Στην έκθεση παρουσιάζονται περίπου 75 έργα της χαράκτριας από τα φοιτητικά της χρόνια στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1946-1952) -στο εργαστήριο χαρακτικής του Γιάννη Κεφαλληνού- έως τα τελευταία έργα της, τα ψηφιακά τυπώματα του 2010.
Από τα τέλη της δεκαετίας του ‘70, η Τόνια Νικολαΐδη χαράζει και τυπώνει τα έργα της συνδυάζοντας τη λινολαιογραφία, το ανάγλυφο, τη μεταξοτυπία, καθώς και τη φωτογραφία, όπου όμως πάντα σημαντικό ρόλο παίζει το χρώμα και η επιφάνεια. Δουλεύει τα έργα της κυρίως σε σειρές (δίπτυχα, τρίπτυχα, τετράπτυχα, π.χ. «Θάλασσα, άμμος και φως», 1983, «Ρέκβιεμ για ένα δέντρο», 1988-1995, «Εικόνες νερού», 1995), όπου η μία εικόνα διαδέχεται την άλλη με καθεμιά χωριστά και όλες μαζί να διηγούνται μια ιστορία - γιατί, τελικά, όπως λέει η ίδια, αυτό έψαχνε και ψάχνει πάντα.
Να διηγείται κάτι στον εαυτό της και στους άλλους. «Ανήκω σ’ αυτούς που πιστεύουν πως δεν έχει σημασία με ποια γλώσσα εκφράζεται ο καλλιτέχνης, αλλά τι εκπέμπει το έργο του. Σημασία έχει να μπορέσει ο καλλιτέχνης να βγάλει από μέσα του τον αληθινό του κόσμο, και ο κόσμος του αυτός να μπορέσει να συνομιλήσει με τους κόσμους των άλλων και μαζί να πορευτούν για λίγο στη μαγεία. Αυτό είναι το ζητούμενο», σημειώνει η καλλιτέχνις.
Να διηγείται κάτι στον εαυτό της και στους άλλους. «Ανήκω σ’ αυτούς που πιστεύουν πως δεν έχει σημασία με ποια γλώσσα εκφράζεται ο καλλιτέχνης, αλλά τι εκπέμπει το έργο του. Σημασία έχει να μπορέσει ο καλλιτέχνης να βγάλει από μέσα του τον αληθινό του κόσμο, και ο κόσμος του αυτός να μπορέσει να συνομιλήσει με τους κόσμους των άλλων και μαζί να πορευτούν για λίγο στη μαγεία. Αυτό είναι το ζητούμενο», σημειώνει η καλλιτέχνις.
No comments:
Post a Comment