ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ: 45 καρέ από το «τέλος της Ευρώπης»

• Εικόνες ανθρώπων που ζουν στα άκρα της ηπείρου μας, από τη Γαύδο έως τη Νορβηγία και από τα Ουράλια έως το ακρωτήρι Κάμπο ντα Ρόκα, στην έκθεση του Παύλου Φυσάκη

«Τι φωτογραφίζετε;», ρώτησαν δύο κοριτσάκια, η Μάγια και η Σοφία, στο ακρωτήρι Νόρτκαπ της περιοχής Φίνμαρκ της Νορβηγίας τον Ελληνα φωτογράφο Παύλο Φυσάκη. «Το τέλος της Ευρώπης», απάντησε εκείνος. «Τότε φωτογράφησέ μας», του είπαν.

Στα τέσσερα γεωγραφικά άκρα της Ευρώπης αναζήτησε ο Παύλος Φυσάκης την έννοια των ορίων αλλά και της ταυτότητας της Ευρώπης. Σαράντα πέντε καρέ απαντήσεων θα δούμε υπό τον τίτλο «Land Ends» στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς, από τις 14 Δεκεμβρίου (εγκαίνια έκθεσης 13 του μηνός, 8 μ.μ.) έως τις 29 Ιανουαρίου.

Η εικαστική πλευρά του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη

• Κατερίνα Λυμπεροπούλου
• Εκθεση των ζωγραφικών έργων του έλληνα λογοτέχνη στην γκαλερί Κalfayan
• ΤΟ ΒΗΜΑ

Εργο του αυτοδίδακτου ζωγράφου Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη (1908-1993)

Βυζαντινός και Ευρωπαίος, πολύπλοκος και αθώος, ορθόδοξος και μοντέρνος, ο Νίκος-Γαβριήλ Πεντζίκης κέντησε με αναρίθμητες πινελιές και με απέραντη αγάπη και υπομονή ένα μυστικό τοπίο όπου αναδύονται οι σχέσεις του ανθρώπου με το απόλυτο. Αυτό το τοπίο αναδύεται μέσα από την έκθεση του ζωγράφου που εγκαινιάστηκε την Τρίτη 13 Δεκεμβρίου στις Κalfayan Galleries. Η έκθεση σε επιμέλεια Ερρίκου Σοφρά θα διαρκέσει έως τις 28 Φεβρουαρίου 2012.

Ζωγράφος αυτοδίδακτος («μα κάθε άλλο παρά απλοϊκός και άτσαλος») ο Νίκος-Γαβριήλ Πεντζίκης (1908-1993) πλούτισε τη νεοελληνική ζωγραφική με καινούργια πρωτοφανέρωτα χαρακτηριστικά. Aναθρεμμένος στη βυζαντινή Θεσσαλονίκη, βαθύς γνώστης της βυζαντινής γραμματείας και τέχνης αλλά και κάτοχος, από πολύ νωρίς όλων των ρευμάτων και των τάσεων του ευρωπαϊκoύ μοντερνισμού και της αβανγκάρντ, συνδύασε στα έργα του την παράδοση με στοιχεία των μετεμπρεσιονιστών φτάνοντας σε εντελώς προσωπικές διατυπώσεις.

Η ζωγραφική του Πεντζίκη είναι σε άμεση συνάρτηση με τον πνευματικό του κόσμο, τον ιδιαίτερο ψυχισμό του, τα νεωτερικά, τόσο τολμηρά πεζογραφήματά του. Οπως τόσες φορές είχε πει, το κέντρο αλλά και το έναυσμα της καλλιτεχνικής του παραγωγής ήταν η ορθόδοξη πίστη και τα πατερικά κείμενα.

