- Από τα πρώτα του βήματα μέχρι το τέλος της ζωής του ο Πάμπλο Πικάσο δεν έπαψε να πειραματίζεται και να εκπλήσσει. «Οι διάφορες τεχνικές που χρησιμοποίησα στο έργο μου δεν πρέπει να αντιμετωπιστούν ως εξέλιξη ή ως βήματα προς ένα άγνωστο ιδεώδες της ζωγραφικής.
Εάν τα θέματα που ήθελα να εκφράσω πρότειναν διαφορετικούς τρόπους έκφρασης, δεν θα δίσταζα να τους υιοθετήσω...», έλεγε ο κορυφαίος καλλιτέχνης του 20ού αιώνα, ο ισπανός ζωγράφος που καθόρισε τα μεγάλα κινήματα της τέχνης και είχε δύο μεγάλα πάθη, τις γυναίκες και τις ταυρομαχίες.
Στους πειραματισμούς του ήταν και τα χαρακτικά σε λινόλαιο, μια επιλογή των οποίων, της περιόδου 1959-1963, παρουσιάζει η γκαλερί Gagosian, από την Πέμπτη (Μέρλιν 3, τηλ. 210 3640215). Ο Πικάσο δεν σταμάτησε ποτέ να πειραματίζεται με τις διάφορες τεχνικές της χαρακτικής. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 ασχολήθηκε και με τη χαρακτική σε λινόλαιο, αρχικά για πρακτικούς λόγους. Καθώς κατοικούσε το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου στη νότια Γαλλία, η μεγάλη απόσταση από το Παρίσι όπου βρίσκονταν οι τυπογράφοι με τους οποίους συνεργαζόταν δυσκόλευε πολύ την παραγωγή των έργων του. Ετσι, ανακάλυψε τη λινοτυπία που ήταν πολύ πιο άμεσος τρόπος δουλειάς: χάραζε ένα σχέδιο πάνω σε μια επιφάνεια από λινόλαιο χρησιμοποιώντας μαχαίρι, σμίλη ή σκαρπέλο.
Το πρώτο του χαρακτικό σε λινόλαιο «Toros en Vallauris» (1954) είχε σχέση με τους αγαπημένους του ταύρους και ήταν μια απλή ασπρόμαυρη εκτύπωση. Αργότερα πρόσθεσε και χρώμα και το πρώτο του έγχρωμο χαρακτικό ήταν ένα πορτρέτο κοριτσιού («The portrait of a girl after Cranach», 1958). Μάλιστα είχε εφεύρει έναν απλό τρόπο για να εφαρμόζει την τεχνική: χάραζε και ξανατύπωνε, ανάλογα με τον αριθμό των χρωμάτων που ήθελε να χρησιμοποιήσει σε κάθε έργο.
Από το 1959 μέχρι το 1962 ο Πικάσο έκανε περίπου 100 χαρακτικά σε λινόλαιο. Τα θέματά του έχουν συγγένεια με τα ζωγραφικά του έργα. Βλέπουμε τη μούσα του και σύζυγό του Ζακλίν Ροκ σε ένα πολύ ωραίο, έντονο χρωματικά έργο να φοράει καπέλο («Portrait de Jacqueline au chapeau de paille multicolore»), ενώ υπάρχουν και πορτρέτα μεγάλων δασκάλων του παρελθόντος. Ετσι, στη σειρά «Portrait d' homme a la fraise» ο Πικάσο τιμά τον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο διατηρώντας την αρχική σύνθεση της αυτοπροσωπογραφίας του καλλιτέχνη, τονίζει όμως με διαφορετικό τρόπο τα χαρακτηριστικά του προσώπου και τα ρούχα του για να δηλώσει και τη δική του παρουσία στο έργο.
Ενας άντρας και μία γυναίκα σε έναν δυναμικό εναγκαλισμό («L'etreinte 1») είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό έργο, όπου ο Πικάσο προχώρησε ακόμα πιο πολύ την τεχνική του προσθέτοντας μελάνια, ενώ στη συνέχεια ξέπλενε το χαρτί με νερό δημιουργώντας μια εικόνα που έμοιαζε σαν να είναι και ζωγραφισμένη αλλά και τυπωμένη.
Η περιέργεια, η φαντασία και η παιχνιδιάρικη διάθεση οδήγησαν το χέρι του ζωγράφου να δημιουργήσει αυτές τις ξεχωριστές λινοτυπίες, που θα φιλοξενούνται στην Αθήνα μέχρι τις 10 Απριλίου.
No comments:
Post a Comment