Ο Jerry Goldstein είναι ένας Αμερικανός που ζει στην Αθήνα. Ενας Αμερικανός που διένυσε αποστάσεις 800 μιλίων μέσα στο ιστορικό κέντρο της πόλης, φωτογράφισε για έξι μήνες τους τοίχους της, ξεχώρισε 410 ιστορίες και φιγούρες από σπρέι και τις «στρίμωξε» σε ένα λεύκωμα 336 σελίδων με τον εύγλωττο τίτλο «Athens street art». «Πάντα ζούσα σε μεγάλες πόλεις (Λονδίνο, Βερολίνο) κι ενώ άλλοι προτιμούν να περπατούν στην εξοχή, εγώ προτιμώ τις πόλεις. Ετσι γνώρισα την Αθήνα, περπατώντας την», εξηγεί.
Στις περιπλανήσεις του γοητεύεται από τα ιστορικά σοκάκια της Ακρόπολης και του Φιλοπάππου, της Πνύκας και του Θησείου. «Αν εξαιρέσεις αυτές τις συνοικίες, η Αθήνα δεν είναι όμορφη», ομολογεί, αλλά δεν παραιτείται από την εύθραυστη εσώτερη πόλη. Για τον Goldstein η Πλάκα, τα Εξάρχεια, το Μεταξουργείο και το Γκάζι είναι έρημο τοπίο, γη ανεξερεύνητη.
«Το μόνο που ορθωνόταν μπροστά μου εκεί ήταν οι εικόνες στους τοίχους», λέει. Σύγχρονες νεράιδες και κουκουλοφόροι, έκπτωτοι άγγελοι και υπερήρωες, κόμικ φιγούρες και πρωταγωνιστές παραμυθιών, ρεαλιστικά και φουτουριστικά αστικά τοπία, λογότυπα και πολιτικά σχόλια βρίσκουν άσυλο στην γκαλερί του δρόμου.
«Πολλά γκράφιτι είναι ιδιαιτέρως ευφάνταστα, πρωτότυπα, άλλα καλοσχεδιασμένα ή απλώς αστεία. Εγώ τα φωτογράφισα για ό,τι ακριβώς πρεσβεύουν: τέχνη. Αυτό κάνει και το βιβλίο, παρουσιάζει τις εικόνες καλώντας τον αναγνώστη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα». Αν και η πλειονότητα των τοιχογραφιών είναι τελευταίας κοπής (2006-2007), υπογεγραμμένες από γκραφιτάδες της νέας γενιάς όπως η Zoe Zillion και η Norjin, o Lesec και ο Dreyk the Pirate, τα μηνύματα που μεταδίδουν ποικίλλουν. Αλλοτε πολιτικά και δραματικά, άλλοτε ποιητικά και χιουμοριστικά. Ο Goldstein, δε, παρατηρεί πως σπανίως συνοδεύονται από «υπότιτλους», συνεπώς «αυτό που βλέπεις αυτό επικοινωνούν».
Και είναι αυτή η δωρεάν τέχνη που έρχεται να επαναδιαπραγματευτεί την κυρίαρχη αισθητική του αθηναϊκού τοπίου ή που, τουλάχιστον, της βγάζει ειρωνικά τη γλώσσα. Οπως επιβεβαιώνει και ο Goldstein, «όσο η street art εναντιώνεται στις αστόχαστες μουντζούρες πάνω στους τοίχους, μεταμορφώνει το αστικό τοπίο. Στις περισσότερες από τις περιοχές της Αθήνας που φωτογράφισα, τα γκράφιτι ήταν το μοναδικό προσόν τους».
No comments:
Post a Comment