ΛΙΝΑ ΜΕΝΔΩΝΗ: 6,5 εκ. € για έργα στην άγονη γραμμή

• Στο πλαίσιο της έκθεσης στο «Κυκλαδικής Τέχνης» θα στηθεί ιστοσελίδα για να επικοινωνούν οι μαθητές απομακρυσμένων νησιών με τους συνομηλίκους τους στην Αθήνα

Από την έκθεση, «Αγονη γραμμή» στο «Κυκλαδικής Τέχνης»

Η «Αγονη γραμμή» μεταφέρεται για λίγο στην καρδιά της Αθήνας, μέσα από την ομότιτλη έκθεση στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Ταυτοχρόνως, οι μαθητές των απομακρυσμένων νησιών της Δωδεκανήσου θα έχουν δυνατότητα διαδικτυακής επαφής με τους συνομηλίκους τους στην πρωτεύουσα.

Η ιστοσελίδα www.agonigrammi.gr θα στηθεί ειδικά γι' αυτό, όπως είπε η πρόεδρος του Ιδρύματος Γουλανδρή Σάντρα Μαρινοπούλου σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου. Το αρχαιολογικό ταξίδι στο Καστελόριζο, τη Σύμη, τη Χάλκη, την Τήλο και τη Νίσυρο γίνεται μέσω περίπου 400 εκθεμάτων που αφηγούνται μικρές και μεγάλες ανθρώπινες ιστορίες. Οκτώ εκατομμύρια είναι η εμπορική τους αξία και μεταφέρθηκαν από την ΚΒ ΕΠΚΑ και την 4η ΕΒΑ του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού. Η μέχρι πρόσφατα έφορος αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου Μελίνα Φιλήμωνος είπε πως έγινε αγώνας δρόμου γι' αυτή την έκθεση-άθλο.

Η γενική γραμματέας Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη αναφέρθηκε στα έργα που γίνονται στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ: Παρεμβάσεις στο Παλαιόκαστρο Καστελορίζου, στο οχυρό της Ρω, στα τείχη της Νισύρου, στην αρχαία και βυζαντινή Χάλκη, στο μουσείο και σε μοναστήρι της Σύμης, στο Καστράκι Αγαθονησίου και στον Αγιο Γεώργιο Καστελορίζου. Ο συνολικός προϋπολογισμός φτάνει τα 6,5 εκ. ευρώ και τα έργα ήδη εκτελούνται. Η κ. Μενδώνη μίλησε για «μνημεία και εκκλησιές της θέλησης, της πίστης, της αφοσίωσης στην πατρίδα, στην άγονη πέτρα και στο φως».

Ο υπερήφανος διευθυντής του Μουσείου Νικόλαος Σταμπολίδης, που έχει στήσει την έκθεση με τον Γιώργο Τασούλα, άφησε στον νεότερο την ξενάγηση. Οι οραματικές συλλήψεις (σφραγίδα του κ. Σταμπολίδη) επιτρέπουν στον επισκέπτη να κάνει ένα υπέροχο ταξίδι.

«Φθηνές φωτογραφίες» στη Θεσσαλονίκη

Εργο-φωτογραφία του Κ. Γκροζούδη

Το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης διοργανώνει και φέτος, εν μέσω της οικονομικής κρίσης, την ετήσια έκθεση Cheap Photo - Φθηνή Φωτογραφία, που προσφέρει την ευκαιρία στους εραστές της καλής φωτογραφίας και τους φίλους του θεσμού να αγοράσουν για το σπίτι τους σε φτηνές τιμές αληθινά έργα τέχνης. Η έκθεση εγκαινιάζεται αύριο στην γκαλερί TETTIX, όπου και θα παραμείνει έως τις 15 Δεκεμβρίου.

Στην Cheap Photo-Φτηνή Φωτογραφία συμμετέχουν πολλοί καλλιτέχνες, ανάμεσά τους οι: Ε. Γανδά, Στ. Σταματίου, Β. Κεφαλέα, Γ. Γκιζάρης, Β. Δασκαλοπούλου, Μ. Δημόκας, Β. Μπακαλούδης, Στ. Φιλίππου, Κ. Γκροζούδης, Ε. Μπαλτουνά, Σ. Παλέντζα, Πλ. Χαλόφτης, Α. Παριανού, Χρ. Κουρτίδης, Ν. Διάφα, Χρ. Σέρρου.

