Μικρές, αλλά καθοριστικές μετακινήσεις από τις γειτονιές του Μεταξουργείου και του κέντρου, αφού εκτός από τη Λωραίνη Αλιμαντίρη, που μετακινεί την «Γκαζονρούζ», από την οδό Βίκτωρος Ουγκώ στην οδό Κυκλάδων 8, την «Απάρτμεντ» που από την οδό Βουλής εγκαταστάθηκε στην οδό Ιθάκης 29, είναι και η γκαλερί «Ξύππας» που μετακομίζει σύντομα από την οδό Σοφοκλέους στην έξοδο της Αττικής Οδού.
Εργα από την έκθεση στην γκαλερί «Γκαζονρούζ», σε ένα από τα δωμάτια του νέου χώρου στην Κυψέλη
Για κάποιους σημαίνει καθαρότερη γειτονιά, δίχως ξυλοδαρμούς και πωλήσεις ναρκωτικών μπροστά στη μύτη των επισκεπτών των γκαλερί, που είναι, καμιά φορά, και κανονικοί άνθρωποι-οικογενειάρχες. Για άλλους, πάλι, μπορεί να σημαίνει χαμηλότερα ενοίκια, αλλά και μια ανάγκη αλλαγής.
Το βασικό είναι ότι οι δύο γκαλερί βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους, υπάρχει ένα γκαράζ επίσης, καθώς και μερικά θέατρα, γεγονός που συνιστά τη δημιουργία ενός πόλου πολιτισμού στην ίδια γειτονιά, σε απόσταση που κάνει κάποιος με τα πόδια.
Εχει ενδιαφέρον επίσης ότι και οι δύο γκαλερί ξεκίνησαν με εκθέσεις που προσδιορίστηκαν, κατά κάποιον τρόπο, από τους ίδιους τους χώρους.
Η γκαλερί «The Apartment» εγκαταστάθηκε και πάλι σε ένα διαμέρισμα, που αυτή τη φορά δεν βρίσκεται σε πολυκατοικία, αλλά στον πρώτο όροφο ενός θαυμάσιου παλιού σπιτιού, με ανάλογα δείγματα κατοικιών πλάι και απέναντι. Σκάλα ξύλινη, παρκέ καλής ποιότητας, ψηλά ταβάνια, μεγάλα παράθυρα, ένα σπίτι στο οποίο ο καθένας θα ονειρευόταν να κατοικεί, αν δεν είχε περάσει η λαίλαπα της αντιπαροχής στη μεταπολεμική Αθήνα και σε μια γειτονιά που έως και τη δεκαετία του 1980 ανήκε στη μεσαία τάξη.
Η επιλογή των έργων της Emi Avora, μιας νέας Ελληνίδας που ζει και εργάζεται στο Λονδίνο, να εγκαινιάσει τον χώρο, εξαιρετική. Και για την ίδια την ποιότητα και το ενδιαφέρον της δουλειάς (που εδώ φάνηκε καθαρά, σε σχέση με τις ομαδικές στις οποίες την είχαμε ξαναδεί), αλλά και για τη σχέση χώρου και δουλειάς. Εργα σε μεγάλες διαστάσεις, όπου η καλή ζωγραφική αναφέρεται θεματικά σε μπαρόκ συνθέσεις που κινούνται εκτός συγκεκριμένου χρόνου. Η «πολυτέλεια» και η ομορφιά που δηλώνει το προσεγμένο κτήριο, του 19ου ή των αρχών του 20ού αιώνα, συνάδει με έναν τρόπο με την πολυτέλεια που βγάζει ο ζωγραφικός χώρος της Αβόρα και συμβολισμοί του 19ου αιώνα που υπαινίσσονται την ομορφιά σε σχέση με την ψυχρότητα του θανάτου.
Αντίθετα, το κτήριο της «Γκαζονρούζ» ανήκει στην επώνυμη αρχιτεκτονική του μοντέρνου, όπως μας ήρθε, ετεροχρονισμένα, στην Ελλάδα. Κτήριο του Αριστομένη Προβελέγγιου, του 1950, λοιπόν, έχει την ιδιότητα να συνδέεται με την τέχνη και ως κατοικία του ιστορικού της τέχνης Τώνη Σπητέρη και μετέπειτα ατελιέ της γυναίκας του Αννας Σπητέρη και γραφείο του ιδίου.
Εδώ, τα δωμάτια είναι μικρότερα και με πολλά δομικά (έως ανήσυχα) στοιχεία, πόρτες, φεγγίτες, εσωτερικά ντουλάπια, διαφορετικά επίπεδα. Το ίδιο το σπίτι και η δομή του δημιουργούν μια εξαιρετική ατμόσφαιρα, η οποία ταιριάζει με την ομαδική έκθεση των εγκαινίων. Οι καλλιτέχνες Assume Vivid Astro Focus, Mike Bouchet, Ντόρα Οικονόμου, Isabelle Fein, Judith Hopf, Dorota Jurczak, Ryan McLaughlin, Roseline Rannoch, Kirstine Roepstorff και Γιώργος Σαπουτζής συμμετέχουν με έργα που θα μπορούσαν να εντάσσονται οργανικά στο σπίτι, σε αυτή την πρώτη έκθεση.
Σε απόσταση μερικών μέτρων από την «Γκαζονρούζ», το νεοκλασικό της οδού Κυκλάδων 28 στο οποίο ζουν ή εργάζονται καλλιτέχνες, άνοιξε στο κοινό με μια ομαδική, λίγο παρεΐστικη (και καλά κάνει) έκθεση, με την επιμέλεια της Σοφίας Μαυρουδή.
Ο λατινικός τίτλος «Genius loci», που χρησιμοποιεί η έκθεση για να ορίσει την ατμόσφαιρά της, σε σχέση με το πνεύμα του σπιτιού, το οποίο τιμά, τιμάται από τους καλλιτέχνες Χρήστο Δεληδήμο,Φάνη Παπαχρήστου, Δημήτρη Ντοκατζή, Γιάννη Παππά, Γιώργο Νουβάκη, Αντώνη Χουδαλάκη, Βαγγέλη Γκόκα, Βαγγέλη Γεροδήμο και Κώστα Τσώλη.
Η έκθεση, αν και έχει αρκετούς καλούς καλλιτέχνες, όπως για παράδειγμα τον Βαγγέλη Γκόκα ή τον Κώστα Τσώλη, παραμένει αμήχανη ως θεματική οντότητα, διαθέτει ωστόσο τρία έργα που έχουν ενδιαφέρον. Το σχέδιο του Αντώνη Χουδαλάκη, την επιζωγραφισμένη φωτογραφία του Γιάννη Παππά και πάνω από όλα, ένα εξαιρετικό καινούργιο έργο του Δημήτρη Ντοκατζή, το «The day Ι left Vienna».
Η όλη παρουσία του σπιτιού με τα έργα στηρίζει συμβολικά την ανάγκη δημιουργίας μιας νέας γειτονιάς της τέχνης, η οποία μπορεί να αναπτυχθεί στο πλαίσιο των ανθρώπων που ζουν μια κανονική καθημερινότητα. *
No comments:
Post a Comment