνια μετά τη σύστασή της, αντιμετωπίζει πρόβλημα ...«ύπαρξης», αφού στην υπηρεσία έχουν απομείνει μόλις η διευθύντρια, μια διοικητική υπάλληλος και δύο εργαζόμενοι με προγράμματα «stage» (σ.σ. τα γνωστά προγράμματα ανασφάλιστης εργασίας του ΟΑΕΔ), που φεύγουν σε ένα μήνα περίπου. Οι 17 συμβασιούχοι εργαζόμενοι που επάνδρωναν τη συγκεκριμένη Εφορεία επί 14 μήνες μετά από τη λειτουργία της, για να αντεπεξέλθει στοιχειωδώς στις ανάγκες της, έδωσαν μια μικρή παράταση στην εργασιακή ομηρία τους και στη λειτουργία της Εφορείας με κατάθεση ασφαλιστικών μέτρων. Από τις 29/9 η 18η ΕΒΑ είναι «γυμνή», με τις πρώτες παρενέργειες να εμφανίζονται στο κάστρο της Αρτας που έβαλε αλυσίδα καθώς δεν υπάρχει φύλακας.
- «Έμεινα μόνη μου»...
 |
Υπογραμμίζει τον συνεχώς μειούμενο κρατικό προϋπολογισμό που διατίθεται στον τομέα του Πολιτισμού, την επιτακτική ανάγκη άμεσης επάνδρωσης με βάση τις πραγματικές ανάγκες της Εφορείας, την ανάγκη να υπάρχει κρατική μέριμνα για τον Πολιτισμό, όπως και για την Υγεία και την Παιδεία.
«Σήμα κινδύνου» εκπέμπει και η ΛΓ΄ ΕΠΚΑ με 98 συμβασιούχους εργαζόμενους να βρίσκονται στον αέρα, αφού σύμφωνα με το ΠΔ 164/2004 μετά τη συμπλήρωση 24 μηνών συνεχούς εργασίας δεν μπορούν να εργάζονται στον ίδιο φορέα. Επιπρόσθετα λήγει στις 31/12/08 και η χρηματοδότηση δραστηριοτήτων και λειτουργιών της Εφορείας με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για την ανάδειξη, προστασία και φύλαξη του πολιτιστικού πλούτου και όχι μόνο.
«Η απουσία των συμβασιούχων θα είναι μια μεγάλη τροχοπέδη για την Εφορεία. Μόνιμοι είμαστε ελάχιστοι στην υπηρεσία αυτή τη στιγμή» υπογραμμίζει η επιμελήτρια, Ανθή Αγγέλη. «Αυτό σημαίνει ότι θα καθυστερούμε να εξυπηρετούμε και τους πολίτες γιατί η δουλειά μας δεν είναι μόνο οι ανασκαφές. Στην Αρτα, για να χτίσει κάποιος σπίτι, αν βρεθούν αρχαία, περιμένει να γίνει η ανασκαφή, να περάσει συμβούλιο, να εγκριθεί η μελέτη κλπ.». Επισημαίνει επίσης τις επιπτώσεις που θα υπάρχουν και σε επιστημονικό επίπεδο, καθώς έχουν εγκριθεί μελέτες ανάδειξης χώρων που όμως δε θα μπορούν να υλοποιηθούν και ότι δε θα υπάρχει προσωπικό για να λειτουργήσει το Μουσείο που προβλέπεται να ανοίξει το πρώτο τρίμηνο του 2009. «Κάνουμε αιτήσεις για τη χρηματοδότηση, αλλά το μόνιμο προσωπικό θεωρείται "ανέκδοτο". Εχουν μείνει δύο μόνιμοι φύλακες ημερήσιοι για τον αρχαιολογικό χώρο και το μουσείο της Νικόπολης. Τα χρήματα που έρχονται από τους εθνικούς πόρους είναι ελάχιστα για λειτουργικά έξοδα και προσωπικό. Δουλεύουμε μόνο με τους κοινοτικούς πόρους. Από την Εφορεία προσλάβαμε το Σεπτέμβρη προσωπικό για να δουλέψει στις σωστικές ανασκαφές γιατί αυτές δικαιολογούνται από εθνικούς πόρους. Ολο το καλοκαίρι, που είναι περίοδος για ανασκαφές, δεν είχαμε χρήματα για να πάρουμε προσωπικό και τώρα βρέχει και καθυστερούμε τον κόσμο».
