Πήραν τους δρόμους. Βρέθηκαν σε άγρια τοπία, σε μισογκρεμισμένα σπίτια. Είναι η νέα μόδα που λανσάρει ο Αντώνης Γεωργιάδης για τις φωτογραφήσεις γάμων. Το ζευγάρι πρέπει να ξεχάσει τα τετριμμένα ενσταντανέ στην εκκλησία και να ποζάρει κρατώντας από την παράδοση μόνο τα βασικά: την αγάπη του.
Ο Αντώνης Γεωργιάδης δεν βγάζει τις φωτογραφίες την ημέρα του γάμου. Ψάχνει από πριν το θέμα του με μοντέλο τη γυναίκα του... Φωτογράφος στο επάγγελμα, άνθρωπος με φαντασία αλλά και ρομαντισμό, ο Αντώνης Γεωργιάδης κάθε Σάββατοκύριακο δημιουργεί κι ένα άλλο ψηφιδωτό συναισθημάτων. Πρωταγωνιστές του είναι ζευγάρια που μόλις έχουν φορέσει βέρα στο δεξί αλλά και γλυκύτατα μωρά που μόλις βγήκαν από την κολυμβήθρα. Ο νεαρός καλλιτέχνης αποτυπώνει σε σειρές φωτογραφιών το άγχος συνδεδεμένο με το γέλιο, τον εκνευρισμό με την αγκαλιά, το κλάμα με το φιλί κι όλα αυτά σε μέρη που δεν πάει ο νους. Καμιά σχέση με εκκλησίες. Διαλέγει μισογκρεμισμένα σπίτια, σιδηροδρομικές γραμμές, απότομους βράχους, τοπία μέσα σε λάσπες...
Μόνο στην ιδέα, λες αυθόρμητα... «όχι δεν θα πάρω». Οταν όμως δεις τις φωτογραφίες του στο προσωπικό του σάιτ (www.georgiadisphotography.com) στενοχωριέσαι που δεν ήξερες τη δουλειά του όταν ετοιμαζόσουν να ανέβεις τα σκαλιά μιας εκκλησίας ή νά βαφτίσεις το μωρό σου.
Μια νέα ιστορία πλάθεται κάθε Σαββατοκύριακο. Ενα νέο θέμα γεννιέται στο μυαλό του. Πριν το προτείνει στα ζευγάρια που του έχουν αναθέσει τη φωτογράφιση του γάμου τους, πηγαίνει ο ίδιος στο σημείο και με μοντέλο τη γυναίκα του βγάζει δοκιμαστικές φωτογραφίες. Κι όταν είναι πλέον σίγουρος για το αποτέλεσμα, τότε ξαναπάει με το ευτυχισμένο ζευγάρι.
«Εκανα το βήμα στη φωτογραφία δίχως να έχω ιδέα. Ηταν πρώτη φορά στη ζωή μου που είπα ότι θα μπω και θα μάθω χωρίς να κάνω πίσω. Η ενασχόλησή μου με τη φωτογραφία συνέπεσε με μια σειρά ανακατατάξεων στη ζωή μου, όπου αναθεώρησα πολλά πράγματα. Κι επειδή είμαι άνθρωπος που μαθαίνει μόνο από τα λάθη του, η φωτογραφία έγινε ένα μέσο να ανακαλύψω τον εαυτό μου. Με γνώμονα την καλαισθησία και οπλισμένος με την ενεργητικότητα της ηλικίας μου προσπαθώ να συναντήσω τη ζωή μου», λέει χαρακτηριστικά.
- Για ποιον λόγο διαλέξατε να φωτογραφίζετε γάμους;
«Στους γάμους υπάρχει μεγάλη εκφραστικότητα, οι άνθρωποι είναι γεμάτοι από έντονα συναισθήματα που εγώ καλούμαι να τα αποτυπώσω. Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι θέλησα να δω κατά πόσο μπορώ να περάσω τις δικές μου ιδέες σε μια ήδη τετριμμένη κατάσταση. Επίσης, πρέπει να ξέρετε ότι ο γάμος δεν διαφέρει πολύ -φωτογραφικά- από το... πολεμικό ρεπορτάζ».
- Τι εννοείτε;
«Τα πάντα κινούνται γύρω σου πολύ γρήγορα, χωρίς να σε περιμένουν. Είσαι σε συνθήκες που δεν είναι πάντα ευνοϊκές, κάτω από τη βροχή ή σε ένα ασφυκτικά μικρό εκκλησάκι. Πολλές φορές κάποια πεθερά μπορεί να είναι εχθρική μαζί σου και να σου λέει να τελειώνεις τη δουλειά σου. Αν κάνεις λάθος, δεν θέλει πολύ να γίνει... Βιετνάμ».
