- Μια μοναδική συλλογή για πρώτη φορά εκτός συνόρων
Ο Αντώνης Χατζηιωάννου είχε πολλές αφορμές για να κολλήσει το μικρόβιο του συλλέκτη. Ο πατέρας του ήταν έμπορος γραμματοσήμων και στο κατάστημά του, στην οδό Λέκκα, ο γιος του έμαθε από μικρός να ξεχωρίζει τον καλό, διορατικό συλλέκτη.
«Κολυμβητές κάτω από το νερό» (2004) της Μαρίας Φιλοπούλου Εκείνο που ίσως δεν φανταζόταν ήταν ότι κάποια μέρα θα τον σύστηναν και τον ίδιο ως συλλέκτη. Οχι γραμματοσήμων, αλλά εκατοντάδων (περίπου 500) έργων σύγχρονης ελληνικής ζωγραφικής.
Και να που αύριο, ένα μικρό μέρος της συλλογής ταξιδεύει για πρώτη φορά εκτός Ελλάδος και συγκεκριμένα στο Βερολίνο, όπου στο Ελληνικό Ιδρυμα Πολιτισμού θα εκτεθούν 34 έργα υπό τον τίτλο «Σώματα-Τόποι», σε επιμέλεια Ιριδας Κρητικού. Μεταξύ άλλων θα παρουσιαστούν έργα των: Ηώς Αγγελή, Δάφνης Αγγελίδου, Αλέξη Βερούκα, Σάββα Γεωργιάδη, Στέφανου Δασκαλάκη, Τάνιας Δημητρακοπούλου, Ειρήνης Ηλιοπούλου, Τάσου Μισούρα, Κώστα Παπανικολάου, Γιώργου Ρόρρη, Μανταλίνας Ψωμά. (Διάρκεια έως 6 Μαΐου).
Το εντυπωσιακό είναι ότι ο δικηγόρος Αντώνης Χατζηιωάννου ανακάλυψε και τη ζωγραφική στα γραμματόσημα. Θέλοντας να μιμηθεί τους «συστηματικούς συλλέκτες που δεν αγοράζουν ό,τι να 'ναι», ξεκίνησε, έφηβος ακόμη, να συλλέγει αποκλειστικά και μόνο γραμματόσημα με έργα τέχνης. Εκείνα τα χρόνια ξεκίνησαν και οι εκδόσεις «Μέλισσα» να εκδίδουν τους τόμους με τους κορυφαίους παγκοσμίως ζωγράφους, τους οποίους αγόραζε και μελετούσε.
Αργότερα, όταν γνώρισε τη σύζυγό του, εκπαιδευτικό Αζία Δημοτάκη, ξεκίνησε συστηματικά τη δημιουργία της συλλογής έργων Ελλήνων ζωγράφων. Αρεσε και στους δύο να τριγυρίζουν στις γκαλερί. Θυμούνται ακόμη τις δύο τελευταίες εκθέσεις του Γουναρόπουλου στο υπόγειο της Καραγεώργη Σερβίας. Ηξεραν, όμως, ότι τους «παλιούς» δεν άντεχαν να τους αποκτήσουν. Ετσι αποφάσισαν να επικεντρώσουν το ενδιαφέρον τους στη σύγχρονη τέχνη. Αγαπούν την ανθρωποκεντρική ζωγραφική, οπότε ήταν εύκολο από εκεί και πέρα να αγοράσουν ό,τι «αρέσει στα μάτια τους».
Το πρώτο έργο της συλλογής τους ήταν «Η πράσινη μπλούζα» του Λάμπρου Αλας (1984). Από τότε έχουν περάσει τρεις δεκαετίες. «Σίγουρα το βλέμμα μας έχει οξυνθεί και παιδευτεί. Εγώ παραδέχομαι ότι είμαι πιο συντηρητικός από τη γυναίκα μου. Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω ότι πέρα από την εικονολογική συνθήκη, εξακολουθούμε να αποκτούμε έργα με κυρίαρχο γνώμονα τη συγκίνηση και την αισθητική», τονίζει ο συλλέκτης.
Το κύριο σώμα της συλλογής αποτελείται από πίνακες ζώντων Ελλήνων καλλιτεχνών, ενώ δεν λείπουν κάποιοι ιστορικοί εκπρόσωποι παλαιότερων γενεών. Σημαντική ακόμη είναι η παρουσία κορυφαίων δημιουργών της γενιάς του '50-'70, ενώ, κατά την τελευταία δεκαετία, ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στην απόκτηση σημαντικών εκπροσώπων της γενιάς του '80-'90. Πολλοί από αυτούς αντιπροσωπεύονται στη συλλογή με ικανό αριθμό χαρακτηριστικών έργων τους, πορτρέτων, τοπίων ή άλλων συνθέσεων, έχοντας παράλληλα διαμορφώσει γόνιμες σχέσεις φιλίας με τους συλλέκτες.
Τέλος, συνειδητή παραμένει η επιθυμία των ιδρυτών της συλλογής να εντάξουν σε αυτήν έργα παραστατικής ζωγραφικής, που υπογράφονται από μια νεότερη και ιδιαίτερα δυναμική γενιά καλλιτεχνών που εμφανίστηκαν λίγο πριν ή και μετά το 2000, συνθέτοντας με τη σειρά τους ένα ανανεωμένο τοπίο της ελληνικής παραστατικής ζωγραφικής.
Το ζεύγος των συλλεκτών δεν επενδύει στα έργα με τους αυστηρούς νόμους της αγοράς. Γι' αυτό και μέχρι σήμερα δεν έχουν πουλήσει κάποιο έργο. «Τα ερωτευτήκαμε κεραυνοβόλα και ευτυχώς ο έρωτας δεν χάθηκε στην πορεία», καταλήγει ο Αντώνης Χατζηιωάννου. Μέρος της συλλογής παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 2007 στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων και ακολούθησε το 2010 η έκθεση στο Κέντρο Πολιτισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης. *
No comments:
Post a Comment