Εικαστικές Ματιές στον κόσμο

• Βενετια

• Galleria Contini

• www. galleria-contini. it

«Fernando Botero. Gente del circo». Οι εμβληματικές φιγούρες του Φερνάντο Μποτέρο, παχουλές, ρωμαλέες και αισθησιακές, αντανακλούν μια αγάπη της ζωής και μια αθώα χιουμοριστική διάθεση, που βρήκαν απήχηση τόσο στο ευρύ κοινό όσο και στους «εντός των τειχών» καλλιτεχνικούς κύκλους. Ο Κολομβιανός ζωγράφος, ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους και εμπορικά περιζήτητους εν ζωή καλλιτέχνες, εκθέτει τώρα στη Βενετία μια σειρά έργων του με θέμα τους ανθρώπους του τσίρκου. Πίνακες και σχέδια με πρωταγωνιστές ακροβάτες, θηριοδαμαστές, παλιάτσους, χορεύτριες, ταχυδακτυλουργούς αφηγούνται ιστορίες όπου η ευθυμία αναμειγνύεται συχνά με τη μελαγχολία, τη νοσταλγία για ένα λαϊκό θέαμα που παρακμάζει στην ψηφιακή εποχή μας. Η έκθεση περιλαμβάνει επίσης ένα σύνολο γλυπτών του Μποτέρο, που αναπαριστούν πουλιά, άλογα, γυναίκες και μορφές από την ελληνική Μυθολογία. Εως τις 5 Απριλίου.

• Λονδινο

• Tate Modern

• www. tate. org. uk

«Pop Life: Art in a Material World». Η έκθεση κάνει μια μεγάλη αναδρομή στην ποπ-αρτ και στους επιγόνους της, εστιάζοντας στη σύνδεση αυτού του καλλιτεχνικού ρεύματος με τον κόσμο των media και του χρήματος και αναδεικνύοντας τον τρόπο διείσδυσης των καλλιτεχνών στη σύγχρονη καταναλωτική κουλτούρα. Παρουσιάζονται επί μέρους αφιερώματα στους Αντι Γουόρχολ, Κιθ Χάρινγκ, Τζεφ Κουνς, Μαουρίτσιο Κατελάν, Τακάσι Μουρακάμι, καθώς και στους πρωταγωνιστές της πολυσυζητημένης ομάδας «Νέοι Βρετανοί Καλλιτέχνες»: Ντάμιεν Χερστ, Τρέισι Εμιν, Σάρα Λούκας, Γκάβιν Τερκ και άλλους. Μέσα από το σύνολο των έργων που παρουσιάζονται, η έκθεση οδηγεί στο ερώτημα αν οι «ανατρεπτικές» ιδέες πολλών από αυτούς τους καλλιτέχνες είχαν κάποιο ουσιαστικό νόημα πέρα από τον ρηχό εντυπωσιασμό. Ως τις 17 Ιανουαρίου.

• Νεα Υορκη

• Jewish Museum

• www. thejewishmuseum. org

«Alias Man Ray: The Art of Reinvention». Ζωγράφος, γλύπτης, συγγραφέας, σκηνοθέτης, καινοτόμος φωτογράφος, ο Μαν Ρέι υπήρξε μια εμβληματική μορφή του μοντερνισμού. Γεννημένος στη Φιλαδέλφεια το 1890, παιδί Ρωσοεβραίων μεταναστών (το πραγματικό του όνομα ήταν Εμμάνουελ Ραντίνσκι), συνδέθηκε με τον ντανταϊσμό και τον Μαρσέλ Ντισάν στη Νέα Υόρκη, με τους σουρεαλιστές στο Παρίσι, με τους καλλιτεχνικούς πειραματισμούς στο πεδίο της φωτογραφίας. Η αναδρομική έκθεση «Ψευδώνυμο Μαν Ρέι: Η τέχνη της επανεπινόησης» αναδεικνύει το πολύπλευρο έργο του ανήσυχου καλλιτέχνη και παράλληλα εστιάζει στον τρόπο που διαχειρίστηκε ο Μαν Ρέι την εβραϊκή του ταυτότητα, μειώνοντας τη σημασία της στο πλαίσιο μιας πολιτιστικής και πολιτικής πρωτοπορίας που ευαγγελιζόταν τη ρήξη με το παρελθόν και την αποδυνάμωση των εθνικο-θρησκευτικών παραδόσεων. Εως τις 13 Μαρτίου.

