Ελληνοϊταλική εικαστική σύμπραξη στην Βούλα

Σκοπός να γνωρίσει το ελληνικό κοινό την νέα κουλτούρα της Ιταλίας

Πέντε νέοι Ιταλοί εικαστικοί καλλιτέχνες παρουσιάζουν στην «Domus Art Gallery» στη Βούλα τα έργα τους σε ισάριθμες μικρές ατομικές εκθέσεις.  Η έκθεση εγκαινιάζεται την Πέμπτη 28 Μαΐου και θα διαρκέσεις έως τις 28 Σεπτεμβρίου.  Η πρωτοβουλία ανήκει στην Γκλέντα Λορεντζάνι, μια Ιταλίδα που μετακόμισε από τον περασμένο Νοέμβριο στην Αθήνα με σκοπό να γνωρίσει στο ελληνικό κοινό τη νέα ιταλική κουλτούρα.

Η Τέχνη της γλυπτικής ως ελπίδα για την Ελλάδα

• Η έκθεση Terrapolis στη Γαλλική Σχολή Αθηνών, προκαλεί το ενδιαφέρον του βρετανικού Τύπου

«Τέχνη στα χαλάσματα: Μπορεί μια έκθεση γλυπτικής στην Αθήνα να δώσει ελπίδα στην Ελλάδα;». Αυτός είναι ο τίτλος ενός δημοσιεύματος της βρετανικής εφημερίδας "The Guardian" που αναφέρεται στην ομαδική έκθεση "Terrapolis", η οποία γίνεται στην Γαλλική Σχολή Αθηνών, μέχρι τις 26 Ιουλίου. Την έκθεση, επιμελείται η διευθύντρια της βρετανικής γκαλερί Whitechapel, Ιβόνα Μπλάζβικ και τα έργα που δημιούργησαν οι τριάντα επτά καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως η βρετανίδα Σάρα Λούκας, οι Πορτορικανοί Τζένιφερ Αλόρα και Γκιγιέρμο Καλζαδίγια, ο Ιάπωνας Γιαγόι Κουσάμα, συνδυάζουν το ανθρώπινο με το ζωώδες.

Βραβείο ΔΕΣΤΕ, όταν η ανησυχία διασταυρώνεται με το παιχνίδι

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΟΥΡΝΑΡΑ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 28.05.2015

 

Η καλλιτέχνις Μαρία Χασάπη, υποψήφια για το βραβείο ΔΕΣΤΕ, ξεχωρίζει για τις αληθοφανείς της φιγούρες.

«Ωχ! Ελπίζω να είναι έργο αυτό...» ήταν το χιουμοριστικό σχόλιο της προέδρου του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης Σάντρας Μαρινοπούλου μπροστά σε μια κούκλα φυσικού μεγέθους πεσμένη μπρούμυτα στο πάτωμα, ντυμένη με σπορ ρούχα. Μέχρι να αντιληφθεί κανείς ότι δεν πρόκειται για μια κοπέλα που έχασε την ισορροπία της, περνάνε λίγα λεπτά. Η φιγούρα είναι ένα μέρος του έργου της Μαρίας Χασάπη, υποψήφιας για το φετινό βραβείο ΔΕΣΤΕ μαζί με άλλους πέντε υποψηφίους.

Τοιχογραφίες σπάνιας τεχνικής

ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΧΑΡΜΠΗΣ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 24.05.2015

 

Τοπίο Αθήνας. Η πανοραμική αποτύπωση του ανοιξιάτικου αθηναϊκού τοπίου, στη σύγχρονη με τον καλλιτέχνη μορφή του. Οι γεμάτες πνευματικότητα αφαιρετικές μορφές του Γουναρόπουλου είναι απόλυτα μοντέρνες.

