Συνήθως τα καλλιτεχνικά κινήματα πρώτα υπάρχουν εκ των πραγμάτων, χάρη στα λίγα ή πολλά έργα που τα εκφράζουν, και ύστερα θεσπίζονται και βαφτίζονται. Οταν γεννήθηκε ο φουτουρισμός, δεν υπήρχε ούτε καν ένα φουτουριστικό έργο. Απλώς, το 1909, ο ιδρυτής του ποιητής
Φιλίπο Τομάσο Μαρινέτι δημοσίευσε το περιώνυμο
Μανιφέστο του Φουτουρισμού όπου εξαπέλυε δριμεία επίθεση κατά του παρελθόντος και εξυμνούσε το μέλλον αποφαινόμενος επιπλέον ότι η τέχνη δεν μπορεί παρά να είναι «βιαιότητα, σκληρότητα και αδικία». Τα 100χρονα αυτής της γέννησης τιμούν εφέτος πολλές εκθέσεις σε όλον τον κόσμο με σημαντικότερες, κατά τα δημοσιεύματα του Τύπου, τρεις ιταλικές, όπως άλλωστε ιταλικό ήταν και το κίνημα: μία στη Ρώμη (Πρωτοπορία και πρωτοπορίεςστην Πινακοθήκη Scuderie ως τις 24 Μαΐου) και δύο στο Μιλάνο (Φ.Τ.
Μαρινέτι=Φουτουρισμός στο Ιδρυμα Stelline και Φουτουρισμός 1909-2009. Ταχύτητα+Τέχνη+Δράση στο Ρalazzo Reale, αμφότερες ως τις 7 Ιουνίου). Περιορισμένος αρχικά σε στενό κύκλο μυημένων ο φουτουρισμός δεν άργησε να διαδοθεί σε όλον τον κόσμο, με τους εκπροσώπους του, τον
Ουμπέρτο Μποτσιόνι, τον
Κάρλο Καρά, τον
Λουίτζι Ρούσολο, τον
Τζιάκομο Μπάλα, τον
Τζιοβάνι Σεβερίνι, να εκθέτουν έργα τους σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Η ορμή του κινήματος, το οποίο αμαυρώθηκε αργότερα λόγω της σχέσης του με τον φασισμό, ήταν τέτοια ώστε σήμερα να λέγεται ότι δεν υπήρξε καλλιτεχνική πρωτοπορία του 20ού αιώνα στις εικαστικές τέχνες, στο θέατρο, στη μουσική, στον κινηματογράφο, στη λογοτεχνία που να μην όφειλε κάτι στον φουτουρισμό.
No comments:
Post a Comment