• Παρισι

• Grand Palais

• www. grandpalais. fr

«Renoir au XXe siecle». «Τώρα μαθαίνω να ζωγραφίζω. Μου πήρε πενήντα χρόνια, αλλά έχω πολύ δρόμο ακόμα», είπε ο Πιερ-Ογκύστ Ρενουάρ το 1913. Ο Γάλλος ζωγράφος (1841-1919), από τους κορυφαίους του ιμπρεσιονισμού, αναζήτησε στο όψιμο στάδιο της καριέρας του μια πιο προσωπική έκφραση, αναδεικνύοντας τόσο τον θαυμασμό του για παλαιότερους καλλιτέχνες όσο και την ανταπόκριση στα νέα ρεύματα που εμφανίζονταν στο καλλιτεχνικό προσκήνιο. Η έκθεση «Ο Ρενουάρ τον 20ό αιώνα» περιλαμβάνει περίπου εκατό έργα του τα οποία εκτίθενται μαζί με έργα των Πικάσο, Ματίς, Μαγιόλ και Μπονάρ, δίνοντας την ευκαιρία να δει κανείς το έργο του Ρενουάρ μέσα από τα μάτια καλλιτεχνών που μεσουράνησαν κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Εως τις 4 Ιανουαρίου.

Piet Mondriaan (1872-1944), Het grote naakt, 1912, olieverf op doek, collectie Gemeentemuseum Den Haag

• Χαγη

• Gemeentee Museum

• www. gemeentemuseum. nl

«Σεζάν - Πικάσο - Μοντριάν: Μια νέα προοπτική». Aν και στον καιρό του είχε συχνά απορριφθεί από το παρισινό καλλιτεχνικό κατεστημένο, ο Πολ Σεζάν αναγνωρίσθηκε αργότερα ως ο πατέρας της μοντέρνας ζωγραφικής. Ο Πικάσο, πληθωρικός και εκρηκτικά τολμηρός, και ο Μοντριάν, πιο λιτός και αυστηρός αλλά επίσης καινοτόμος, συγκαταλέγονται στους μεγάλους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα που συνδέθηκαν με τον Σεζάν σε σημαντικές στιγμές της δημιουργικής τους πορείας. Η έκθεση αντιπαραβάλλει έργα των τριών ζωγράφων στα οποία πραγματεύονται παραπλήσια θέματα – γυμνά, τοπία, πορτρέτα, νεκρές φύσεις. Ανάμεσά τους οι περίφημες «Λουόμενες» του Σεζάν που προανήγγειλαν τα κυβιστικά πειράματα του Πικάσο, όπως τις «Δεσποινίδες της Αβινιόν» και το «Μεγάλο γυμνό» του Μοντριάν, στο μεταίχμιο της παραστατικής ζωγραφικής και της αφαίρεσης. Εως τις 24 Ιανουαρίου.

• Τα «ανάποδα» του Μπάζελιτς

Το αναδρομικό αφιέρωμα στον Γκέοργκ Μπάζελιτς, στο μουσείο Frieder Burda της φημισμένης γερμανικής λουτρόπολης Μπάντεν-Μπάντεν, περιλαμβάνει περίπου 140 έργα τα οποία καλύπτουν την πενηντάχρονη μέχρι σήμερα σταδιοδρομία του. Η έκθεση «Γκέοργκ Μπάζελιτς. Μια ρετροσπεκτίβα» αναδεικνύει τον δυναμισμό και την πολυμορφία του έργου του 71χρονου Γερμανού καλλιτέχνη, από τα πρώτα του βήματα έως σήμερα, με έμφαση στα περίφημα «upside down» έργα του: ανθρώπινες φιγούρες, πορτρέτα, νεκρές φύσεις, ζώα, τοπία – όλα ζωγραφισμένα ανάποδα, τεχνική που εξάπτει το ενδιαφέρον του θεατή μετά την πρώτη αίσθηση του παράδοξου. Εκτίθενται επίσης μερικά από τα πρόσφατα remix του, έργα στα οποία αναμειγνύει παλιότερα μοτίβα του, ενώ παράλληλα, στη Staatliche Kunsthalle της πόλης, έχει διοργανωθεί έκθεση των γλυπτών του. Και οι δύο εκθέσεις θα διαρκέσουν ώς τις 14 Μαρτίου.