Με τη φωτογραφία ο Αντώνης Γεωργιάδης ασχολείται από μικρός, όταν έπαιρνε τη μηχανή του πατέρα του. Επαγγελματικά, όμως, εδώ κι ενάμιση χρόνο. Στις πρώτες του φωτογραφίες αποτύπωνε τοπία, στη συνέχεια όμως στράφηκε στα «πορτρέτα και τους ανθρώπους επειδή είναι συναρπαστικότερο να αποτυπώνεις την κατάλληλη στιγμή της έκφρασης ενός ανθρώπου και να πατάς το κουμπί τη στιγμή που εκείνος βρίσκεται στην κορύφωση των συναισθημάτων του».
- Κι ερχόμαστε στο κόνσεπτ κάθε φωτογράφισης. Πώς το επιλέγετε;
«Συνήθως η φωτογράφιση δεν γίνεται την ημέρα του γάμου, αλλά μετά από μέρες σε συνεννόηση με το ζευγάρι. Διαλέγω το θέμα, το προτείνω στο ζευγάρι κι αν συμφωνεί προχωράμε. Μια ιδέα που θα προτείνω στα επόμενα ζευγάρια είναι ένα εγκαταλελειμμένο φρενοκομείο στους πρόποδες της Πεντέλης και τα βασιλικά ανάκτορα στο Τατόι».
- Τα χρήματα που ζητάτε είναι ανάλογα με τη δουλειά άλλων φωτογράφων σε γάμους;
«Στην Ελλάδα έχουμε κολλήσει σε μια παλιά αισθητική, με στημένα κάδρα. Τα ερεθίσματα που έχουμε δεν μας βοηθούν να εκτιμήσουμε κάτι διαφορετικό. Αυτό όμως διαμορφώνει μια κατάσταση που δυσκολεύει τη δουλειά όσων ασχολούνται αποκλειστικά με τη φωτογράφιση γάμων και οι οποίοι όντως θα ζητήσουν περισσότερα χρήματα. Το θετικό είναι πως διαμορφώνεται ένα κίνημα από μια ομάδα φωτογράφων που θέλουν να "εκπαιδεύσουν" το κοινό σε μια άλλου είδους φωτογράφιση. Σ' αυτό το πλαίσιο κινούμαι κι εγώ χωρίς να ανήκω σε αυτή την ομάδα. Της οφείλω, πάντως, ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη βοήθειά της».
- Αρα, απέχει κατά πολύ η τιμή...
«Ναι, γιατί ο φωτογράφος του Σαββατοκύριακου θα τραβήξει τις φωτογραφίες διαδικαστικά κι ανέμπνευστα, δεν θα σε γνωρίσει σαν άνθρωπο, δεν θα κάτσει ούτε πέντε λεπτά στον υπολογιστή του, αλλά με συνοπτικές διαδικασίες θα εκτυπώσει τις φωτογραφίες, θα στις δώσει και τέλος. Στη δική μου περίπτωση φροντίζω να γνωρίζω τους ανθρώπους με τους οποίους θα συνεργαστώ. Θα βγω μαζί τους μια και δυο και τρεις φορές για να μάθω τις εκφράσεις τους, να γνωρίσω το στιλ τους, οπότε και το θέμα που προτείνω θα είναι ανάλογο με τον χαρακτήρα τους. Το ψηφιακό άλμπουμ θα το φτιάξω εγώ και δεν θα το δώσω σε κάποιον άλλο να το κάνει ίδιο με άλλα πενήντα».
- Γιατί δίνετε τόση σημασία στο άλμπουμ γάμου;
«Οταν τα παιδιά σου κάποια στιγμή δουν τις φωτογραφίες θα λένε "να το γέλιο της μαμάς, να η έκφραση του μπαμπά". Πρέπει να είναι μια ειλικρινής και συναισθηματική προσέγγιση. Το μόνο, άλλωστε, που σου μένει από την ημέρα του γάμου σου - πέραν, βέβαια, των συναισθημάτων σου. Αυτό είναι το αληθινό άλμπουμ».
- Σκέφτεστε να παρατήσετε κάποια στιγμή τους γάμους;
«Θέλω να ασχοληθώ με τη διαφήμιση και τη μόδα. Τους γάμους όμως δεν πρόκειται να τους αφήσω. Εχω βάλει στοίχημα ότι μπορώ να καταφέρω να αποτυπώσω τη δική μου ματιά σε έναν ήδη καθιερωμένο χώρο και να ζήσω από αυτό».
No comments:
Post a Comment