Οι αρχαίοι άρχοντες των Αθηνών ήσαν υπό τη ζωντανή επιτήρηση σύσσωμου του λαού στην Πνύκα, όπου συνεδρίαζαν για να αποφασίσουν τα σημαντικά ζητήματα της πόλης. Οι σύγχρονοι δεν είναι εξίσου τυχεροί, ωστόσο η τέχνη είναι εκείνη που έχει αναλάβει να τους υπενθυμίζει την κληρονομιά και το μέγεθος της ευθύνης όσων ορίζουν τις τύχες της πόλης που την ανέδειξε όσο λίγες. Ο λόγος για τις υπέροχες τοιχογραφίες του Γιώργου Γουναρόπουλου που κοσμούν την αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων, τις οποίες αυτό τον καιρό μπορεί κανείς να μελετήσει σε βάθος και να κατανοήσει χάρη στη νέα έκθεση του Μουσείου Γ. Γουναρόπουλου του Δήμου Ζωγράφου. Σε αυτήν, εκτός από τις (υπό κλίμακα) υψηλής ανάλυσης ψηφιακές εκτυπώσεις των έργων, μπορεί κανείς να δει για πρώτη φορά τα δεκάδες προσχέδια, τις μελέτες και τους υπολογισμούς που έκανε ο καλλιτέχνης προκειμένου να φέρει σε πέρας το γιγάντιο έργο.

Τα θέματα των ζωγραφικών συνθέσεων της αίθουσας του Δημοτικού Συμβουλίου έχουν αντληθεί από την ιστορία και τη μυθολογία της Αθήνας: η έριδα του Ποσειδώνα και της Αθηνάς για την ονοματοδοσία της πόλης, η Μάχη του Μαραθώνα, η Ναυμαχία της Σαλαμίνας, ο Απόστολος Παύλος στον Αρειο Πάγο, ο θάνατος του Καραϊσκάκη. Στον τοίχο, ακριβώς πίσω από τις θέσεις της Δημοτικής Αρχής και του βήματος των ομιλητών, βρίσκεται η «Αποθέωση του Περικλή», του μεγαλύτερου πολιτικού τέκνου του τόπου· απέναντι –και πίσω από τον εξώστη για το κοινό– δεσπόζει η πανοραμική αποτύπωση του ανοιξιάτικου αθηναϊκού τοπίου, στη σύγχρονη με τον καλλιτέχνη μορφή του. Σύμφωνα με την έρευνα της επιμελήτριας της έκθεσης και ιστορικού τέχνης κ. Διονυσίας Γιακουμή, ο ζωγράφος είχε εξασφαλίσει την απαραίτητη εκφραστική ελευθερία: «Απ’ ό,τι δείχνουν τα έγγραφα του ιστορικού αρχείου, δεν του επιβλήθηκε τίποτα πέρα από τη γενική διατύπωση πως τα θέματα θα προέρχονταν από την ιστορία της Αθήνας. Τα συγκεκριμένα επεισόδια και η τεχνοτροπία ήταν αποκλειστικά δική του υπόθεση».

• Προσωπικό ύφος

Οι γεμάτες πνευματικότητα αφαιρετικές μορφές του Γουναρόπουλου είναι απόλυτα μοντέρνες. Ο ζωγράφος, ο οποίος είχε περάσει αρκετό διάστημα στο Παρίσι κατά τη δεκαετία του 1920, έγινε κοινωνός των εκεί καλλιτεχνικών εξελίξεων, αναπτύσσοντας παράλληλα το δικό του προσωπικό ύφος, το οποίο είναι φανερό και στις συνθέσεις του Δημαρχιακού Μεγάρου. Αποκαλυπτικές και ενδιαφέρουσες για την εργασία του ζωγράφου εκεί –η οποία ξεκίνησε το 1938 και ολοκληρώθηκε το 1940 με δουλειά αποκλειστικά του ιδίου– είναι οι σπουδές και τα προσχέδια, ειδικά σε σύγκριση με τα τελικά αποτελέσματα των συνθέσεων. Σε αυτά παρατηρούμε, για παράδειγμα, τα λεπτομερειακά σχέδια της μορφής του Περικλή ή της Ακρόπολης, ανεξάρτητα από τη μετέπειτα πιο αφαιρετική προσέγγιση των τελικών έργων. Αξιοπρόσεκτες είναι ακόμα οι αναλυτικές μετρήσεις και οι υπολογισμοί του, με τους κάθετους και τους οριζόντιους άξονες, ιδιαίτερα στην περίπτωση της απεικόνισης του τοπίου της Αθήνας. Η κ. Γιακουμή συμπληρώνει σχετικά: «Το ακαδημαϊκό υπόβαθρο του καλλιτέχνη και η δομή της δουλειάς του φαίνονται στα σχέδια, ενώ το σύνολο της τελικής σύνθεσης έχει γίνει με βάση την κίνηση του φωτός. Οπως είχε δηλώσει και ο ίδιος σε συνέντευξή του, είναι το φως και η καμπύλη τα εργαλεία που χρησιμοποιεί για να συνδέσει οργανικά τα διαφορετικά μέρη της σύνθεσης».