- «Να σου βγει η ψυχή...»
Τη ζοφερή πραγματικότητα που διαμορφώνεται για τους συμβασιούχους εργαζόμενους σκιαγραφεί ο Αρης Βάσιος, αρχαιολόγος και εκπρόσωπος του Σωματείου Συμβασιούχων ΥΠΠΟ Αρτας - Πρέβεζας, οι οποίοι εξωθούνται να προσφύγουν σε νομικά «τερτίπια» με «ταρίφα» 600 ευρώ έκαστος, για να «σπρώξουν» κατά ένα εξάμηνο το πολύ το χρόνο εργασίας τους...
«Ηδη 24 εργαζόμενοι δουλεύουν με ασφαλιστικά μέτρα. Εχουν βγει οι αποφάσεις τους και περιμένουν να τελειώσουν για να τους πετάξουν μια και έξω. Εχουν προσωρινή διαταγή και από αναβολή κόντρα αναβολή δουλεύουν. Να σου βγει η ψυχή. Οι υπόλοιποι ψάχνουν δικηγόρους τον επόμενο μήνα ελπίζοντας σε αυτές τις παρατάσεις - προσωρινές διαταγές».
Την ανάγκη πρόσληψης προσωπικού για να λειτουργήσει το μουσείο ως πραγματικά χώρος πολιτιστικής ανάδειξης και έρευνας και όχι ως χώρος φύλαξης μόνο κάποιων αντικειμένων αναδεικνύει ο Κυριάκος Ξανθόπουλος, ανθρωπολόγος και εκπρόσωπος του Σωματείου Συμβασιούχων Πολιτισμού Βορειοδυτικής Ελλάδας. «Πρέπει να έχει προσωπικό για να ανοίξει το μουσείο. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει προσωπικό για τη φύλαξη του μουσείου, αρχαιολογικό προσωπικό για να μπορέσει να βάλει τα εκθέματα στις βιτρίνες, προσωπικό συντήρησης ή ανθρωπολόγος για να μπορέσει να κάνει το σκελετό ή εκείνο το οποίο μπορεί να σπάσει και θα χρειαστεί συντήρηση. Δεν υπάρχει τίποτα από αυτά μόνιμο αυτή τη στιγμή. Αν θέλουμε να πάμε με κορδέλες και κτίρια και να λέμε ότι έχουμε και φυλάμε κάποια αντικείμενα μέσα σε ωραίες τζαμαρίες, έτσι θα ανοίξει. Το μουσείο δεν είναι κάτι στατικό που βάζεις μέσα αντικείμενα και τελείωσε. Το μουσείο είναι κάτι ζωντανό, που αλλάζει μορφή και προκαλεί τον κόσμο να ξαναέρθει».
Αυτόν ακριβώς το διττό αντίκτυπο της πολιτικής υποβάθμισης και απαξίωσης της πολιτιστικής κληρονομιάς. που συμπληρώνεται με τις σοβαρές ελλείψεις σε μόνιμο προσωπικό, την κρατική υποχρηματοδότηση και το πέταγμα στο δρόμο δεκάδων εργαζομένων ανέδειξε από την πρώτη στιγμή το Εργατικό Κέντρο Αρτας. Ανέλαβε πρωτοβουλίες και συναντήθηκε με εργαζόμενους και τη διεύθυνση των δυο Εφορειών, στην κατεύθυνση της βελτίωσης και ομαλής λειτουργίας τους με βάση τις πραγματικές τους ανάγκες. Αναδεικνύει την ανάγκη οι πολιτικοί και κοινωνικοί παράγοντες της περιοχής, εργατικοί και επιστημονικοί φορείς, συνολικά το μαζικό λαϊκό κίνημα, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους για να μην «αλυσοδεθούν» τα μνημεία.
No comments:
Post a Comment