Μοντέρνα περιπέτεια

«....από τον Μονέ στον Ιβ Κλάιν» και από τις πρωτοπορίες των δεκαετιών 20-30 έως τους ριζοσπαστικούς ρεαλισμούς του 60, η Ιστορία της Σύγχρονης Τέχνης, στο Ιδρυμα Θεοχαράκη

«Οι εποχές των μοντέρνων. Από τον Μονέ στον Ιβ Κλάιν» είναι μία έκθεση ιστορικής αξίας, από αυτές που μόνο σε μεγάλα ευρωπαϊκά μουσεία μπορούμε να συναντήσουμε. Ως εκ τούτου, η πρωτοβουλία του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. και Μ. Θεοχαράκη να φιλοξενήσει στο κτίριο της οδού Μέρλιν και Βασ. Σοφίας έργα προερχόμενα από τη συλλογή του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης του Σεντ Ετιέν είναι όχι μόνο αξιόλογη αλλά και εκπαιδευτικά χρήσιμη.

• Τρεις ενότητες

Στην έκθεση, που συγκεντρώνει 48 Ευρωπαίους καλλιτέχνες, παρακολουθούμε μέσα από τρεις βασικές ενότητες τις τρεις περιόδους της Ιστορίας της Μοντέρνας Τέχνης: τις πρωτοπορίες των δεκαετιών 1920-1930 (Ντανταϊσμός, Σουρεαλισμός, Κυβισμός), την Αμορφη Τέχνη και τη Λυρική Αφαίρεση των δεκαετιών 1940-1950 και, τέλος, τους ριζοσπαστικούς ρεαλισμούς του 1960.

Η θεωρητική προσέγγιση της επιμελήτριας της έκθεσης, Σάνιας Παπά, βοηθά να διαβάσουμε σταδιακά την εξέλιξη που έφερε αργότερα στη Σύγχρονη Τέχνη, τις ελευθερίες καθώς και τις αναφορές της σε ολόκληρο τον 20ό αιώνα.

Το πρώτο έργο της έκθεσης είναι τα «Νούφαρα του Μονέ» (1907), ζωγραφική που αιωρείται ανάμεσα στην αναπαράσταση και στην αφαίρεση, προοίμιο της ελεύθερης ματιάς στον δεδομένο κόσμο.

Ακολουθεί το έργο του Λαζέ «Τρεις γυναίκες σε κόκκινο φόντο» 1927, όπου η ανθρώπινη φιγούρα αποδίδεται κυβιστικά αν και με απόλυτη ευαισθησία και ομορφιά.

Πικάσο, Κούπκα και Πικάμπια συγκινούν γιατί θυμίζουν την αρχή της ανατροπής, ενώ το αριστούργημα του Σβίτερς, ένα κολάζ από ξύλο, μέταλλο, κεραμικά και άλλα ετερόκλητα υλικά, δείχνει τη μαεστρία του να φωτίζει το ταπεινό και να αφηγείται με πλούτο απλές περιπέτειες της φόρμας.

Μασόν και Μιρό με τρία ζωγραφικά έργα τα έχουν πει όλα, όσα αφορούν τον ποιητικό σουρεαλισμό, και εδώ έχουμε μια πολύ δυνατή στιγμή της έκθεσης, ενώ ακολουθεί η εμπειρία των Τανγκουί και Ερνστ, με έναν σουρεαλισμό πιο κοντά στον συμβολισμό και στις ονειρικές του διαστάσεις.

Αρπ, Κάλντερ, Γκονζάλεζ και Ρισιέ, με γλυπτά που αποτελούν ιστορία εδώ και πολλά χρόνια, συνεχίζουν την αφήγηση της μοντέρνας περιπέτειας, για να φτάσουμε στις «Μονοχρωμίες» του Ιβ Κλάιν, έργα σταθμό για τη σύγχρονη αντίληψη και κατανόηση της Σύγχρονης Τέχνης.

• Η έκθεση διαρκεί έως 22/2 και αξίζει πραγματικά το ενδιαφέρον. Λαζέ, «Τρεις γυναίκες σε κόκκινο φόντο», 1927.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΘΝΟΣ, 24/01/2009