Εκτός από την έκθεση του ισογείου, ενδιαφέρον παρουσιάζουν και όσα μπορεί κανείς να δει στον πρώτο όροφο του μουσείου. Εκεί βρίσκονται οι ψηφιακές εκτυπώσεις των έργων που δημιούργησε ο Γουναρόπουλος, στις αρχές της δεκαετίας του ’50, για τον Ι.Ν. της Αγίας Τριάδας στο Γενικό Νοσοκομείο Βόλου. Οι τοιχογραφίες, οι οποίες πρόσφατα καθαρίστηκαν και φωτογραφήθηκαν με όλα τα σύγχρονα μέσα, θεωρούνται το μόνο δείγμα μοντέρνας ζωγραφικής στην εκκλησιαστική τέχνη, όσον αφορά την Ελλάδα. Παρόλο που και άλλοι σπουδαίοι Ελληνες μοντερνιστές (π.χ. ο Παρθένης) έχουν κατά καιρούς ασχοληθεί με την αγιογράφηση ναών, το έκαναν σε ύφος σχετικά συμβατικό και σύμφωνο με την παράδοση. Ο Γουναρόπουλος, αντίθετα, εμφύσησε στις θρησκευτικές μορφές το δικό του προσωπικό στιλ, ολοκληρώνοντας ένα σύνολο που αποπνέει εκπληκτική ευαισθησία και πνευματικότητα, απόλυτα εναρμονισμένο τελικά με την ατμόσφαιρα του ναϊκού οικοδομήματος.

• Η διαδρομή του

1889: Γεννιέται στη Σωζόπολη, στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Από μικρός ξεχωρίζει για τη δημιουργική φαντασία και τις ζωγραφικές του ικανότητες οι οποίες και τον φέρνουν στη Σχολή Καλών Τεχνών το 1906. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, υπηρετεί στον Στρατό λαμβάνοντας μέρος και στους πολέμους της επταετίας 1912-1919.

1919: Φεύγει στο Παρίσι με υποτροφία του Αβερώφειου διαγωνισμού. Εκεί θα παρακολουθήσει μαθήματα και τελικά θα εγκαταστήσει το ατελιέ του, λαμβάνοντας παράλληλα μέρος σε όλες τις επίσημες εκθέσεις της γαλλικής πρωτεύουσας. Προς το τέλος της δεκαετίας του ’20 και απελευθερωμένος πια από τις παραδοσιακές τεχνικές του νεοκλασικισμού, ο Γουναρόπουλος γνωρίζει πλέον την καταξίωση χάρη στο δικό του προσωπικό στυλ.

1929: Επιστρέφει λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, όπου και οι πρώτες του εκθέσεις προκαλούν τον θαυμασμό της κριτικής, αφού θεωρείται πως εκφράζει απόλυτα το πνεύμα των νέων καιρών. Παράλληλα χτίζει το ατελιέ του στα Ανω Ιλίσια, στον χώρο όπου σήμερα βρίσκεται το Μουσείο Γ. Γουναρόπουλου.

1938: Του ανατίθεται η διακόσμηση της αίθουσας συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου του Δημαρχιακού Μεγάρου. Τις επόμενες δεκαετίες θα ακολουθήσουν πολλές επιτυχημένες εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, που θα του χαρίσουν την οριστική αναγνώριση.

1975: Η Εθνική Πινακοθήκη διοργανώνει αναδρομική έκθεση των έργων του, στην οποία το κοινό έχει για πρώτη φορά την ευκαιρία να θαυμάσει το σύνολο της εξελικτικής του πορείας. Πεθαίνει τον Αύγουστο του 1977, παραμένοντας καλλιτεχνικά ενεργός μέχρι το τέλος.
​​Μουσείο Γ. Γουναρόπουλου, «Τοιχογραφίες», Γουναροπούλου 6, Άνω Ιλίσια. Διάρκεια έως 29 Ιουλίου.

