«Εχω πολύ ωραίο κρασί, έρχεσαι;» του είπε μια μέρα ο Χρόνης Μπότσογλου. Ο Σωτήρης Φέλιος πήγε στο εργαστήρι του ζωγράφου και κάποια στιγμή τον ρώτησε «τι φτιάχνεις τώρα;» Ο Μπότσογλου του δείχνει τα 26 έργα που αποτελούν την «Προσωπική Νέκυια». «Μου κόπηκαν τα πόδια», θυμάται ο Σωτήρης Φέλιος. Αρχισαν να συζητούν με πάθος για τον Ομηρο, τις μανάδες τους, τους πεθαμένους τους.
Ενα από τα έργα του Κώστα Παπανικολάου που θα εκτεθούν στο Μουσείο Μπενάκη
«Το πουλάς;», ρωτάει ο συλλέκτης. Ο ζωγράφος έκανε μια γκριμάτσα απορίας. «Να το πάρω εγώ;», ρώτησε ο Φέλιος. «Πάρ' το», απάντησε ο Μπότσογλου. Κι έτσι απλά η «Νέκυια» βρέθηκε στη συλλογή του Σωτήρη Φέλιου πολύ πριν εκτεθεί στο Μουσείο Μπενάκη στα τέλη του 2002.
Δεν πήγε στο εργαστήρι του για ν' αγοράσει έργο. Ο Χρόνης Μπότσογλου είναι εδώ και χρόνια φίλος του. Οπως είναι και ο Στέφανος Δασκαλάκης, ο Χρήστος Μποκόρος, ο Γιώργος Ρόρρης, ο Τάσος Μαντζαβίνος, ο Κώστας Παπανικολάου και ο Εδουάρδος Σακαγιάν. Εξι ζωγράφοι τους οποίους θαυμάζει και αγοράζει συστηματικά έργα τους.
Περισσότερα από 100 είναι τα έργα τους που ο Σωτήρης Φέλιος επέλεξε από τη συλλογή του για να τα δείξει από τη Δευτέρα στο Μουσείο Μπενάκη της Πειραιώς 138, σε μια έκθεση με τίτλο «Το βλέμμα του χρόνου. Ιστορίες εικόνων». Σε κάθε έναν αναλογούν περισσότερα από 10 έργα. Ο θεατής θα έχει έτσι την ευκαιρία να σχηματίσει την εικόνα της παραστατικής ζωγραφικής των τελευταίων δεκαετιών έτσι όπως θα εκτίθενται τα έργα «και μαζί και χώρια». Επιπλέον θα παρουσιάζεται η εξελικτική πορεία κάθε ζωγράφου αλλά (γιατί όχι;) και οι εκλεκτικές τους συγγένειες. Και οι έξι άλλωστε -χοντρικά- είναι συνομήλικοι.
«Τα έργα τους έχουν ταυτότητα. Η ιδιαιτερότητα της ταυτότητας του καθενός είναι πολύ σημαντική σε μια κοινωνία που χαρακτηρίζεται από τον αχταρμά της», λέει ο Σωτήρης Φέλιος για τους έξι καλλιτέχνες
«Ο καθένας με τον τρόπο του δίνει μια ταυτότητα στην ελληνική ζωγραφική του καιρού μας. Κατά τη γνώμη μου, η ιδιαιτερότητα της ταυτότητας του καθενός είναι πολύ σημαντική σε μια κοινωνία που χαρακτηρίζεται από τον αχταρμά της», τονίζει ο 57χρονος δικηγόρος Σωτήρης Φέλιος.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Τρίπολη, σπούδασε στη Νομική Σχολή της Αθήνας, έκανε μεταπτυχιακά στη Γαλλία και όταν επέστρεψε, ξεκίνησε να δικηγορεί με κύριο αντικείμενο το δίκαιο των επιχειρήσεων. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80 δεν ήταν τακτικός ούτε στις γκαλερί ούτε στα μουσεία. Ολα άρχισαν από την ανάγκη να γεμίσει τους τοίχους του γραφείου και του σπιτιού. Δεν είχε όμως συνειδητοποιήσει πού θα οδηγηθεί. Αγαπούσε τη ζωγραφική, αυτό ήταν το μόνο σίγουρο. «Ξεκίνησα με μια εμμονή: ζωγραφική, τελάρο και πινέλο. Οχι μόνο δεν με έχει εγκαταλείψει, αλλά έγινα και χειρότερος».
