Η εικαστική πλευρά του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη

• Κατερίνα Λυμπεροπούλου
• Εκθεση των ζωγραφικών έργων του έλληνα λογοτέχνη στην γκαλερί Κalfayan
• ΤΟ ΒΗΜΑ

Εργο του αυτοδίδακτου ζωγράφου Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη (1908-1993)

Βυζαντινός και Ευρωπαίος, πολύπλοκος και αθώος, ορθόδοξος και μοντέρνος, ο Νίκος-Γαβριήλ Πεντζίκης κέντησε με αναρίθμητες πινελιές και με απέραντη αγάπη και υπομονή ένα μυστικό τοπίο όπου αναδύονται οι σχέσεις του ανθρώπου με το απόλυτο. Αυτό το τοπίο αναδύεται μέσα από την έκθεση του ζωγράφου που εγκαινιάστηκε την Τρίτη 13 Δεκεμβρίου στις Κalfayan Galleries. Η έκθεση σε επιμέλεια Ερρίκου Σοφρά θα διαρκέσει έως τις 28 Φεβρουαρίου 2012.

Ζωγράφος αυτοδίδακτος («μα κάθε άλλο παρά απλοϊκός και άτσαλος») ο Νίκος-Γαβριήλ Πεντζίκης (1908-1993) πλούτισε τη νεοελληνική ζωγραφική με καινούργια πρωτοφανέρωτα χαρακτηριστικά. Aναθρεμμένος στη βυζαντινή Θεσσαλονίκη, βαθύς γνώστης της βυζαντινής γραμματείας και τέχνης αλλά και κάτοχος, από πολύ νωρίς όλων των ρευμάτων και των τάσεων του ευρωπαϊκoύ μοντερνισμού και της αβανγκάρντ, συνδύασε στα έργα του την παράδοση με στοιχεία των μετεμπρεσιονιστών φτάνοντας σε εντελώς προσωπικές διατυπώσεις.

Η ζωγραφική του Πεντζίκη είναι σε άμεση συνάρτηση με τον πνευματικό του κόσμο, τον ιδιαίτερο ψυχισμό του, τα νεωτερικά, τόσο τολμηρά πεζογραφήματά του. Οπως τόσες φορές είχε πει, το κέντρο αλλά και το έναυσμα της καλλιτεχνικής του παραγωγής ήταν η ορθόδοξη πίστη και τα πατερικά κείμενα.

Εζησε και πέθανε στη «Μητέρα Θεσσαλονίκη». Σπούδασε φαρμακευτική και εφηρμοσμένη οπτική στο Στρασβούργο και στο Παρίσι (1926-1929). Τα χρόνια 1930-1955 διηύθυνε το φαρμακείο που κληρονόμησε από τον πατέρα του στην οδό Εγνατία και το διάστημα 1955-1968 εργάστηκε σε φαρμακευτική εταιρεία.

Πρωτοπαρουσίασε ζωγραφική του το 1944, έχοντας ήδη βρει τη φωνή του στην πεζογραφία και στην ποίηση, έχοντας εκδώσει δηλαδή τα πεζογραφήματα «Ανδρέας Δημακούδης» και «Ο Πεθαμένος και η Ανάσταση», καθώς και την ποιητική συλλογή «Εικόνες». Η εικαστική του παιδεία τον ώθησε στη συγγραφή τεχνοκριτικών σημειωμάτων και μελετών (για τον Παπαλουκά, για τον Γκίκα). Τα πρώτα χρόνια ζωγραφίζει με μολύβια και λάδια, όμως πολύ νωρίς στρέφεται στην τέμπερα, που θα χρησιμοποιήσει ως το τέλος, γιατί θεωρεί το λάδι αισθησιακό.

Κalfayan Galleries, Χάρητος 11, Κολωνάκι, Αθήνα