ΕΚΘΕΣΗ. Στην Αμερική η Αθηνά Τάχα είναι διάσημη ως καλλιτέχνις περιβαλλοντικής γλυπτικής, αλλά η πολύπλευρη δράση της, άγνωστη στο ελληνικό κοινό, κινείται ανάμεσα στη γλυπτική τοπίου και την εννοιολογική τέχνη. Θεωρώντας ότι «η τέχνη πρέπει να έχει λειτουργικό χαρακτήρα», εδώ και σαράντα χρόνια δουλεύει για δημόσια έργα σχεδιάζοντας πλατείες και σιντριβάνια από τη Φλόριντα ώς την Αλάσκα κι από την άλλη πλευρά μελετά τους ρυθμούς και την εξέλιξη του ανθρώπου και της φύσης.
Πολυδιάστατο ταλέντο
Ανάμεσα στο δημόσιο και στο ιδιωτικό της έργο κινείται και η έκθεση αναδρομικού χαρακτήρα με την οποία το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης, το Ιδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου και η Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας - Μουσείο Γ. Ι. Κατσίγρα αποκαλύπτει το πολυδιάστατο και συνεκτικό έργο της 70χρονης Ελληνοαμερικανίδας δημιουργού.
«Εμπνευσή μου ήταν και παραμένουν η φύση της Ελλάδας, τα βουνά και η θάλασσά της. Οσο γερνάω τόσο διακρίνω στο έργο μου τις επιρροές από τη γενέτειρά μου, τη Λάρισα...», ομολογεί στην «Κ».
Περισσότερα από εκατό έργα αναδεικνύουν τη διαδρομή της ως γλύπτριας αστικού χώρου αλλά και τις εσωτερικές της αναζητήσεις στα εννοιολογικά πρότζεκτ που αναπτύσσονται σε σειρές με πεδίο έρευνας το σώμα και τη φύση. «Η καλλιτέχνις, είτε δημιουργεί πάρκα είτε αναζητεί τους ρυθμούς του σύμπαντος, κινείται σαν επιστήμονας ερεύνης», παρατηρεί η διευθύντρια του ΚΣΤ Θεσσαλονίκης, Συραγώ Τσιάρα, που έχει την επιμέλεια της έκθεσης από κοινού με την πρόεδρο του Δ.Σ. του ΚΜΣΤ Κατερίνα Κοσκινά.
Στην Αποθήκη Β1 στο Λιμάνι τον πλούτο του δημόσιου έργου της τεκμηριώνουν φωτογραφικές αναπαραγωγές μεγάλων διαστάσεων, μακέτες και σχέδια από 45 αρχιτεκτονικές-γλυπτικές διαμορφώσεις τοπίου (πλατείες, χώροι αναψυχής, σιντριβάνια, πολύπλευροι δημόσιοι χώροι) που έχει υλοποιήσει από τις αρχές του ’70 ώς σήμερα σε διάφορες πολιτείες (Φλόριντα, Οχάιο, Αριζόνα, Αλάσκα, Πενσιλβάνια και Νέα Υόρκη).
Αυτοβιογραφικά πορτρέτα
Τη διάσταση του εννοιολογικού της έργου αναδεικνύουν, μεταξύ άλλων, τα αυτοβιογραφικά πορτρέτα. «Μεγαλώνοντας επί 36 χρόνια» ένα πρότζεκτ που θα εξελίσσεται κατά τη διάρκεια της ζωής της. Φωτογραφίζοντας τον εαυτό της κάθε χρόνο συνθέτει ένα κολάζ με διαδοχικές σκηνές που δείχνουν τη βιολογική της εξέλιξη στην πορεία του χρόνου. «Αρχισα να παρατηρώ τον εαυτό μου από τα 35 και για να πολεμήσω τον φόβο των γηρατειών, που συνήθως μας περιβάλλει, μετέτρεψα τον εαυτό μου σε “πειραματόζωο” αναδεικνύοντας ωστόσο την ομορφιά της ώριμης ηλικίας». Δεκαπέντε βιβλία τσέπης έχουν προκύψει ώς σήμερα με σημειώσεις και παρατηρήσεις για τη βιολογική εξέλιξη και τη συμπεριφορά του ανθρώπου (αντίληψη, συναισθήματα, κληρονομικότητα).
«Ασπίδες»
Εργο φεμινιστικού χαρακτήρα αποτελεί η σειρά με γλυπτά ενδύματα-ασπίδες. Το γυμνό γυναικείο σώμα «ντυμένο» με εύθραυστα υλικά της φύσης (κοχύλια, φλοιούς δένδρων κ.ά.) παραπέμπει στην προσπάθεια των γυναικών να οπλίσουν και να προστατεύσουν τον οργανισμό τους από εσωτερικές επιθέσεις (ασθένειες) ή εξωτερικές (βιασμό, βιαιοπραγία, κακοποίηση).
- Της Γιωτας Mυρτσιωτη, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Tετάρτη, 13 Iανoυαρίου 2010
No comments:
Post a Comment