Τρεις γλύπτες δουλεύουν το ξύλο στο Μέτσοβο

• Οι Γιαννιώτες Θόδωρος Παπαγιάννης, Κυριάκος Ρόκος και Γιώργος Χουλιαράς παρουσιάζουν από κοινού δουλειά τους στην Πινακοθήκη Ευάγγελου Αβέρωφ

• ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ | Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Είναι και οι τρεις γλύπτες· και οι τρεις Γιαννιώτες· και οι τρεις σχεδόν συνομήλικοι, γεννημένοι στη δεκαετία του 1940· και οι τρεις δάσκαλοι. Οι κοινές συναντήσεις δεν λείπουν από την πορεία τους. Το 1981 είχαν εκθέσει στην γκαλερί «Μέδουσα», ως ανερχόμενοι νέοι γλύπτες. Δεκατέσσερα χρόνια μετά, το 1995, παρουσίασαν δουλειά τους ως ομάδα, στην έκθεση της Ενωσης Πτυχιούχων της Σχολής Καλών Τεχνών. Και εφέτος ο Θόδωρος Παπαγιάννης, ο Κυριάκος Ρόκος και ο Γιώργος Χουλιαράς παρουσιάζουν από κοινού δουλειά τους εντός έδρας, στο Μέτσοβο, στην Πινακοθήκη Ευάγγελου Αβέρωφ.

Η έκθεση, που εγκαινιάστηκε το περασμένο Σάββατο στις καθιερωμένες πλέον «Δημιουργικές Συναντήσεις» της Πινακοθήκης (θεσμός που από το 1995 επαναλαμβάνεται ανά διετία), είναι στην πραγματικότητα ένα τρίπτυχο: τρεις παράλληλες αναδρομικές των τριών καλλιτεχνών, σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Κατερίνας Σταθοπούλου. Αλλά το συνδετικό στοιχείο και των τριών εκθέσεων είναι το ξύλο.

Υλικό ζωτικής σημασίας για το Μέτσοβο αλλά και υλικό της λαϊκής ξυλοτεχνίας, μιας τέχνης με μεγάλη παράδοση στην περιοχή, το ξύλο χρησιμοποιήθηκε από τους τρεις καλλιτέχνες για να δημιουργήσουν επί τόπου ο καθένας από ένα έργο. Δούλεψαν και οι τρεις στο διάστημα από 21 Αυγούστου ως 10 Σεπτεμβρίου στον ανοιχτό χώρο της αυλής της Πινακοθήκης, χώρο που λειτούργησε και ως Ανοιχτό Εργαστήρι Γλυπτικής, αφού οι περαστικοί ήταν ελεύθεροι να δουν, να ρωτήσουν, να πάρουν μέρος. Οι «Ρόκες και αδράχτια» του Παπαγιάννη, από ξύλο φλαμουριάς, «Ο μύθος μιας οξιάς» του Ρόκου και ο «Κορμός» του Χουλιαρά, από ξύλο οξιάς και μέταλλο, είναι το Μέτσοβο και η Ηπειρος.

Στα εγκαίνια βρέθηκαν και οι τρεις καλλιτέχνες. Και ανέλαβαν παράλληλες ξεναγήσεις, αλλά με ομοειδή κέντρα: το ξύλο, που γίνεται έργο τέχνης, τα πλατάνια, το βρεγμένο καλντερίμι (έβρεχε στο Μέτσοβο), το βλάχικο ιδίωμα («χίου φτσιόρλου αλού Κλεάνθη», δηλαδή «είμαι ο γιος του Κλεάνθη», όπως γράφει ο Ρόκος στο κείμενό του), ο αέρας, η κοινή καταγωγή και ύστερα, στη σκεπαστή αυλή του «Γαλαξία», το γεύμα των εγκαινίων, το κοντοσούβλι, οι πίτες, το κρασί...

ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ 

• Η έκθεση γλυπτικής Παπαγιάννη- ΡόκουΧουλιαρά θα είναι ανοιχτή ως τις 7 Δεκεμβρίου.
• Ωρες λειτουργίας: καθημερινώς (εκτός Τρίτης) 10.00- 16.00. 
• Πληροφoρίες στο τηλ. 26560 41210 και στο www.averoffmuseum.gr.  

• Η σφραγίδα του Αβέρωφ-Τοσίτσα

Ε ίκοσι χρόνια μετά τον θάνατο του Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα, το Μέτσοβο φέρει τη σφραγίδα του μεγάλου ευεργέτη του. Λίγοι τόποι υπάρχουν που η καθημερινή ζωή τους να ρυθμίζεται από τους οραματισμούς αλλά κυρίως από το έργο ενός ανθρώπου. Οι αμπελώνες της πλαγιάς του Αγίου Νικολάου, με τα πρώτα κλήματα καμπερνέ σοβινιόν στην Ελλάδα, στη δεκαετία του 1950 κιόλας, το οινοποιείο Κατώγι, το τυροκομείο με το μετσοβόνε αλλά και τις γραβιέρες και το εκλεκτότατο κατσικίσιο με πιπέρι, το Λαογραφικό Μουσείο στο αρχοντικό του Τοσίτσα, το χιονοδρομικό κέντρο, το ξυλουργικό εργοστάσιο, η τοπική χειροτεχνία, τέλος η Πινακοθήκη του Ιδρύματος Αβέρωφ, στηριγμένη κυρίως στη συλλογή που ο ίδιος ο ίδιος συγκρότησε, δεν είναι απλώς αξιοθέατα αλλά παραγωγικοί τομείς και, ως προς την Πινακοθήκη, ζωντανοί οργανισμοί πολιτισμού, όπου η τοπική κοινωνία μετέχει, βλέπει, ενεργεί και δημιουργεί, ιδιαίτερα μέσα από το παιδικό εργαστήριο.

• Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=357120&dt=28/09/2010#ixzz10nYpj2Ig