«Σε αυτούς τους καιρούς το να μιλά κανείς είναι αυτοκτονία, το να μη μιλάς όμως είναι δολοφονία». Πρώτες κουβέντες του Γιάννη Κουνέλλη στην προχθεσινοβραδινή εκδήλωση που οργάνωσε προς τιμήν του η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών αναγορεύοντάς τον ομόφωνα (κάπως καθυστερημένα, είναι αλήθεια) επίτιμο καθηγητή της. Ο πρύτανης της ΑΣΚΤ Τριαντάφυλλος Πατρασκίδης και η Νίκη Λοϊζίδου προλόγισαν την εκδήλωση, ενώ ο Μανώλης Μπαμπούσης με προβολή βίντεο βοήθησε να προσεγγίσουμε τη ζωή και τα έργα του καλλιτέχνη. Μέσα σε μια κατάμεστη και συγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα, ο Γιάννης Κουνέλλης, αντί να μιλήσει για την τέχνη του και τις προσωπικές του αναζητήσεις, θεώρησε ορθότερο να μοιραστεί με το κοινό του βαθύτερες πολιτικές και υπαρξιακές ιδέες και σκέψεις. Ανάμεσά τους η παγκοσμιοποίηση, η «ανατροπή της γέφυρας με το παρελθόν», η τέχνη των μετανεωτερικών καιρών που «περιορίζεται στο αισθητικό πεδίο με διακοσμητικούς στόχους», η τέχνη της αγοράς.
Απέναντι σ' όλα αυτά ο κορυφαίος καλλιτέχνης αντέτεινε το «θείο χάος» ζητώντας το νέο να παραμείνει ακέραιο και διαλεκτικό ώστε οι νέοι καλλιτέχνες να κολυμπούν σε διαυγή νερά, άσχετα αν ναυαγήσουν: καθώς «υπάρχει μια έλξη, μια διαφορά, μια καλλιτεχνικότητα στο ναυάγιο». Εξάλλου το να κάνει κανείς τον καλλιτέχνη είναι σαν τον παίχτη του Ντοστογιέφσκι, βάζεις τη ζωή σου στοίχημα και καμιά φορά το χάνεις. Ο καλλιτέχνης «πρέπει να έχει όραμα, να είναι ονειροπόλος». Αυτό το όραμα θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι και η Ιθάκη που ο καθένας φτιάχνει και ζει μόνος του. Είναι το ίδιο όραμα που έκανε τον Τζόυς να γράψει τον "Οδυσσέα" και να τον εκδώσει με εξώφυλλο τη σημαία της Ιρλανδίας και τον Γιάννη Κουνέλλη να μην παρατήσει τη ζωγραφική όταν, πριν από πολλά χρόνια, δεν γινόταν δεκτός ως σπουδαστής στη Σχολή Καλών Τεχνών.
Α.Πλ., Η ΑΥΓΗ, 26/02/2009
No comments:
Post a Comment