Καλά νέα; Και μόνο ότι ένα διεθνής καλλιτέχνης, του επιπέδου του Μικελάντζελο Πιστολέτο μιλά για μια προοπτική ελπίδας με τη συνενοχή των σκεπτόμενων και των καλλιτεχνών στον ευρωπαϊκό μας χώρο, όπου όλα μοιάζουν να κινούνται στη λογική των πολυεθνικών και των εμπόρων όπλων, είναι κάτι.
Ο Μικελάντζελο Πιστολέτο και το περίφημο τραπέζι του στο σχήμα της Μεσογείου |
Η έκθεση, στο νέο χώρο του Απολλώνια, που διευθύνεται από τον ευφυή και δραστήριο Ελληνα Δημήτρη Κωνσταντινίδη, εξαιρετική, πάντα στην συνέπεια του υλικού και της φιλοσοφίας του Μ.Π., τον καθρέφτη.Εδώ, τα αποσπάσματα του χτισμένου σε αιχμηρές κούρβες καθρέφτη, κάνουν διάλογο με την αυτοπροσωπογραφία του, σε καθρέφτη. Είναι η συνέχεια του γνωστού του έργου της δεκαετίας 1960 που τον καθιέρωσε, στο ζήτημα του διαλόγου με το άπειρο και τις αντανακλάσεις της μορφής. Ενα είδος αναφοράς στην μνημειακή ζωγραφική που αναπαριστά το ανθρώπινο σώμα με τα μέσα του χρόνου μας, όπως τα επινόησε στη χρήση τους, ο Ιταλός δημιουργός. Ο άνθρωπος, και εδώ, παρών και οι σχέσεις με τον χώρο, τόσο τον οικείο, πρόσωπο με πρόσωπο δηλαδή, όσο και τον φανταστικό που δημιουργούν οι εσοχές των έργων με τον καθρέφτη, όπως οργανώνουν την ιδιότυπη σχέση τους με την land art που δεν έχει όρια. Ο Μικελάντζελο Πιστολέτο (Michelangelo Pistoletto) έβαλε ένα κόσμο που βρέθηκε στο Στρασβούργο να καθίσει γύρω από το περίφημο τραπέζι του στο σχήμα της Μεσογείου και να ακούσει τις απόψεις και τα πιστεύω του για το status του ευρωπαίου πολίτη-καταναλωτή και την ελαχιστοποίηση της πνευματικότητάς του και ζήτησε την ίδρυση μιας Βουλής (Parliament) Μεσογειακής Κουλτούρας, με τη λογική ότι η σκέψη και η τέχνη, ιστορικά ξεκινούν από τη Μεσόγειο και πρακτικά, παραμένει η θάλασσα όπου συναντιόνται τρεις ήπειροι. Η Αφρική, η Ασία και η Ευρώπη.Το σκεπτικό του Μικελάντζελο Πιστολέτο, σαφές όπως απευθύνεται σε κάθε σκεπτόμενο που διαβλέπει, πλην των ήδη υπαρχόντων, και περαιτέρω κινδύνους σε ένα κόσμο όπου ο πόλεμος, η κοινωνική και οικονομική κρίση και ο παντός είδους φονταμενταλισμός και απολυταρχισμός δημιουργούν την ανάγκη μιας κοινής πορείας σε ένα είδος «Αρτιβισμού», ενεργοποίησης δηλαδή και ακτιβισμού μέσω της τέχνης.Η Βουλή των Καλλιτεχνών, όπως ελεύθερα θα μπορούσαμε να αποδώσουμε στην ελληνική μας γλώσσα, το Parliament, θα περιλάβει κάθε υπεύθυνο και συνειδητοποιημένο πολίτη, άσχετα από το θρήσκευμα και την εθνικότητά του, σε ένα μικροπρόθεσμο αρχικά κοινό σχεδιασμό, καλλιτεχνικών δράσεων και προγραμμάτων με μακρόπνοο μέλλον και πρόγραμμα που θα βασιστεί στην ευελιξία, την αυτονομία και στο άνοιγμα σε κάθε εμπειρία που θα δημιουργήσει νέες πρωτοβουλίες και δραστηριότητες στο να δημιουργούμε και να μοιραζόμαστε την τέχνη.Περισσότερα, στην ευρεία κοινοποίηση και τον σχεδιασμό των κοινών δράσεων στη συνάντηση που θα γίνει μέσα στο 2009 στο Ρέθυμνο (Κέντρο Σύγχρονης Εικαστικής Δημιουργίας) όπου θα δούμε το Τραπέζι στη φόρμα της Μεσογείου και τις αντανακλάσεις που δημιουργούν οι καθρέφτες τού Μικελάντζελο Πιστολέτο.
Από τη ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΑΓΚΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 07/07/2008
No comments:
Post a Comment