Ανιχνεύοντας τον κόσμο από κοντά, σαν παιχνίδι

• Στην πρώτη της ατομική έκθεση, η φωτογράφος Ναταλία Τσουκαλά αποκαλύπτει τη μαγεία της λεπτομέρειας

• Της Κατερινας Βουσσουρα, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Σάββατο, 25 Σεπτεμβρίου 2010

Σαν μαύρη μπογιά που κάποιος πέταξε σε λευκό καμβά, το κύμα που σκάει θυμίζει πίνακα του Τζάκσον Πόλοκ. Αντίστοιχα, οι ανοιχτόχρωμες ραβδώσεις δεν μαρτυρούν αμέσως στον θεατή ότι αυτό που βλέπει είναι η λεπτομέρεια ενός μανιταριού ενώ, πυκνά σαν ανθρώπινα νεύρα, τα αγγεία μιας γοργόνιας -είδος θαλάσσιου κοραλλιού- ξεχωρίζουν με το απαλό ροζ χρώμα τους.

Στην πρώτη της ατομική έκθεση «Ανιχνεύσεις» που παρουσιάζεται στην Γκαλερί Σκουφά, η φωτογράφος Ναταλία Τσουκαλά εστιάζει με τον macro φακό της στη λεπτομέρεια διαφορετικών, κυρίως φυσικών, αντικειμένων. Οι εικόνες της είναι σαν ένα ταξίδι μέσα στο ίδιο το αντικείμενο, ωθώντας συχνά τον θεατή να μαντέψει τι είναι αυτό που βλέπει. «Δεν ήταν εσκεμμένο. Στις περισσότερες φωτογραφίες καταλαβαίνεις αμέσως περί τίνος πρόκειται, αν όμως κάποιος δυσκολευτεί και με ρωτήσει, θα τον αφήσω να το σκεφτεί, είναι σαν παιχνίδι», είπε η φωτογράφος στην «Κ».

Πολύ κοντινά πλάνα από φύλλα, άμμο, βότσαλα και μανιτάρια παρουσιάζονται δίπλα σε σταγόνες νερού αλλά και ασημόχαρτο. Το ίδιο το αντικείμενο χάνει τη σημασία του, καθώς οι λεπτομέρειες της υφής και της μορφής αποκαλύπτουν την ομορφιά ενός διαφορετικού κόσμου που σπάνια έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε, θυμίζοντας ενίοτε αφηρημένα έργα τέχνης. «Μερικές φορές, ενώ ξέρω τι έχω φωτογραφίσει, βλέπω μόνο τα σχήματα ή τα χρώματα», είπε η φωτογράφος.

«Με τραβάει πολύ η Φύση γιατί είναι κάτι που έχει δημιουργηθεί από μόνο του, χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση». συμπλήρωσε. «Σιγά σιγά, άρχισα να παρατηρώ από πιο κοντά. Αλλαξα την κλίμακα, λες και κρατούσα ένα μεγεθυντικό φακό. Ηταν λίγο σα να ξεχνάω τι είναι το ίδιο το αντικείμενο. Δεν είχε πια σημασία».

Οι περισσότερες φωτογραφίες των «Ανιχνεύσεων» απεικονίζουν στοιχεία του φυσικού κόσμου, υπάρχουν όμως και αντικείμενα όπως γυαλί και ασημόχαρτο. «Δεν υπάρχει κάποιος κανόνας όταν φωτογραφίζω υφές ή μορφές. Ουσιαστικά όλα έχουν μια υφή και ένα σχήμα, δε με συγκινούν όμως όλα. Μου είναι πιο εύκολο να φωτογραφίζω στη Φύση, γιατί με εντυπωσιάζει πιο πολύ. Επειδή όμως περνάω πιο πολύ χρόνο στη πόλη, αναγκάστηκα να στραφώ και σε τεχνητά αντικείμενα. Σιγά σιγά άρχισα να τα παίρνω στο στούντιο και να τα σκηνοθετώ - αυτό μου αρέσει γιατί έχω τον απόλυτο έλεγχο. Το ίδιο το αντικείμενο όμως, αν είναι φυσικό, με γοητεύει πιο πολύ».

Παρ’ όλο που η ίδια προτιμάει να μην επεξεργάζεται πολύ τις φωτογραφίες της και η συγκεκριμένη δουλειά περιέχει μόνο βασικές διορθώσεις, πιστεύει πως η ψηφιακή επανάσταση έχει συνεισφέρει πολύ στην εξέλιξη της φωτογραφίας. «Η τεχνολογία σού επιτρέπει να γίνεις καλύτερος φωτογράφος πιο γρήγορα. Βλέπεις το λάθος σου και το διορθώνεις αμέσως, μπορείς να πειραματιστείς πιο εύκολα, είναι όμως σημαντικό να μην παραμελείς το κάδρο σου, επειδή έχεις την άνεση να τραβάς όσες φωτογραφίες θέλεις. Και πρέπει να ξέρεις πού να σταματήσεις όταν επεμβαίνεις στις φωτογραφίες σου».

Η Ναταλία Τσουκαλά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980 και σπούδασε φωτογραφία στη σχολή Focus της Αθήνας και στο Nottingham Trent University στη Μεγάλη Βρετανία. Εγγονή της γλύπτριας Ναταλίας Μελά και κόρη της σχεδιάστριας Αλεξάνδρας Τσουκαλά, εξηγεί το ότι προέρχεται από μια καλλιτεχνική οικογένεια δεν είναι απαραίτητα ευνοϊκό για τη δική της καριέρα. «Μπορεί να μου άνοιξε κάποιες πόρτες, αλλά από την άλλη νιώθω ότι πρέπει να αποδείξω πως αυτό που κάνω δεν το κάνω λόγω της οικογένειάς μου. Το κάνω γιατί μου αρέσει, είναι η δουλειά μου και θέλω να το κάνω καλά».

«Ανιχνεύσεις» στην Γκαλερί Σκουφά, Σκουφά 4, μέχρι 18 Οκτωβρίου.