Καταγγελία ιερέα διέκοψε την προβολή βιντεοπερφόρμανς στην Κλαυθμώνος

Το έργο έχει παρουσιαστεί σε δημόσιους χώρους στη Ρώμη, τη Βουδαπέστη και τις Βρυξέλλες  

Στη διακοπή της προβολής, στην πλατεία Κλαυθμώνος, της βιντεοπερφόρμανς «Stills» του βέλγου δημιουργού Κρις Βερντόνκ οδήγησε η καταγγελία ιερέα στο αστυνομικό τμήμα Ακροπόλεως.
Η βιντεοπερφόρμανς προβάλλονταν στους τοίχους του άδειου πάρκινγκ, στη συμβολή των οδών Παρνασσού και Παπαρρηγοπούλου (πίσω από τον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός) από τις 21 Μαΐου καθημερινά, από τις 10 το βράδυ έως τη 1 τα ξημερώματα, και επρόκειτο να συνεχιστεί έως τις 31 Μαΐου, στο πλαίσιο του Fast Forward Festival 2 της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών.

Documenta: 3.5 εκατομμύρια ευρώ από το Κάσελ της Γερμανίας στην Αθήνα

Άνοιξη του 2017

Ηλιάνα Φωκιανάκη, ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 20/05/201515

Ο επιμελητής της έκθεσης Adam Szymczyk και οι δήμαρχοι Κάσελ και Αθήνας κύριοι Hilden και Καμίνης

Η σημαντικότερη εικαστική έκθεση του πλανήτη, έρχεται στην Αθήνα και οι Γερμανοί είναι διατεθειμένοι να δώσουν ένα μεγάλο ποσό για να... «μάθουν από την Αθήνα»

Δεν είναι η γνωστή ιστορία. Δεν είναι η Ελλάδα που ζητά χρήματα από την Γερμανία.Είναι η Γερμανία που αποφασίζει να μοιραστεί μια διοργάνωση σταθμό για την ιστορία της τέχνης.

Η προτομή του Μωρεάς και η πολιτική για τη δημόσια τέχνη

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 20.05.2015

 
Η προτομή του Ζαν Μωρεάς (1856-1910) είναι έργο του Γάλλου γλύπτη Αντουάν Μπουρντέλ. Στην αρχική του θέση, στον Εθνικό Κήπο, τοποθετήθηκε αντίγραφο και το πρωτότυπο τοποθετήθηκε στη Δημοτική Πινακοθήκη.

Οι μικρές ιστορίες πίσω από τα γλυπτά της πόλης αποκαλύπτουν όχι μόνο την όχι και τόσο γνωστή ιστορία της δημόσιας τέχνης στην πρωτεύουσα αλλά και τη διαχείριση σύνθετων ζητημάτων, όπως η φθορά και ο κίνδυνος βανδαλισμού.

Η περίπτωση της προτομής του ποιητή Ζαν Μωρεάς, επί σχεδόν 50 χρόνια τοποθετημένης στον Εθνικό Κήπο, είναι ενδεικτική μιας περισσότερο επεξεργασμένης πολιτικής για την προστασία της δημόσιας τέχνης. Ηδη, από τον περασμένο Δεκέμβριο η προτομή του Ζαν Μωρεάς, όπως ήταν το ψευδώνυμο του συμβολιστή ποιητή Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλου (1856-1910), βρίσκεται στη νέα της θέση, στη Δημοτική Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων, στο Μεταξουργείο. Η μοναδικότητα του γλυπτού είναι ο δημιουργός του, ο Αντουάν Μπουρντέλ. Είναι το μόνο δημόσιο γλυπτό του Μπουρντέλ που υπάρχει στην Αθήνα, δημιουργημένο το 1911 και τοποθετημένο στον Εθνικό Κήπο το 1963, όταν η Ελληνίδα χήρα του Μπουρντέλ, Κλεοπάτρα Σεβαστού, που ο Μπουρντέλ αποκαλούσε «L’Athénienne», το δώρισε στον Δήμο Αθηναίων.

