- Οι νεκροί από τις βίαιες συγκρούσεις στη Νότια Κιργισία το περασμένο καλοκαίρι μπροστά από αμφορέα του 800 π.Χ.
«Τρίποδο», το έργο του Σταύρου Διακουμή στην αίθουσα με τα λευκαδίτικα κεντήματα του 17ου αιώνα
- Ο Αγγελος Παπαδημητρίου μέσα στην προθήκη με ενδυμασίες από το Τρίκερι της Μαγνησίας του 19ου αιώνα.
- «Η ζωή μετά» του Αρκά μέσα σε ένα ξυλόγλυπτο επιχρωματισμένο τέμπλο από τη βόρεια Ηπειρο του 1830.
- Η Τζούλια Αλεξανδράτου μπροστά από τον επιτύμβιο θριγκό του τάφου μιας παρθένας του 3ου αι. π.Χ...
Το Μουσείο Μπενάκη τολμά και φιλοξενεί δίπλα στα πολύτιμα εκθέματά του έργα τέχνης του καιρού μας. Αυτό που δεν τολμούν ούτε καν να σκεφτούν τα αρχαιολογικά μας μουσεία (ειδικά από το νέο Μουσείο της Ακρόπολης περιμέναμε να «σπάσει» το καλούπι. Φευ...) Από το διάλογο, τη σύγκριση, αν θέλετε, κερδίζουν και οι δύο πλευρές. Τα μόνιμα εκθέματα που «ζωντανεύουν» ξανά (και μόνο από το γεγονός ότι μας δίνεται η ευκαιρία να τα ξαναδούμε), αλλά και τα έργα των σύγχρονων δημιουργών που «φωτίζουν» αλλιώς τις άγραφες, μικρές καθημερινές μας ιστορίες.
Οπως και να το δει κανείς, η έκθεση «Ο χρόνος, οι άνθρωποι, οι ιστορίες τους», στο κεντρικό κτήριο του Μουσείου Μπενάκη (Κουμπάρη 1), βάζει τη μαγιά σε ένα γοητευτικό πείραμα. Συμμετέχουν σημαντικά ονόματα καλλιτεχνών, όπως οι Βλάσης Κανιάρης, Δημήτρης Αληθεινός, Γιώργος Λάππας, Παντελής Χανδρής, Κυριάκος Κατζουράκης, Γιώργος Γυπαράκης, Αγγελος Παπαδημητρίου κ.ά.
«Η έκθεση προτείνει ένα μικρό, ευκίνητο "μουσείο" μέσα στο μουσείο, αφ' ενός προς επιβεβαίωση της έλξης των ετερωνύμων και αφ' ετέρου σε μια διαλεκτική σχέση του διαφορετικού κατά την πορεία του χρόνου», εξηγεί ο επιμελητής της Μάνος Στεφανίδης. «Επιμένοντας πως και τα προτεινόμενα εκθέματα, αλλά και κάθε έργο τέχνης είναι, δυνάμει, μουσειακό» τονίζει.
Η έκθεση, που ανοίγει σήμερα για το κοινό, παρουσιάζει έργα 24 σύγχρονων Ελλήνων δημιουργών και στους τρεις ορόφους του μουσείου. Ο θεατής θα ξαφνιαστεί, θα γελάσει, θα προκληθεί. «Δείτε πώς λειτουργεί το σύγχρονο σχέδιο μιας γυμνής φιγούρας (του Κωνσταντίνου Ανανίδα) πλάι σ' ένα αρχαϊκό torso. Πώς φωτίζει η λάμπα θυέλλης (του Παντελή Χανδρή) τη γνωστή ερμαϊκή στήλη του ισογείου του μουσείου. Ή πώς τα στριπ των κόμικς (του Αρκά) συνυπάρχουν με τ' αφηγηματικά διάχωρα μιας λατρευτικής εικόνας ή με την εικονογραφία ενός λαϊκού υφαντού. Τέλος, πώς μια σημερινή μορφή φτιαγμένη από μέταλλο (όπως της Εριέττας Βορδώνη) μπορεί να συλλάβει τη μαρμάρινη θλίψη κάποιων αττικών επιτυμβίων», υπογραμμίζει ο Μάνος Στεφανίδης.
«Μια σπουδή στην έννοια της θεατρικότητας εκτός σκηνής» είναι ο υπότιλος που επέλεξε. Ηθελε να σχολιάσει το «δράμα» που δημιουργείται όταν αντιτίθενται ή διαλέγονται διαφορετικές μορφές τέχνης ή δημιουργήματα εποχών που απέχουν μεταξύ τους. Και είναι όντως αυτό το παιχνίδισμα, η «ενέργεια» που προκαλεί ο διάλογος των εκθεμάτων, που κάνει την έκθεση ξεχωριστή.
Κοινό σημείο όλων των καλλιτεχνών είναι η φιγούρα. «Είναι το σώμα και το δράμα, καθώς αιωρείται ανάμεσα στη φθορά και στην άνθηση, το γήρας και τη νεότητα. Το σώμα ως φορέας της ουμανιστικής παράδοσης και ως σύμβολο της νεοτερικής τραγωδίας. Το σώμα-υπαρξιακό δράμα και μάρτυρας του ίδιου του θανάτου. Αλλά και συγχρόνως, η μόνη -ή έστω ιδιοτελής- μορφή αθανασίας που δικαιούμαστε».
Συμμετέχουν οι: Κώστας Ανανίδας, Αρκάς, Αγγελος Αντωνόπουλος, Γιάννης Ασημακόπουλος, Εριέττα Βορδώνη, Μπάμπης Βενετόπουλος, Σταύρος Διακουμής, Νίκος Καναρέλης, Μαριγώ Κάσση, Αριστείδης Κοντογιώργης, Παναγιώτης Κουλουράς, Παναγιώτης Λαμπρινίδης, Αλεξάνδρα Μυρεσιώτη, Βάλλυ Νομίδου, Νάκης Παναγιωτίδης, Κώστας Τσιρώνης, Αγλαΐα Χριστιανού.
* Η έκθεση, που θα διαρκέσει έως 31 Ιανουαρίου, συνοδεύεται από κατάλογο με κείμενα του συγγραφέα Γιώργου Αριστηνού και του Μάνου Στεφανίδη. (Δευτ.-Τρ.-Παρ.-Σαββ. 9 π.μ.-5 μ.μ., Πέμπτη 9 π.μ.-12 μ. και Κυριακή 9 π.μ.-3 μ.μ., Τρίτη κλειστά).
No comments:
Post a Comment