Αλέκος Φασιανός: «Πτωχεύσαμε λόγω πλούτου»

«Ποια κρίση; Φοβόμαστε μη χάσουμε τηλεοράσεις, μεζονέτες, αυτοκίνητα που η απληστία μας δημιούργησε;» λέει ο Αλέκος Φασιανός με αφορμή έκθεσή του στη Θεσσαλονίκη .«Εξέλιξη; Όχι δεν εξελίχθηκα. Ζωγραφίζω πάντα το ίδιο θέμα. Τον άνθρωπο, τη φύση, τον μύθο και το όραμα. Ίσως προσθέτω ή αφαιρώ χρώματα, αλλά όλα είναι σαν τον τελικό προορισμό για μια πόλη. Υπάρχουν πολλοί δρόμοι που μπορεί να σχεδιάσουν οι πολεοδόμοι και να ακολουθήσουν οι ταξιδιώτες, αλλά ο προορισμός είναι ο ίδιος. Κι ο καλλιτέχνης πολεοδόμος είναι. Σχεδιάζει δρόμους με προορισμό τη δική του πόλη. Πάντα την ίδια... Το ίδιο πάντα θέμα... Πολλοί λένε τι είναι η ζωή; Ένα τίποτα. Η ζωή όμως είναι αυτό το στιγμιαίο που εξασφαλίζει την αιωνιότητά της. Πολλοί λένε ότι κάνω όλο τα ίδια και τα ίδια... Κι ο Τζιακομέτι και ο Μοντιλιάνι τα ίδια έκαναν».

Με αφορμή την έκθεση στη Θεσσαλονίκη αγνώστων στην πλειονότητά τους έργων του Αλέκου Φασιανού από την προσωπική συλλογή του Στέφανου Ζαχαριάδη, ο πλέον αναγνωρίσιμος Έλληνας καλλιτέχνης βρέθηκε στην πόλη και με τον χαρακτηριστικό πλουραλισμό που τον διακρίνει όχι μόνο στα χρώματα των έργων του αλλά και στις λέξεις των προφορικών ή γραπτών κειμένων του, μιλά στα «ΝΕΑ» για την επανάληψη, το θέμα, την κρίση, την οικονομία, την ελληνικότητα, τη ζωγραφική, με φόντο 37 έργα του (απ΄ τη δεκαετία του ΄60 μέχρι σήμερα, τα οποία ο συλλέκτης Στέφανος Ζαχαριάδης χρειάστηκε περί τα 12 χρόνια για να τα συγκεντρώσει) που τα είχε κι ο ίδιος... ξεχάσει..

«Το ΄χα κι εγώ ξεχάσει... Εδώ ζωγραφίζω τον καλό και τους κακούς (έργο του 1966). Κι εκεί, είναι αργότερα, το 1980, κι έχει τίτλο “Σου ΄ρχεται να το φας”... Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Το θέμα είναι πάντα το ίδιο. Η ελληνικότητα. Αυτός είναι ο καμβάς μου. Εγώ απλώς προσθέτω στιγμές ανάλογα με την οπτική της περιόδου που το ζωγράφισα».

• Η έννοια της ελληνικότητας δεν αλλάζει με τα χρόνια; Βλέπετε πάντα τους ίδιους νέους με τα μαλλιά ν΄ ανεμίζουν, τα ίδια ποδήλατα, τους ίδιους αγγέλους;

«Η ελληνικότητα δεν αλλάζει. Ο τρόπος που εκφράζεται άλλαξε, όχι όμως και η δική μου θέαση. Εξακολουθούμε να πλενόμαστε στα ίδια νερά, τώρα ίσως είναι πιο μολυσμένα, να μιλάμε την ίδια γλώσσα, ίσως κι αυτή να ΄ναι αλλαγμένη, αλλά όχι, εγώ δεν νοσταλγώ. Ζω και σκέφτομαι με τον ίδιο τρόπο. Άρα δημιουργώ και με τον ίδιο τρόπο...».

Του αρέσει ο χώρος της Κάλα Μπιάνκα όπου εκτίθενται τα έργα του γιατί «είναι σαν σε σπίτι. Έτσι ξαναβρίσκουν την απόλυτη λειτουργικότητά τους. Είναι σαν τοιχογραφίες...» λέει.

• Πώς «ζωγραφίζεται» η ελληνικότητα; Τι χρώμα έχει εν μέσω της πολυσυζητημένης κρίσης;

«Ποια κρίση; Ποιο είναι αυτό το φάντασμα που έρχεται να μας καταβροχθίσει; Εμάς ή τις τηλεοράσεις, τις μεζονέτες, τις ξαπλώστρες, τα αυτοκίνητα κι όλα τα επιπλέον που η απληστία μας δημιούργησε; Εμείς πτωχεύσαμε λόγω πλούτου... Η κρίση ήταν πριν. Τώρα επιστρέφουμε στη φυσική μας κατάσταση, την ανθρώπινη. Αυτό που έπαθαν οι λαοί σήμερα είναι ότι λάτρεψαν το χρήμα. Αλλά το χρήμα είναι για να καλύπτει τις ανάγκες σου. Το επιπλέον δημιουργεί προβλήματα γιατί δεν ξέρεις τι να το κάνεις. Οι φτωχοί δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε, γιατί τίποτα δεν έχουν για να χάσουν».

ΙΝFΟ: «Αλέκος Φασιανός - Άγνωστα έργα από τη συλλογή του Στέφανου Ζαχαριάδη» στην Κάζα Μπιάνκα (Βασ. Ολγας και Θεμ. Σοφούλη, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310-427.555) έως 26 Απριλίου.

Σταθμοί

●Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935
●Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1956-1960), στο εργαστήρι του Γιάννη Μόραλη και λιθογραφία στο Παρίσι (1962-1964) με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης.
●Έχει στο ενεργητικό του περισσότερες από 80 ατομικές εκθέσεις ανά τον κόσμο και εκατοντάδες ομαδικές.
●Ασχολήθηκε με τη χαρακτική, τη σκηνογραφία, τον σχεδιασμό αφισών, την εικονογράφηση βιβλίων.
●Εξέδωσε 10 βιβλία με πεζά και ποιητικά κείμενά του.

• ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Της Βίκυς Χαρισοπούλου, ΤΑ ΝΕΑ: Τρίτη 3 Μαρτίου 2009