Θα διαβάσατε ότι με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 35 χρόνων από την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, το Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής διοργανώνει έκθεση στο Ζάππειο Μέγαρο. Συμμετέχουν 35 καλλιτέχνες, όσα και τα χρόνια της δημοκρατίας: οι Γιάννης Μόραλης, Παναγιώτης Τέτσης, Δημήτρης Μυταράς, Βλάσης Κανιάρης, Βασίλης Θεοχαράκης, Κώστας Τσόκλης, Χρύσα, Αλέκος Φασιανός, Σωτήρης Σόρογκας, Ρένα Παπασπύρου, Χρόνης Μπότσογλου, Γιάννης Μπουτέας, Πλάτων Ριβέλλης, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Βάνα Ξένου, Γιώργος Λάππας, Γιάννης Αδαμάκος, Χριστίνα Σαραντοπούλου, Μιχάλης Μανουσάκης, Μιχάλης Αρφαράς, Μίλτος Παντελιάς, Γιάννης Λασηθιωτάκης, Χρήστος Μποκόρος, Εδουάρδος Σακαγιάν, Κατερίνα Ζαχαροπούλου, Μαρία Λοϊζίδου, Μιχάλης Μαδένης, Μανώλης Χάρος, Αλεξάνδρα Αθανασιάδη, Νίκος Φραντζολάς, Παντελής Χανδρής, Νίκος Χαραλαμπίδης, Γιάννης Κόντος κ.ά. Η επιμέλεια της έκθεσης, η οποία θα διαρκέσει ως τις 10 Αυγούστου, είναι του Τάκη Μαυρωτά.
Οι καλλιτέχνες μιλούν με το έργο τους και δεν οφείλουν σε κανέναν να παρεμβαίνουν δημόσια, ανεξάρτητα από την καλλιτεχνική τους παραγωγή. Κάποιοι εκφράζουν πολιτική άποψη με το έργο τους και κάποιοι όχι. Κάποιοι εκφράζουν πολιτική άποψη ανεξάρτητα από το έργο τους και κάποιοι όχι. Η δημόσια δήλωση, παρέμβαση, διαμαρτυρία δεν αποτελεί προαπαιτούμενο για κανέναν.
Η γιορτή-έκθεση όμως είναι δημόσια δήλωση. Δεν ισχύει δηλαδή ότι οι 35 καλλιτέχνες απλώς δεν επέλεξαν να παρέμβουν στην ιδιαίτερη αυτή στιγμή της δημοκρατίας. Απεναντίας, επέλεξαν να παρέμβουν. Απλώς όχι με διαμαρτυρίες, αλλά με γιορτές.
...για τη ΔημοκρατίαΚαλά είναι όλα αυτά. Ζούμε βέβαια σε μια ιδιαίτερη περίοδο για τη δημοκρατία. Γίνονται όσα γί νονται με την εξαίρεση των δικαστικών αρχών από τον νόμο περί προσωπικών δεδομένων, με την περίφημη τελευταία γνωμοδότηση Σανιδά, με την επιδρομή της Πάτρας, με το μεταναστευτικό γενικότερα... Δεν λέω ότι όλα τούτα είναι αυτονόητααν και θα έπρεπε να είναι, σε μεγάλο τουλάχιστον βαθμό. Ούτε υποστηρίζω την κρατούσα άποψη ότι οι καλλιτέχνες οφείλουν να είναι πιο ενεργοί πολιτικά από τις άλλες ομάδες πληθυσμού. (Αφήστε που και ο κοινός τόπος ότι η τέχνη πάντοτε αντιδρά στις κοινωνικές συνθήκες της εποχής της είναι ψευδής. Αλλά ας αφήσουμε την ιστορία της τέχνης για τώρα.)
Οι καλλιτέχνες μιλούν με το έργο τους και δεν οφείλουν σε κανέναν να παρεμβαίνουν δημόσια, ανεξάρτητα από την καλλιτεχνική τους παραγωγή. Κάποιοι εκφράζουν πολιτική άποψη με το έργο τους και κάποιοι όχι. Κάποιοι εκφράζουν πολιτική άποψη ανεξάρτητα από το έργο τους και κάποιοι όχι. Η δημόσια δήλωση, παρέμβαση, διαμαρτυρία δεν αποτελεί προαπαιτούμενο για κανέναν.
Η γιορτή-έκθεση όμως είναι δημόσια δήλωση. Δεν ισχύει δηλαδή ότι οι 35 καλλιτέχνες απλώς δεν επέλεξαν να παρέμβουν στην ιδιαίτερη αυτή στιγμή της δημοκρατίας. Απεναντίας, επέλεξαν να παρέμβουν. Απλώς όχι με διαμαρτυρίες, αλλά με γιορτές.
ΤΕΧΝΗΕΝΤΩΣ
No comments:
Post a Comment