Ο Κώστας Πανιάρας έφυγε προχθές από τη ζωή, ύστερα από μια
σύντομη μάχη με την επάρατη νόσο. Αφήνει πίσω του πλούσιο έργο και μια
ιδιαίτερη στάση ζωής, γεμάτη πάθος, χαρά και ντομπροσύνη.
Λαμπερός, πάντα γεμάτος ζωντάνια, σαν
φλέβα που πάλλεται. Με χιούμορ πηγαίο και χαριτωμένη αθυροστομία.
Πρόθυμος να δει την ομορφιά ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές.
Τολμηρός στις απόψεις του και απολύτως ειλικρινής στη διατύπωσή τους.
Μα, πάνω απ’ όλα, τρυφερός, ζεστός, έτοιμος να δει μέσα στην ψυχή σου
την παραμικρή σκιά. Να σε παρηγορήσει και να σου σταθεί. Καλός σύντροφος
και οικογενειάρχης, με την παλιομοδίτικη έννοια του όρου. Πιστός φίλος
και ψυχή της παρέας. Σπουδαίος καλλιτέχνης, με ένα δικό του ιδίωμα, τόσο
αναγνωρίσιμο και μοναδικό. Ο Κώστας Πανιάρας –που έφυγε προχθές από τη
ζωή σε ηλικία 80 ετών ύστερα από ολιγόμηνη μάχη με τον καρκίνο– θα μας
λείψει πολύ.
Μιλώ προσωπικά: Θα μου λείψουν πολύ οι μακρόσυρτες κουβέντες μας για τη ζωή και την τέχνη, μυστήρια δεμένα με παντοτινά νήματα στη δική του περίπτωση. Η χαρά να μου εξηγεί τα έργα του, με αυτήν την πλημμυρίδα των χρωμάτων. Θαρρώ πως το μεγαλύτερό του ταλέντο ήταν να δίνει στην πάστα αυτήν την αίσθηση του όγκου, λες και είναι γλυπτό. Οι πίνακές του είχαν ψυχή, υπόσταση, οντότητα. Αντανακλούσαν τη δική του προσωπικότητα. «Είμαι καλοζωισμένος, γεμάτος και ευτυχής που ξυπνάω κάθε μέρα», μου έλεγε συχνά. Και αυτήν την ορμή της ζωής τη μοιραζόταν μέσα από τη δημιουργία. Ηταν ένας καλλιτέχνης κοσμοπολίτης, ψυχικά γενναιόδωρος, που ήξερε να μετατρέπει ακόμα και τον πόνο ή την αγωνία του, τη χαρά και την ευγνωμοσύνη για ό,τι έζησε σε τέχνη.
Γεννήθηκε στο Κιάτο Κορινθίας το 1934. Πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Θ. Λεκό και ύστερα σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Είχε την τύχη να θητεύσει κοντά σε σπουδαίους δασκάλους: τον Γιάννη Μόραλη και την Ελένη Ζογγολοπούλου στην Ελλάδα, ενώ το 1956, που πήγε στο Παρίσι να σπουδάσει λιθογραφία, έκανε ζωγραφική με τον Andre Lhote, ψηφιδωτό και φρέσκο με τον Gino Severini. Στη γαλλική πρωτεύουσα παρέμεινε ώς το 1975, με ενδιάμεσα ταξίδια στη Νέα Υόρκη, την Περσία και την Απω Ανατολή. Οι εμπειρίες του αυτές επηρέασαν πολύ την κοσμοθεωρία του.
Το 1956 ξεκίνησε την εκθεσιακή του δραστηριότητα, παρουσιάζοντας την πρώτη ατομική του έκθεση στην Αθήνα. Ακολούθησαν άλλες ατομικές, ορισμένες σε συνεργασία με τον Αλέξανδρο Ιόλα, και συμμετοχές σε ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1984 διοργανώθηκε αναδρομική παρουσίαση του έργου του στην Πινακοθήκη Πιερίδη. Υπήρξε παραγωγικότατος, με έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα. Δεν είναι τυχαίο πως πολλοί συλλέκτες είχαν δικά του έργα, αλλά και απλοί φιλότεχνοι τιμούσαν τη δουλειά του. Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη στις 3 μ.μ. από το Α΄ Νεκροταφείο.
Μιλώ προσωπικά: Θα μου λείψουν πολύ οι μακρόσυρτες κουβέντες μας για τη ζωή και την τέχνη, μυστήρια δεμένα με παντοτινά νήματα στη δική του περίπτωση. Η χαρά να μου εξηγεί τα έργα του, με αυτήν την πλημμυρίδα των χρωμάτων. Θαρρώ πως το μεγαλύτερό του ταλέντο ήταν να δίνει στην πάστα αυτήν την αίσθηση του όγκου, λες και είναι γλυπτό. Οι πίνακές του είχαν ψυχή, υπόσταση, οντότητα. Αντανακλούσαν τη δική του προσωπικότητα. «Είμαι καλοζωισμένος, γεμάτος και ευτυχής που ξυπνάω κάθε μέρα», μου έλεγε συχνά. Και αυτήν την ορμή της ζωής τη μοιραζόταν μέσα από τη δημιουργία. Ηταν ένας καλλιτέχνης κοσμοπολίτης, ψυχικά γενναιόδωρος, που ήξερε να μετατρέπει ακόμα και τον πόνο ή την αγωνία του, τη χαρά και την ευγνωμοσύνη για ό,τι έζησε σε τέχνη.
Γεννήθηκε στο Κιάτο Κορινθίας το 1934. Πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Θ. Λεκό και ύστερα σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Είχε την τύχη να θητεύσει κοντά σε σπουδαίους δασκάλους: τον Γιάννη Μόραλη και την Ελένη Ζογγολοπούλου στην Ελλάδα, ενώ το 1956, που πήγε στο Παρίσι να σπουδάσει λιθογραφία, έκανε ζωγραφική με τον Andre Lhote, ψηφιδωτό και φρέσκο με τον Gino Severini. Στη γαλλική πρωτεύουσα παρέμεινε ώς το 1975, με ενδιάμεσα ταξίδια στη Νέα Υόρκη, την Περσία και την Απω Ανατολή. Οι εμπειρίες του αυτές επηρέασαν πολύ την κοσμοθεωρία του.
Το 1956 ξεκίνησε την εκθεσιακή του δραστηριότητα, παρουσιάζοντας την πρώτη ατομική του έκθεση στην Αθήνα. Ακολούθησαν άλλες ατομικές, ορισμένες σε συνεργασία με τον Αλέξανδρο Ιόλα, και συμμετοχές σε ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1984 διοργανώθηκε αναδρομική παρουσίαση του έργου του στην Πινακοθήκη Πιερίδη. Υπήρξε παραγωγικότατος, με έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα. Δεν είναι τυχαίο πως πολλοί συλλέκτες είχαν δικά του έργα, αλλά και απλοί φιλότεχνοι τιμούσαν τη δουλειά του. Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη στις 3 μ.μ. από το Α΄ Νεκροταφείο.
No comments:
Post a Comment