Της απεσταλμένης μας στη ΡΩΜΗ Μαργαριτας Πουρναρα, Η Καθημερινή, Tετάρτη, 26 Nοεμβρίου 2008
Ισως είναι μία στιγμή που αξίζει να περιμένεις μία ολόκληρη ζωή. Δικαίως. Ο επιτυχημένος επιχειρηματίας Βασίλης Θεοχαράκης παρουσιάζει από την περασμένη Παρασκευή, στο περίφημο Παλάτσο Βενέτσια της Ρώμης, 180 πίνακες που ζωγράφισε στις τελευταίες πέντε δεκαετίες που ασχολείται με την τέχνη του χρωστήρα. Πρόκειται για μια λαμπρή αναδρομική, προσεκτικά επιμελημένη στο ιστορικό αυτό κτίριο της ιταλικής πρωτεύουσας, που θα διαρκέσει μέχρι και τις 11 Ιανουαρίου. Μετά το Στρασβούργο, το Παρίσι και την Αθήνα -όπου εκτέθηκαν πέρυσι στο Μουσείο Μπενάκη-, τα έργα του Θεοχαράκη φιλοξενούνται στην Ιταλία, αποδεικνύοντας ότι η ζωγραφική ήταν ανέκαθεν προτεραιότητα στον βίο του και την οποία δεν παραμέρισε ποτέ για να ασχοληθεί με άλλες δραστηριότητες.
Η αφοσίωσή του στην τέχνη φαίνεται στις λεπτοδουλεμένες πινελιές του, στη μεγάλη ποικιλία των έργων του, αλλά και στον δικό του ορισμό της ζωγραφικής: «Είναι η ατελείωτη και αγωνιώδης προσπάθεια να συλλάβω μια νέα κάθε φορά εικόνα που αντανακλά την ψυχή μας», είπε συγκινημένος στην ομιλία των εγκαινίων, με ακροατήριο πλήθος Ιταλών, αλλά και πολλών μελών της ελληνικής κοινότητας που ήρθαν για να δουν τα έργα του από κοντά. Παρευρέθηκαν, επίσης, ο υφυπουργός Εξωτερικών Θ. Κασσίμης, ο ευρωβουλευτής Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, ο πρέσβης της Ελλάδας στην Ιταλία Χαράλαμπος Ροκανάς, αλλά και πολλοί άνθρωποι της ελληνικής καλλιτεχνικής σκηνής που ταξίδεψαν στη Ρώμη.
Το αναγεννησιακό Παλάτσο Βενέτσια που ανεγέρθη το 1455 και ήταν κάποτε πρεσβεία της Βενετίας, αλλά και γραφείο του Μπενίτο Μουσολίνι, γέμισε με εικόνες ελληνικών τοπίων από το Αγιον Ορος μέχρι τα αιγαιοπελαγίτικα ακρογιάλια. Η αναδρομική, την οποία επιμελήθηκε ο Τάκης Μαυρωτάς είναι πλουσιότατη και χωρισμένη σε πολλές ενότητες, ώστε να μπορεί ο θεατής να ακολουθήσει το νήμα της εξέλιξης του ζωγράφου. Η αφετηρία της είναι τα πρώιμα έργα του Βασίλη Θεοχαράκη, ο οποίος μαθήτευσε στο πλευρό του Παπαλουκά. Η βαρύτητα πάντως δίνεται στην αφηρημένη περίοδο (1966 - 1980), των έργων με τα σύννεφα (1987 - 1993), των απεικονίσεων της φύσης, αλλά και των μονών του Αγίου Ορους (1995 - 2008), των τοπίων του βυθού (2001 - 2008). Η έκθεση κλείνει με τις υδατογραφίες του.
Η περιήγηση στο Παλάτσο Βενέτσια προδίδει τα ερεθίσματα που τρέφουν την έμπνευση του καλλιτέχνη. Αγαπά την ελληνική φύση, τη θάλασσα, αφουγκράζεται την ομορφιά τους και ανταποδίδει ζωγραφίζοντας. Υπάρχουν και κάποιοι ανθρωποκεντρικοί πίνακες, είναι όμως φανερό ότι το τοπίο ήταν πάντοτε ένα ισχυρό κέντρισμα για να πιάσει το πινέλο. Και όπως ομολόγησε σε μια προσωπική συζήτηση με τους δημοσιογράφους: «Μια ημέρα χωρίς ζωγραφική, μου φαίνεται μια ημέρα χαμένη». Η βαθιά αγάπη του για την τέχνη, τον ώθησε άλλωστε να δημιουργήσει πριν από λίγο καιρό το Ιδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής, στο Κέντρο της Αθήνας, που φιλοξενεί αξιόλογες εκθέσεις και μουσικές εκδηλώσεις.
No comments:
Post a Comment