Ατμοσφαιρικό «τοπίο» μύησης στο έργο του Πεντζίκη

• Eναν χώρο «τελετουργίας», ένα ατμοσφαιρικό «Τοπίο του είναι» δημιούργησε ο Μάριος Σπηλιόπουλος στο Eθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Ο καλλιτέχνης εμπνέεται από το αφήγημα «Τοπίο του Είναι» του λογοτέχνη και ζωγράφου Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη (1908-1993) και δημιουργεί ένα περιβάλλον ανάγνωσης και μύησης στο έργο του Πεντζίκη.

Στο κείμενο που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του «Μητέρα Θεσσαλονίκη» (1970) ο Πεντζίκης, πραγματοποιώντας ένα εσωτερικό ταξίδι αυτοσυνειδησίας, ταυτίζει μέλη του σώματός του με σημεία του γενέθλιου τόπου του, της Θεσσαλονίκης. Εκκινώντας από το υπαρξιακό ερώτημα «Ποιος είμαι; Δεν πιστεύω στη μορφή που παρουσιάζει ο καθρέφτης. Το είδωλο, όπως κι αν φωτιστεί, μ΄ αρετή ή με κακία, δεν υπάρχει», ο συγγραφέας χαρτογραφεί μια πολυστρωματική τοπογραφία της Θεσσαλονίκης, όπου το παρόν διασταυρώνεται με το μυθολογικό και ιστορικό του βάθος.

Ενα ξύλινο τραπέζι και μια κατεστραμμένη καρέκλα, ισορροπούν πάνω σε ποτήρια, τα οποία στέκονται σε μια μεταλλική δεξαμενή γεμάτη με νερό. Στην επιφάνεια του τραπεζιού έχει γραφτεί ολόκληρο το διήγημα με την παρεμβολή κλαδιών και σταυρών, στο ανοιγμένο συρτάρι με νερό βρίσκεται η περιγραφή για το κεφάλι, ενώ στο κάτω μέρος του τραπεζιού υπάρχει η αναφορά στα πόδια.

Στο μέσο του τραπεζιού κρέμεται από το ταβάνι ένας ηλεκτρικός γλόμπος. Αντικριστά με την καρέκλα ένα φωτεινό κουτί, με μια φωτογραφία του Πεντζίκη, σκαριφήματα του καλλιτέχνη με τη νεοδομία της Αγια-Σοφιάς κι ένα χειρόγραφο του ιστορικού Προκόπιου από το έργο του «Περί κτισμάτων» που βρήκε ο καλλιτέχνης στο Αγιον Ορος, συμπληρώνει το έργο.

Στους τοίχους του χώρου όπου φιλοξενείται το έργο, ο Μάριος Σπηλιόπουλος, μέσα από μια κοπιώδη διαδικασία που έλαβε τον χαρακτήρα πνευματικής άσκησης, αντέγραψε τις 1.099 λέξεις του κειμένου δημιουργώντας ένα περιβάλλον που αντλεί στοιχεία από το προσωπικό και λογοτεχνικό σύμπαν του συγγραφέα.

Μαζί με την εγκατάσταση παρουσιάζονται τρία νέα βίντεο που δημιούργησε ο καλλιτέχνης το 2010. Στα έργα αυτά παρακολουθούμε ταυτόχρονα έναν ηλικιωμένο άντρα που απαγγέλλει ολόκληρο το «Τοπίο του Είναι», καθώς και τρεις γυναίκες και ένα παιδί, που επαναλαμβάνουν αντίστοιχα τις πρώτες και την τελευταία φράση του διηγήματος.

• Εως 20/6

Η νέα εγκατάσταση του έργου «Το τοπίο του Είναι» (1997) παρουσιάζεται στο πλαίσιο της σειράς του ΕΜΣΤ, «Εργο του μήνα» με επιλογές από τη μόνιμη συλλογή του Μουσείου. Την έκθεση επιμελείται η Τίνα Πανδή. Διάρκεια έκθεσης: Εως 20/6.

Αντ. Καρ.,ΕΘΝΟΣ, 1705/2010