Το πρώτο του έργο ήταν ο «Κυπρίνος» του Χρήστου Μποκόρου. Θυμάται ακόμη την ημέρα που τον γνώρισε. Του έλεγε πόσο πολύ τού αρέσει ο τρόπος που ζωγραφίζει. «Θεωρώ ότι άλλος είναι καλύτερος ζωγράφος», τον διέκοψε ο Μποκόρος και τον πήγε στο ατελιέ του Κώστα Παπανικολάου. «Είναι κι αυτό ένα δείγμα ήθους», σχολιάζει ο συλλέκτης. «Μία από τις πλάκες μας κάθε φορά που βρισκόμαστε είναι αυτές ακριβώς οι σχέσεις μας...».
Ακομπλεξάριστος και παρορμητικός και ο ίδιος, δεν διεκδικεί κανενός είδους δάφνες. Η συλλογή του ξεπερνά τα 600 έργα. Περιγράφει με αυθορμητισμό που ξαφνιάζει τα προβλήματα που τη συνοδεύουν. «Πού τα βάζεις; Σε μικρό χρονικό διάστημα γέμισε το σπίτι, γέμισε το γραφείο, γέμισε και το εξοχικό. Τι κάνεις; Γιατί τα έργα υπάρχουν όταν τα βλέπεις, αλλιώς δεν έχει νόημα».
Αγόρασε έναν χώρο στη Φωκίωνος Νέγρη. Μέχρι το τέλος του μήνα θα παραδοθεί από τον αρχιτέκτονα Ανδρέα Κούρκουλα και θα μεταφερθούν εκεί όλα τα έργα της συλλογής. «Δεν θα είναι ούτε γκαλερί ούτε μουσείο. Θα είναι ιδιωτικός χώρος, ένα ντεπό, όπου θα μπορείς να δεις αλλά και να δείξεις έργα. Σκέφτομαι να τον μοιράζομαι με ανθρώπους που έχουν την ίδια εμμονή για τη ζωγραφική. Συζητούσαμε με τον Μισέλ Φάις το ενδεχόμενο ύπαρξης μιας επιτροπής που θα κάνει προτάσεις. Εχω την άνεση να τις υλοποιώ. Για να περνάμε καλύτερα. Μια ζωή την έχουμε...».
Μέχρι σήμερα δεν έχει πουλήσει ούτε ένα έργο. Και έχει και Γιάννη Μόραλη και Γιώργο Λάππα και Τάκι και Αλέξη Κυριτσόπουλο και Παναγιώτη Τέτση και πολλούς ακόμη. Δεν τον ενδιαφέρει καθόλου το χρηματιστήριο τιμών.
«Είμαι τελείως έξω απ' αυτή την ιστορία. Η αίσθησή μου είναι ότι διαμορφώνονται τάσεις που πολλές φορές είναι, δυστυχώς, παιχνίδια αναντίστοιχα με τις αξίες. Ο κάθε συλλέκτης είναι ο εαυτός του. Εγώ δεν κάνω υπολογισμούς πριν την αγορά. Μπαίνω, βλέπω, τρελαίνομαι, αγοράζω. Τόσο απλά. Οσα έργα έχω αγοράσει αντιπροσωπεύουν μια συγκεκριμένη συγκίνηση. Πολλά εξακολουθούν να μου την προσφέρουν, κάποια όχι. Μόνο και μόνο επειδή θυμάμαι τι ένιωσα όταν τα πρωτοείδα με κάνει να λέω "άσ' τα εκεί"... Είναι μια μορφή μανίας το συλλέγειν».
Info: Διάρκεια έως 13 Δεκεμβρίου. Θα πραγματοποιηθούν τρεις ξεναγήσεις του κοινού από τους ίδιους τους καλλιτέχνες. Στις 14/11 (Χρ. Μποκόρος - Εδ. Σακαγιάν), 21/11 (Τ. Μαντζαβίνος & Κ. Παπανικολάου) και 28/11 (Στ. Δασκαλάκης & Γ. Ρόρρης) στις 12 μ.μ.
Εβαλα γυμνό του Ρόρρη σε αίθουσα συσκέψεων
«Πήρα την «Μπλε Αλεξάνδρα» του Γιώργου Ρόρρη, που τη θεωρώ αριστούργημα, ένα από τα καλύτερα γυμνά του. «Πού θα τη βάλεις;» με ρώτησε ο ζωγράφος. «Στην αίθουσα συσκέψεων», του απάντησα.
Ε, λοιπόν, ούτε ένας δεν σοκαρίστηκε, ούτε ένας δεν της αρνήθηκε το βλέμμα του. Δεν ξέρω αν τους γαλήνευε. Είναι βέβαιο, όμως, ότι τους προσέφερε μια βεβαιότητα, μια σιγουριά ότι υπάρχει κάτι αγαπημένο, τη στιγμή που τους απασχολούσε έντονα το πρόβλημα που τους οδήγησε στο γραφείο μου...».
No comments:
Post a Comment