Ολοι οι δημιουργοί είναι νέοι φωτογράφοι από ολόκληρη τη χώρα και τα έργα έχουν ενιαία τιμή 50 ευρώ το καθένα.

Μαντάμ Χίτλερ

• Βιβλιοθήκη, Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011
• Μηνύματα στο κινητό από τη Σιγκαπούρη

«Η ζωγραφική δεν γίνεται για να διακοσμεί διαμερίσματα. Είναι ένα εργαλείο για να επιτίθεσαι, αλλά και να αμύνεσαι ενάντια στον εχθρό». Πικάσο

Τις ελαιογραφίες του ινδονήσιου ζωγράφου Ρόναλντ Μάνουλανγκ, με θέμα τον απολύτως εκθηλυσμένο Χίτλερ, πρόλαβα να τις δω τον περασμένο μήνα. Φιλοξενήθηκαν για πέντε ημέρες στην γκαλερί Ουμασένι, η οποία αποτελεί τμήμα του προσεγμένου εκθεσιακού χώρου Αρτ Στέιτζ της Σιγκαπούρης. Στο εισαγωγικό τρόπον τινά έργο, το οποίο τιτλοφορείται «Ευαγγελισμός», με διαστάσεις 180 επί 200 εκατοστά, ο αρχηγός των ναζί, αρκετά πειραγμένος, ώστε να θυμίζει έντονα και τελεσίδικα νεαρή γυναίκα, κρατά στο αριστερό του χέρι ένα αντίτυπο του περιώνυμου βιβλίου του Ο Αγών μου. Είναι έτοιμος να υποδεχτεί έναν νεαρό, ελαφρώς αναγεννησιακό Αγγελο, του οποίου το μισό σώμα καταλαμβάνει ήδη την αριστερή γωνία του πίνακα. Σε έναν άλλο πίνακα, με θέμα «Περιμένοντας να γεννήσει», στις ίδιες περίπου διαστάσεις, ο/η Χίτλερ, καθιστός, με βαμμένα τα νύχια των ποδιών, χαϊδεύει την εμφανώς φουσκωμένη κοιλιά του/της, όπως ξεπροβάλλει με ιδιαίτερη έμφαση από την απροσχημάτιστα ανοιχτή ρόμπα. Στον μάλλον απροσδόκητο «Φύρερ με το παιδί», ο ζωγράφος έχει προσθέσει στον βραχίονα του βρέφους έναν αριθμό, ο οποίος ανακαλεί αμέσως τις εφιαλτικές αριθμήσεις των ταυτοποιήσεων στην επιδερμίδα των εγκλείστων στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, που λειτούργησαν στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο αρχηγός του Γ' Ράιχ απεικονίζεται με δόκιμη επαγγελματική ευχέρεια. Με τον αέρα μιας αδιαπραγμάτευτης εγκυρότητας. Με αγιογραφική θα πρόσθετα επιμονή, η οποία θέλει να εξάρει τις λεπτομέρειες, αλλά και τη γενικότερη εικόνα μιας απόλυτης μετουσίωσης του ανθρώπινου παράγοντα σε κάτι σαφώς υπέρτερο. Για την τέχνη του αυθεντικού χιτλερισμού, η οποία συνεχώς δρα στην προκειμένη περίπτωση ως το εφιαλτικό υπεραπείκασμα, η Σούζαν Σόνταγκ έχει συνοψίσει τα εξής: «Η ναζιστική τέχνη είναι αντιδραστική, μένει προκλητικά έξω από το κύριο ρεύμα της καλλιτεχνικής δημιουργίας του αιώνα μας. Αλλά γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο έχει κερδίσει τη θέση που έχει στον σύγχρονο κόσμο». Κατά τα άλλα, η εικαστική προθετικότητα ομολογείται γραπτώς στο πρόγραμμα της έκθεσης: ο Ρόναλντ Μάνουλανγκ παραδέχεται ευθέως ότι τιμωρεί κι αυτός με τη σειρά του, εκ του ασφαλούς όμως και με το αζημίωτο, τον Φύρερ. Αναδρομικά βεβαίως, θα παρατηρούσε, και δικαίως, κανείς. Αλλά με ζωγραφικό σθένος, το οποίο σίγουρα θα το ζήλευαν πολλοί από τους ομοτέχνους του, θα σημείωνε ο ουδέτερος, ο αντικειμενικός παρατηρητής. Η Σιγκαπούρη, η οποία γνώρισε από πολύ κοντά τον ιαπωνικό κατοχικό στρατό, μισό και πλέον αιώνα πριν, έχει κάθε λόγο να αφορίζει κι αυτή το παρελθόν του μαζικού ολέθρου. Μπορεί τα ξόρκια, τα οποία δανείζεται, εννοώ στην προκειμένη περίπτωση τα σκωπτικά λάδια του καλλιτέχνη από τη γειτονική Ινδονησία, να φαντάζουν εκκεντρικά μέσα στην πολυτέλειά τους και ίσως διανοουμενίστικα, αλλά παρ' όλα αυτά προνοούν αφύπνιση και εγρήγορση συνειδήσεων. Φυτεμένος εδώ, στους τροπικούς κήπους της Σιγκαπούρης, ο Χίτλερ φαίνεται να είναι το γνωστό, κακό όνειρο από έναν άλλο πλανήτη, όχι και πολύ μακρινό, από αυτούς που παρελαύνουν αίφνης στα ιαπωνικά βιβλία με κόμικς, τα γνωστά ως μάνγκα: υβριδικός, συνειδητά μπαρόκ, αρκούντως βλοσυρός, έχει κάτι από τον αέρα ενός ημιπαράφρονος πολέμαρχου, ο οποίος είναι ολοφάνερο ότι επείγεται να πειθαναγκάσει κι αυτό το νησί να προσαρτηθεί στη φαντασιακή αυτοκρατορία του. Η αίσθηση του κωμικού παγώνει μέσα μου προτού αποκρυσταλλωθεί σε μειδίαμα: κάτι αντιστέκεται, σαν να θέλει να αρκεστώ για την ώρα στο τραγικό μόνο φορτίο του συγκεκριμένου εικαστικού μηνύματος. Η αισθητική πληρότητα του εικονιζόμενου μεγαλομανούς τραβεστί, σε πολλαπλές μάλιστα στάσεις, και οι καθ' όλα επαρκείς συνδηλώσεις τους με γειώνουν εν τέλει στη σφαίρα του μακάβριου. Δεν περίμενα ποτέ οι τροπικοί να είναι τόσο φιλόξενοι.

