Eικαστικη ατζεντα

• Τόποι και μη τόποι, υπαρκτοί και φανταστικοί, τόποι που κουβαλούν μνήμες ιστορικές και προσωπικές, αναδύονται μέσα από τις εκθέσεις της φετινής Φωτομπιενάλε Θεσσαλονίκης. Η «Χώρα του Ποτέ» («Niemandsland») της Γερμανίδας φωτογράφου Ινγκε Ράμποβ ανοίγει διάλογο με τον «Τόπο. Πτυχές του χώρου» του βραβευμένου φωτογράφου Νίκου Μάρκου στην κεντρική έκθεση του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.

• Από τη μια πλευρά έγχρωμα τοπία -φυσικά και αστικά- από τα ταξίδια του Ελληνα δημιουργού, αποκαλύπτουν τη μοναδικότητα της χώρας αλλά και τη διαφορετικότητά της. Απέναντί τους εικόνες της Γερμανίδας φωτογράφου από την περιπλάνησή της σε αφιλόξενες περιοχές, έρημες εγκαταλελειμμένες βιομηχανικές εκτάσεις στο Σκόπαου και τα περίχωρα της Λειψίας, σε απογυμνωμένους λόφους και στα ορυχεία εξόρυξης λιγνίτη της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. H ίδια εξηγεί: «Επικεντρώνομαι σε καθημερινές, τετριμμένες, υπό του μετρίου περιοχές -στην πραγματικότητα “μη τόπους”- οι οποίες διαφεύγουν συχνά την προσοχή μας καθώς τις θεωρούμε ανάξιες ενδιαφέροντος. Αυτές οι περιοχές μπορεί να είναι ενδιάμεσες ζώνες, προάστια, χερσότοποι, εργοτάξια περιοχές που έχουν τύχει πλήρους εκμετάλλευσης και οι οποίες έχουν ανακτηθεί -ερημότοποι υπό την ευρύτερη έννοια».

• Οι τόποι τεσσάρων φωτογράφων συναντιούνται στο Γεντί Κουλέ (Επταπύργιο). Στους χώρους των πρώην φυλακών συνυπάρχουν: «Το τελευταίο τείχος» της Κύπρου στη Λευκωσία που φωτογράφισε ο Κάρλο Μπεβιλάκουα, τα «Ενδότερα» (αστικό τοπίο σε παρακμή) της Πηνελόπης Μανουσάκη, «Το κτίσμα» του Παναγιώτη Λάμπρου, οι «Μισές δουλειές» της Ιωάννας Φωτιάδου και οι «Πλατείες εκτελέσεων» από τρεις πόλεις της Συρίας -Χαλέπι, Λατάκια και Δαμασκό. Είναι ο δημόσιος τόπος που απεικόνισε ο Κσαΐρ Σαρκισιάν νωρίς το πρωί, την ώρα δηλαδή που πραγματοποιούνται οι εκτελέσεις των καταδικασθέντων εις θάνατον -ένα δημόσιο γεγονός όπου περαστικοί γίνονται εκούσιοι ή ακούσιοι μάρτυρες. [Γιωτα Mυρτσιωτη, Η Καθημερινή, 6/5/10]