Ενα γαλλικό παράσημο για τον Αλέκο Φασιανό, τον ζωγράφο που άνοιξε δρόμο, έξω από τα σύνορα, για την ελληνική ζωγραφική...

Ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός με το γαλλικό παράσημο που του απένειμε ο Γάλλος πρέσβης κ. Christophe Farnaud (δεξιά), στην επίσημη τελετή στην πρεσβεία της Γαλλίας.

• Tης Eλενης Mπιστικα, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Σάββατο, 25 Σεπτεμβρίου 2010

Συγκινημένος και όπως πάντα κομψότατος με το δικό του τρόπο ο Αλέκος Φασιανός τιμήθηκε με το παράσημο του «Officier dans l’ Ordre des Arts et des Lettres» από τον Γάλλο πρέσβη κ. Christophe Farnaud σε επίσημη τελετή στο παλατάκι της γαλλικής πρεσβείας και μετά, όπως είθισται, έβγαλε τον ευχαριστήριο λόγο, με τους καλεσμένους να κρέμονται από τα χείλη του!

Ενα κείμενο υπόδειγμα απλότητας και πνευματικότητας, όπως μας έχει συνηθίσει, άλλωστε, ο Αλέκος Φασιανός. Του την ζητήσαμε με την οικειότητα της μακράς φιλίας και ο Αλέκος, με το χιούμορ που τον διακρίνει, μας την έστειλε, γραμμένη με το χέρι! Με αυτό το θαυματουργό χέρι που έχει ζωγραφίσει μύθους, έρωτες, ποδηλάτες, πουλιά χρυσά και κάμαρες κόκκινες, και που τα έργα του πήγαν την ελληνική ζωγραφική πέρα από τα σύνορα και σε όλες τις ηπείρους, σε εκθέσεις, Μουσεία, Πινακοθήκες, με παρόντα τον σεμνό και ακούραστο δημιουργό Αλέκο Φασιανό! Επειδή δεν έχουμε λάβει ξανά «Δελτίο Τύπου» από έναν καλλιτέχνη για τον οποίο ο Γιάννης Μόραλης μας είχε πει: «Ο Αλέκος Φασιανός άνοιξε δρόμο, και αυτό έχει σημασία στην ζωγραφική», σας παρουσιάζουμε τη σημαντική σκηνή της παρασημοφόρησής του και δίνουμε και το κείμενο που είναι συναρπαστικό, όπως άλλωστε όλα όσα γράφει ο Φασιανός!

• «Οι δρόμοι με βοήθησαν...»

Το ιδιόχειρο κείμενο με την ομιλία του Αλέκου Φασιανού... στην Τελετή παρασημοφόρησής του στη γαλλική πρεσβεία

Στις 20 Σεπτεμβρίου ο Φασιανός έλαβε από τον Γάλλο πρέσβη Christophe Farnaud το παράσημο Officier des Lettres et des Arts. Μιλώντας στον κόσμο ο Φασιανός είπε: «Σαν θεϊκή ή μαγική σύμπτωση άρχισα την καλλιτεχνική μου ιστορία του Παρισιού. Γιατί το 1960 από αυτή την ίδια γαλλική πρεσβεία πήρα την καλλιτεχνική γαλλική υποτροφία και έφυγα για το Παρίσι. Και έτσι μπόρεσα να αναπτύξω τις ζωγραφικές μου σκέψεις και αναζητήσεις και να ανταγωνιστώ τους εκεί καλλιτέχνες. Ελεγα “θα μπορέσω ποτέ να δω ένα έργο μου δίπλα στον Dufy ή τον Matisse;”, το οποίο πραγματοποιήθηκε αργότερα. Και κατά μια άλλη μαγική σύμπτωση στην Αθήνα έμενα στην οδό Βίκτωρος Ουγκώ και δίπλα ήταν η οδός Φαβιέρου, και παραδίπλα η οδός Μάρνη και κοντά η οδός Σατωβριάνδου. Ετσι, λοιπόν, η γαλλική αυτή συνοικία, όπως την έλεγαν (κοντά στην Πλατεία Βάθης) από μικρός περιτριγυρισμένος από τους γαλλικούς δρόμους, άρχισε το ενδιαφέρον μου γύρω από τους Γάλλους συγγραφείς και ποιητές, πράγμα που με βοήθησε στη μετέπειτα ζωή μου στο Παρίσι. Δηλαδή, οι δρόμοι με βοήθησαν!

Η μητέρα μου, επίσης, η φιλόλογος και γυμνασιάρχης κ. Ελένη (Υφαντή το γένος), μου έμαθε τα πρώτα γαλλικά γιατί είχε τελειώσει το Γαλλικό Ινστιτούτο. Μου έλεγε “Je Partirais Mardi”. Και όταν έφυγα ήταν Τρίτη για το Παρίσι από τον Σταθμό Λαρίσης - Gard De Lyon, με το Orient Express! Με αυτά τα εφόδια οπλισμένος, μπόρεσα να μπω στη γαλλική πνευματική ζωή, φέρνοντας συγχρόνως και την ελληνικότητά μου, η οποία πάντα με στήριξε και με ενέπνευσε. Στο Παρίσι εκτός από την γκαλερί και τα μουσεία που εξέθεσα, εικονογράφησα με σχέδια τα βιβλία των ποιητών L. Aragon, P. Elyard, G. Apolli-naire, P. Valery, J. Marie Drot, M. Deon και άλλων.

Εγώ δεν ήθελα στο εξωτερικό να κάνω απλώς μια καριέρα, αλλά να αποδείξω ότι και η ελληνική μου έκφραση μπορούσε να σταθεί παντού».
THΛEΦOΣ