Γιώργος Βέης

«Αθάνατες» εικαστικές τέχνες

• Ελευθεροτυπία, Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011
• Η καλλιτεχνική εκπροσώπηση στην Ακαδημία Αθηνών
• Του ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ

Μέχρι να εκλεγεί ακαδημαϊκός, ένας καλλιτέχνης έχει κάνει μακρά και επιτυχημένη πορεία στην τέχνη. Την επομένη της εκλογής του δεν ανακόπτεται η δυναμική αυτής της πορείας, συνεχίζεται. Ενας ζωγράφος ή ένας γλύπτης σταματά να δημιουργεί όταν τον «προδώσει» το βιολογικό του ρολόι. Μέχρι τότε, δημιουργεί κι όλο δημιουργεί ακαταπαύστως.

Ομως, ποια είναι η στάση ενός εικαστικού-ακαδημαϊκού από την κορυφαία θεσμική θέση, που αυτοδικαίως του δίνει κάτι παραπάνω από κύρος; Γιατί, πλέον δεν μιλάει μόνο μέσω του καλλιτεχνικού αποτελέσματος, το οποίο, έτσι κι αλλιώς, έχει κριθεί από τους κριτικούς και το κοινό. Ο λόγος του έχει περίσσευμα ευθύνης, ακόμη κι αν η Ακαδημία πέρασε από έντονη αμφισβήτηση: αρκεί και μόνον να θυμίσουμε ότι αρνήθηκαν να γίνουν ακαδημαϊκοί οι δύο νομπελίστες μας, ο Γιώργος Σεφέρης και ο Οδυσσέας Ελύτης.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Με την είσοδο στην Ακαδημία Αθηνών του Νικηφόρου Βρεττάκου, της Κικής Δημουλά και του Θανάση Βαλτινού κατέπεσε ένα «ταμπού». Δεν θεωρείσαι πια «συντηρητικός» αν αποδεχθείς να είσαι υποψήφιος για την Τάξη των Γραμμάτων και των Τεχνών.

