«Η ανδρική παιδικότητα είναι κάτι που ενοχλεί τις γυναίκες»

Ο Διαμαντής Αϊδίνης σκηνοθετεί μια ολόκληρη φανταστική πόλη, τη Διαμαντούπολη, στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη

• Συνέντευξη στη Σαντυ Τσαντακη, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Kυριακή, 9 Mαϊου 2010

Ο Διαμαντής Αϊδίνης δεν συνηθίζει να επαναλαμβάνεται. Κάθε καινούργια έκθεση έχει μια καινούργια ιστορία να αφηγηθεί, με άλλα μέσα κάθε φορά, άλλα υλικά, άλλες φόρμες. Είναι από τους πιο αναγνωρίσιμους καλλιτέχνες της γενιάς του.

Στη δεκαετία του ’80 αναμείχθηκε με το κίνημα της Transavantguardia στην Ιταλία και συνεργάστηκε με ιταλικά περιοδικά όπως το Frigidaire και το Nuova Ecologia. Στην Ελλάδα συνεργάστηκε με τη Βαβέλ, το Κλικ και το Τέταρτο, βάζοντας παράλληλα την υπογραφή του σε εικονογραφήσεις βιβλίων, αφίσες και εξώφυλλα δίσκων. Το 1979 έστησε την πρώτη του ατομική έκθεση στη Ρώμη. Και τώρα που σκηνοθετεί μια Διαμαντούπολη στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη, μια ολόκληρη φανταστική πόλη, τον φανταζόμαστε να χτίζει και να γκρεμίζει, ξανά και ξανά. «Pupo per Οddo», ο τίτλος της τρισδιάστατης, «χειροποίητης» έκθεσης. Ευκαιρία να μιλήσουμε για μια φανταστική και μια πραγματική πόλη, κόντρα στη μαζική κουλτούρα και τη σοβαροφάνεια. Με διανομή ρόλων για όσους προτιμούν τον ρόλο του Σούπερμαν από «το να περπατούν με γαλότσες και να σκοτώνουν μυρμηγκάκια»...

– Πώς προέκυψε ο τίτλος της έκθεσης «Pupo per Οddo»;

– Είναι ένα μυστήριο αυτό, σαν ένα κλείσιμο ματιού, ένας φόρος τιμής στον πεθερό μου, ο οποίος υπήρξε μεγάλος μοντελιστής στην Ιταλία. Θυμάμαι όταν έμπαινα στο δωμάτιό του, έβλεπα έναν άνθρωπο 85 χρόνων να κυλιέται στο χαλί και να παίζει με τρενάκια... Υπήρξε πολύ καλός σχεδιαστής, και είναι κάτι που κράτησα στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Ημουν νιόπαντρος, δεν είχα και την καλύτερη σχέση με τον πεθερό μου... Αργότερα όταν είδα τα δικά μου, μεγάλωσα, ένιωσα μεγάλη συγκίνηση, βρήκα αρχεία, τη διπλωματική του που είχε κάνει στην Αυστρία, κατάλαβα ότι του χρωστάω κάτι. Εκτός από το ότι έχω παντρευτεί την κόρη του... ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