- ΔΥΟ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΦΙΛΟΙ ΕΚΘΕΤΟΥΝ ΜΑΖΙ ΣΤΗΝ ΓΚΑΛΕΡΙ XIPPAS
Ηταν ενθουσιασμένοι με το ζεστό καιρό. Είχαν έρθει κι από μια παγωμένη Γερμανία. Ο Τόμας Βίνκλερ (38 ετών) και ο Αντρέ Μπούτσερ (37) αν και κολλητοί φίλοι δεν είχαν παρουσιάσει ποτέ μαζί δουλειά τους.
Το 2003 ίδρυσαν στο Βερολίνο έναν εκδοτικό οίκο που ονόμασαν «Verlag Heckler und Koch», όπως και η γνωστή γερμανική βιομηχανία όπλων! Μόλις το περασμένο καλοκαίρι «άνοιξαν» στο Βερολίνο την γκαλερί «European Fine Art» (EFA) στην οποία επιμελούνται ομαδικές εκθέσεις, με στόχο να «προκαλέσουν νέους διαλόγους μεταξύ των έργων». «Ο,τι κάνουμε βασίζεται στην παράδοση των αυτοδιαχειριζόμενων, αυτόνομων διαδικασιών παραγωγής τέχνης και εκδόσεων. Στο τέλος τέλος ό,τι κάνεις, μόνος σου το κάνεις...», εξηγεί ο Αντρέ Μπούτσερ.
«Απόφοιτος» μιας αναρχικής κολεκτίβας του Αμβούργου (Akademie Isotrop) έχει ήδη επιμεληθεί με μεγάλη επιτυχία εκθέσεις, όπως η ομαδική «Κομάντο Φρίντριχ Χέντερλιν» (εμπνευσμένη από το ρομαντικό ποιητή του 19ου αιώνα) το 2007 στην γκαλερί Μαξ Χέτζλερ στο Βερολίνο.
Η ιστορία είναι κάτι που αγαπά πολύ ο Μπούτσερ. Στην αφαιρετική εξπρεσιονιστική ζωγραφική του χωράνε πολλά: ο Σεζάν, η Ντίσνεϊ, αλλά και η πολιτική. Ο ίδιος αποκαλεί την καινούργια του παραγωγή «Νέο-Σεζανισμό». «Οταν σκέφτομαι τις δυνατότητες της ζωγραφικής πρέπει να ανατρέξω στον Σεζάν. Εχω μελετήσει πολύ τα έργα του τα τελευταία δύο χρόνια. Ο Σεζάν διατήρησε ζωντανή την παράδοση της ζωγραφικής όπως την ξέραμε ήδη από τον Τζότο, το 12ο αιώνα. Εντονα χρώματα και καμία αναπαράσταση. Ούτε εγώ ούτε ο Τόμας πιστεύουμε στην αναπαράσταση. Πιστεύουμε στην αφηρημένη τέχνη, αλλά με μια πιο ευρεία διάσταση απ' αυτήν που ο 20ός αιώνας τής προσέδωσε».
Και τα καρτούν πώς κολλάνε στην αφαίρεση;
«Θεωρώ ότι η εικονογραφία της Ντίσνεϊ είναι η μεγάλη αφαίρεση του 20ού αιώνα. Είναι η δραματοποιημένη αφαίρεση της ανθρωπότητας. Ηταν η βασική μου έμπνευση όταν ξεκίνησα. Επρεπε, όμως, ταυτόχρονα να σκεφτώ την ιστορία της ζωγραφικής κι έτσι οδηγήθηκα σ' αυτό που βλέπετε».
Σε αντίθεση με το πανδαιμόνιο των χρωμάτων και των γεωμετρικών μοτίβων, τα «καθαρά» έργα του εννοιολογικού Τόμας Βίνκλερ πρέπει να ιδωθούν σε σχέση με τον εξίσου αυστηρά προσωπικό τρόπο τεκμηρίωσης της ζωής του. Ετσι, οι φωτογραφίες στην αρχή της έκθεσης, τοποθετημένες σαν σε διαφημιστικό bilboard, αφηγούνται παλαιότερες δράσεις του. Για κάποιο διάστημα ήταν ο «καθηγητής Βίνκλερ». Εχοντας αυτό τον τίτλο ταξίδευε, έδινε διαλέξεις, καταγράφοντας πάντα τις δραστηριότητές του. Οι φωτογραφίες που επιλέγει να τοποθετήσει στο κάδρο είναι «η αφηρημένη αναπαράσταση της ζωής του», όπως λέει. «Ξεκίνησα με τη φωτογραφία γιατί αφ' ενός ήταν ευκολότερο να επικοινωνήσω και αφ' ετέρου πιο κοντά σ'αυτό που ήθελα να κάνω. Μια διαφήμιση της ίδιας της ζωής και της κενότητας».
Ωσπου αποφάσισε να κάνει το ίδιο χρησιμοποιώντας ως μέσο την ίδια τη ζωγραφική. Στην αρχή, κάθε ζωγραφικό έργο προερχόταν από ένα συγκεκριμένο φωτογραφικό «κάδρο» της ζωής του. «Σήμερα δεν ξέρω να σας πω σε ποιες στιγμές της ζωής μου αναφέρονται. Επιπλέον, όσο περισσότερο ζωγράφιζα τόσο περισσότερο ήθελα να ξαναγίνω ο Τόμας Βίνκλερ».
Ποιον καλλιτέχνη θαυμάζετε;«Τον Αντι Γουόρχολ» (απαντούν και οι δύο).
Περίεργο που σας ενδιαφέρει η ποπ αρτ...«Ναι, ως κάτι που έχει τελειώσει και δεν κυριαρχεί πια. Αγαπάμε την ποπ αρτ επειδή τελείωσε. Είμαστε χαρούμενοι που τελείωσε. Πολλοί καλλιτέχνες κόλλησαν με την ποπ αρτ και δεν μπορούν να ξεφύγουν. Εμείς την αγαπάμε, αλλά συνεχίζουμε την πορεία μας χωρίς αυτήν...». *
- info: Διάρκεια έως 29 Ιανουαρίου. Exit 7. Λ. Δημοκρατίας 196, Αχαρναί, τηλ.: 210- 3319333.
