Μορφή και λόγος έχουν γίνει ένα, για να μην πούμε ότι ο λόγος έχει «πάρει κεφάλι» απέναντι στη μορφή. Ένα έργο τέχνης στη σημερινή ρευστή εποχή δεν είναι αυτό που βλέπουμε κατ’ ανάγκην, είναι κυρίως ο λόγος, η λεκτική αφήγηση του καλλιτέχνη που το δημιούργησε. Στον ζωγράφο Τάσο Παυλόπουλο, λοιπόν, σημαντικό στοιχείο της δουλειάς του αποτελεί το κείμενο.
Ο καλλιτέχνης δανείζεται φράσεις και ιδέες από ποικίλες πηγές, από τη διαφήμιση έως την ιστορία της τέχνης, τις οποίες σημειώνει αλλά ενσωματώνει στις ζωγραφικές του συνθέσεις. Ταυτόχρονα συνδυάζει με ευφάνταστο τρόπο λέξεις και εικόνες, προτρέποντας τον θεατή να κατανοήσει τις λέξεις ως σύμβολα με νοηματικό αλλά και αισθητικό περιεχόμενο. Τα ολίγα αυτά, με αφορμή τη νέα έκθεση με τον εύγλωττο τίτλο «Ραπτομηχανικά», που από τις 23 του Μάρτη θα φιλοξενηθεί στις Kalfayan Galleries (Xάρητος 11, στο Κολωνάκι).
Γράφει σχετικά ο καλλιτέχνης στον κατάλογο της έκθεσης: «Μέσα σε τούτο το τεφτέρι, ανάμεσα στα βερεσέδια, ο υποσυνείδητος νους μας θα 'διαβεί' ένα άγνωστο μονοπάτι. Όλα, εκεί, θα μας φανούν σαν μελαγχολικά αστεία και ανεξιχνίαστες ανοησίες. Σκαρωμένα με πολύ κέφι και πολύ μη οργανωμένη λογική. Σαν οπτικά (καλειδοσκοπικά) λογοπαίγνια ταγμένα στην αναζήτηση της γελοίας εικόνας και των εξίσου γελοίων εμπειριών μας. Σαν φάρσες, των οποίων ο στόχος (κατά τον Τζορτζ Όργουελ) δεν είναι να εξευτελίσουν τον άνθρωπο, αλλά να του θυμίσουν ότι είναι ήδη ευτελής. Όπως ακριβώς τις απολαύσαμε στις ταινίες της τριλογίας Οι εντιμότατοι φίλοι μου. Όλα θα μας φανούν πως γέρνουν μονόπαντα και θα αναρωτηθούμε: τι είναι η πραγματικότητα;». Και προφανώς θα δυσκολευθούμε να απαντήσουμε, συμπληρώνουμε εμείς... [Η ΑΥΓΗ: 06/03/2010]
No comments:
Post a Comment