«Είμαι πολύ ευχαριστημένος από αυτή τη διάκριση, είναι ιδιαιτέρως τιμητική», δήλωσε ο νεοεκλεγείς ακαδημαϊκός, ο 79χρονος γλύπτης Γιάννης Παρμακέλης. Να σημειώσουμε ότι την έδρα της Γλυπτικής διεκδίκησαν οι ομότεχνοί του Θόδωρος, Τάκης Παρλαβάντζας, Ευάγγελος Μουστάκας, Ασπασία Παπαδοπεράκη, Μαίρη Παπακωνσταντίνου και Κωνσταντίνος Παλαιολόγος.

Εικαστικός διάλογος στο Βόλο

Από σήμερα Σάββατο (3 Δεκεμβρίου), το μεσημέρι, λειτουργεί στο βιβλιοπωλείο – καφενείο «ΧΑΡΤΑ» στο Βόλο, η έκθεση του Μίλτου Παντελιά και της Ειρήνης Γκόνου, με 28 καινούργια έργα των δυο εικαστικών καλλιτεχνών.

Ο Μίλτος Παντελιάς εκθέτει δεκατέσσερα έργα μεικτής τεχνικής με ακουαρέλλες και μολύβια εστιάζοντας σε πρόσωπα από τον γνώριμο χώρο των εικαστικών του αναζητήσεων και η Ειρήνη Γκόνου άλλα δεκατέσσερα έργα, κυρίως συνθέσεις- μικροπεριβάλλοντα του δικού της εικαστικού ιδιώματος και με διάφορα υλικά. Πρόκειται για ένα διάλογο των δύο καλλιτεχνών που έχει ξεκινήσει προ πολλού και συνεχίζεται καθώς εξελίσσονται και οι εικαστκές συναντήσεις τους.

Η Ειρήνη Γκόνου γεννήθηκε το 1955 στην Αθήνα, σπούδασε γλυπτική στην École Nationale Supérieure des Beaux-Arts και στην École Nationale Supérieure des Arts Décoratifs στο Παρίσι, όπου εργάστηκε δύο χρόνια ως βοηθός στο τμήμα γλυπτικής. Έμεινε στο Παρίσι για έντεκα συνεχή χρόνια μελετώντας παράλληλα την πολύ-πολιτισμική διάσταση της Τέχνης.Έχει πραγματοποιήσει από το 1980 ως σήμερα τριάντα ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και συναντήσεις τέχνης στην Ελλάδα και το Εξωτερικό, σε συνεργασία με εξέχοντες επιμελητές εκθέσεων της ελληνικής εικαστικής σκηνής. Έργα της συμπεριλαμβάνονται σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το Εξωτερικό.

Ο Μίλτος Παντελιάς γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα. Σπούδασε χαρακτική και λιθογραφία στην École Nationale Supérieure des Beaux-Arts και στην συνέχεια Art Plastiques στο Πανεπιστήμιο Paris VIII στο Παρίσι, όπου έμεινε ζωγραφίζοντας και χαράζοντας για έντεκα συνεχή χρόνια. Από το 1978 έχει πραγματοποιήσει τριάντα ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και συναντήσεις τέχνης στην Ελλάδα και το Εξωτερικό σε συνεργασία με εξέχοντες επιμελητές εκθέσεων της ελληνικής εικαστικής σκηνής και έχει φιλοτεχνήσει πλήθος χαρακτικών για συλλεκτικές εκδόσεις. Έργα του συμπεριλαμβάνονται σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το Εξωτερικό.

