Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα

Σε μια από τις οθόνες που είχαν στηθεί στον πρώτο όροφο του Kunst Werk, ενός από τα σημαντικότερα κέντρα για τη σύγχρονη τέχνη στην καρδιά του πρώην ανατολικού Βερολίνου, προβαλλόταν μια σειρά από συνεντεύξεις. Πολωνοί κάθε ηλικίας μιλούσαν για την εμπειρία τους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης εξηγώντας με λεπτομέρειες τον τρόπο με τον οποίο οι υπεύθυνοι αποφάσιζαν κάθε φορά ποιοι ήταν αυτοί που είχαν «κεφάλι Εβραίου» και ποιοι όχι. Λίγο αργότερα συνειδητοποιούσαμε ότι το βίντεο του Ομέρ Φαστ δεν έχει να κάνει με ανθρώπους που επιβίωσαν στο Plaszow αλλά με κομπάρσους που θέλησαν να πάρουν μέρος στα γυρίσματα της «Λίστας του Σίντλερ» που ο Σπίλμπεργκ έκανε το 1993 στην Κρακοβία.

Βλέποντας τα πλάνα από τα εγκαταλειμμένα σκηνικά της ταινίας μαζί με τα ερείπια από το πραγματικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στα περίχωρα της πόλης, δεν μπορούσαμε να μην αναρωτηθούμε ποια είναι τελικά η σχέση μας με την Ιστορία, κατά πόσο η εικόνα που έχουμε για το Ολοκαύτωμα έχει προκατασκευαστεί από το Χόλιγουντ ή σε ποιο βαθμό η προσωπική μαρτυρία εκείνων που επέζησαν μπορεί σήμερα να συναγωνιστεί τη δύναμη ενός κινηματογραφικού ή τηλεοπτικού ντοκουμέντου...

Η έκθεση που παρουσίασε πριν από λίγο καιρό το K.W. στο Βερολίνο και που μέχρι τις 13 Απριλίου φιλοξενείται στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης της Βαρσοβίας, εστιάζει ακριβώς σε αυτή την εικονική σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με την Ιστορία... [Της ΚΑΤΙΑΣ ΑΡΦΑΡΑ, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 2/3/2008]