«Εργα μου, τα περιστατικά μιας ζωής»

• Εκθεση με 100 δημιουργίες του Γιώργου Μαυροΐδη στις 22 Οκτωβρίου στο Ιδρυμα Θεοχαράκη

«Τα έργα μου γίνονται για να μιλούν για τη ζωή, ζωγραφικά..., τα περιστατικά και οι περιπέτειες μιας μακριάς ζωής πρέπει να γίνουν ένα με τη ζωγραφική μου προσπάθεια, όπως και τα λίγα πρόσωπα, άντρες και γυναίκες, που τα θυμάμαι πάντα με αγάπη σαν όνειρα απραγματοποίητα γιατί έτσι είναι η ζωή», έλεγε ο Γιώργος Μαυροΐδης.

• 100 έργα

Περιεκτικός σε νοήματα, βαθιά στοχαστικός, ο ζωγράφος της γενιάς του '30 μας άφησε ένα σπουδαίο κληροδότημα. Η έκθεση που εγκαινιάζεται στις 22 Οκτωβρίου στο Ιδρυμα Εικαστικών Τεχνών Θεοχαράκη, μας δίνει την ευκαιρία να το κατανοήσουμε ευρύτερα και να αποτιμήσουμε την προσφορά του καλλιτέχνη. Περιλαμβάνει εκατό έργα που αποδεικνύουν την προσήλωσή του στην ανθρωποκεντρική ζωγραφική. Παρά το ότι ο ίδιος πειραματίστηκε και δέχθηκε επιρροές από πολλά ρεύματα, στο τέλος ξεκαθάρισε το δικό του προσωπικό ύφος. Την ειλικρινή, αφτιασίδωτη απεικόνιση, που αποτυπώνει όχι μονάχα το σώμα -ντυμένο ή γυμνό- αλλά τον ίδιο τον ψυχισμό των ανθρώπων που στέκονταν απέναντι από το καβαλέτο του.

Στην έκθεση θα δούμε πολλά πορτρέτα φίλων του όπως ο Οδυσσέας Ελύτης και ο Διονύσης Φωτόπουλος και θα διαβάσουμε στον κατάλογο ανέκδοτα κείμενα που έχουν γράψει ο Παναγιώτης Τέτσης, ο Θανάσης Νιάρχος, η Νάτα Μελά, ο Αγγελος Παπαδημητρίου, ο Κωστής Παπατριανταφυλλόπουλος και ο Τάκης Μαυρωτάς, ο οποίος επιμελείται την έκθεση.

• Δάσκαλος

Ο κορυφαίος ζωγράφος της γενιάς του '30 γεννήθηκε στον Πειραιά το 1912, περνώντας τα παιδικά του χρόνια στη Λάρνακα της Κύπρου, απ' όπου καταγόταν. Αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του με μικρά διαλείμματα στο εξωτερικό, όπως και στην Αίγυπτο, τη Γαλλία και την Ιταλία. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετά μια δεκατριάχρονη πορεία στο διπλωματικό σώμα, το 1959 εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής στην ΑΣΚΤ. Από τη Σχολή αποχώρησε το 1982, ενώ την περίοδο 1975-1977 διατέλεσε διευθυντής και αργότερα ο πρώτος πρύτανης.

Στη ζωγραφική υπήρξε αυτοδίδακτος και μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου άρχισε να ζωγραφίζει συστηματικά, πειραματιζόμενος με τις τεχνικές του λαδιού, της τέμπερας, της υδατογραφίας και της εγκαυστικής.