«ΧΑΡΤΑ»

βιβλιοπωλείο – καφενείο: Σκενδεράνη 16Α-Β, Βόλος, τηλ: 2421033250

Στο φως ημιτελής αυτοπροσωπογραφία του Ρέμπραντ! Βρέθηκε κάτω από άλλο πορτραίτο του ολλανδού ζωγράφου

Η ημιτελής αυτοπροσωπογραφία βρέθηκε κάτω από αυτό το πορτραίτο ενός γέρου άνδρα το οποίο θεωρείται ότι είναι του Ρέμπραντ.

Μία ημιτελής αυτοπροσωπογραφία του Ρέμπραντ ανακαλύφθηκε κάτω από ένα πορτραίτο του μεγάλου ζωγράφου. Το κρυμμένο έργο βρέθηκε όταν ο πίνακας μελετήθηκε με ακτίνες Χ στο εργαστήριο Brookhaven της Νέας Υόρκης και το Ευρωπαϊκό Συγκρότημα Ακτινοβολίας Σύγχροτρον (ESRF) στη Γκρενόμπλ της Γαλλίας.

Η λεπτομέρεια δεν είναι εμφανής στο πρόσωπο αλλά οι ειδικοί λένε ότι αντιστοιχεί σε μία αναπαραγωγή που χρονολογείται από το 1633 η οποία έχει επιγραφή που λέει ότι είναι από έργο του Ρέμπραντ.

Ο ιστορικός κ. Ερνστ βαν ντε Βέτερινγκ, επικεφαλής του Ερευνητικού Προγράμματος για τον Ρέμπραντ, δήλωσε ότι υπάρχουν βασικές τεχνικές ομοιότητες στο ζωγραφικό στιλ μεταξύ της αυτοπροσωπογραφίας και των αυθεντικών έργων του ολλανδού δημιουργού που ταξιδεύουν χρονικά πίσω στη δεκαετία του 1630.

«Το πορτραίτο υπολογίζεται ότι είναι από τα πρώτα του έργα. Επομένως αυτά είναι ντοκουμέντα που δείχνουν ακόμη περισσότερο πώς ο Ρέμπραντ λειτουργούσε στο ατελιέ του στην πρώιμη περίοδό του» δήλωσε στο BBC ο καθηγητής του Πανεπιστήμιου της Αμβέρσας κ. Κοέν Γιάνσενς. Ο ίδιος πρόσθεσε: «Τι εγχειρήματα είχε ξεκινήσει; Ποια ολοκληρώθηκαν; Για πόσα από αυτά θα άλλαξε γνώμη και ξεκίνησε από την αρχή...».

Η τεχνική που χρησιμοποιήθηκε με τις ακτίνες Χ φθορισμού επέτρεψε τη χαρτογράφηση των διαφόρων χημικών στοιχείων του ζωγραφικού έργου, αποκαλύπτοντας έτσι διαφορετικές όψεις της κρυμμένης εικόνας.

Στον δρόμο της «Eντιμης Πενίας»... Εκθεση για τον μεγάλο εξπρεσιονιστή Γ. Μπουζιάνη στο ταπεινό σπίτι όπου έζησε

Μέχρι τις 31 Ιανουαρίου 2012 θα διαρκέσει η έκθεση «Εντιμος Πενία» στο σπίτι- μουσείο του Γεωργίου Μπουζιάνη για τον εξπρεσιονιστή ζωγράφο και την εποχή του

[Κατερίνα Λυμπεροπούλου, Το Βήμα, 1/12/2011].  «Οι πόλεις χάνονται όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους καλούς απ' τους κακούς» λέει ο Αντισθένης, ιδρυτής της κυνικής φιλοσοφίας και μαθητής του Σωκράτη.

Kαι ποιοι είναι οι καλοί στους οποίους αναφερόταν; Αυτοί που σε δύσκολους καιρούς πορεύονται με απλότητα, σκληραγωγία και αυτοδιάθεση. Εκείνοι που προσπαθούν να είναι αυτάρκεις, απελευθερωμένοι από τις μεταβολές της τύχης και άλλων απειλητικών προς αυτούς δυνάμεων.