Η απόφαση για τη συντήρηση, προστασία και μεταφορά της προτομής του Ζαν Μωρεάς μετράει, ήδη, μερικούς μήνες και συνδέεται με το διαρκές πρόγραμμα της Alpha Bank «Οι φθορές που πληγώνουν», το οποίο έχει ήδη προσφέρει στην Αθήνα την αποκατάσταση των γλυπτών της πλατείας Συντάγματος, του προαυλίου του Ιστορικού Μουσείου και των Προπυλαίων. Μέσα από αυτήν την εμπειρία και την προβληματική, προχώρησε η συνεργασία της Τράπεζας με τον Δήμο Αθηναίων, με αντικείμενο την προστασία του μοναδικού αυτού γλυπτού. Η φθορά από τις καιρικές συνθήκες και τον χρόνο ήταν προχωρημένη, αλλά κύριος σκοπός ήταν η πρόβλεψη έναντι πιθανού βανδαλισμού ή κλοπής.

Στον Εθνικό Κήπο υπάρχει, πλέον, το ακριβές αντίγραφο της προτομής, το οποίο «μετά την πατίνα με την οποία χρωματίστηκε τεχνητά, προστατεύτηκε επιφανειακά με μικροκρυσταλλικό κερί», εξηγεί ο συντηρητής Αθανάσιος Τζαμαλής. «Τοποθετήθηκε στη μαρμάρινη βάση στον Εθνικό Κήπο, στην έξοδο του Ζαππείου, με δύο στηρίγματα για την αποτροπή της δυνατότητας περιστροφής σε πιθανή απόπειρα κλοπής. Στην πίσω πλευρά της βάσης τοποθετήθηκε διακριτική επιγραφή σε πλέξιγκλας, που ενημερώνει για την αντικατάσταση του πρωτότυπου γλυπτού».

Η αυθεντική προτομή είχε χυτευθεί από το εργαστήριο του Μπουρντέλ κι είχε διατηρηθεί σε σχετικά καλή κατάσταση, με την αναμενόμενη επιβάρυνση ρύπων και τοπικής διάβρωσης. Ολα αυτά αντιμετωπίστηκαν.

Σήμερα, το γλυπτό του Μπουρντέλ βρίσκεται στη νέα του θέση στη Δημοτική Πινακοθήκη. «Η μετακίνηση του έργου και η αντικατάσταση του πρωτοτύπου με ένα ακριβές αντίγραφο από ορείχαλκο δεν επεμβαίνει ούτε διαφοροποιεί την ιδιαίτερη, ιστορική χωροταξία του Εθνικού Κήπου», λέει η ιστορικός τέχνης Ειρήνη Οράτη, εκ μέρους της Alpha Bank. «Οι ισορροπίες δεν διαταράχτηκαν, το πλαίσιο της φύσης εναρμονίζεται με ένα ίδιο έργο. Η πρωτότυπη δημιουργία του Μπουρντέλ έχει διαφυλαχτεί και η κοινή αυτή προσπάθεια έγινε για το καλύτερο του ίδιου του έργου».

Προσεχώς, θα γίνει η επίσημη εκδήλωση εγκατάστασης της προτομής του Ζαν Μωρεάς στη Δημοτική Πινακοθήκη Αθηνών, με συμμετοχή εκπροσώπων του Μουσείου Μπουρντέλ στο Παρίσι.

Συναγερμός από το πούρο του Ξυδάκη στο νέο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Όπου υπάρχει καπνός...

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 16/05/2015

Το άνοιγμα του ΕΜΣΤ, είναι ένα γεγονός ιστορικό - Παρασυρθείς από τη χαλαρότητα της στιγμής και το ευφρόσυνο πνεύμα, ο κ. Ξυδάκης αγνόησε την αυτονόητη απαγόρευση καπνίσματος εντός κτηρίου -και δη μουσείου- και άναψε το (μικρού μήκους) πούρο του

Ήχησαν οι σειρήνες του συστήματος πυρανίχνευσης στο ολοκαίνουργιο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο παλιό εργοστάσιο του Φιξ, στη Συγγρού. Καπνίζοντας πούρο εντός του κτηρίου, στην ισόγεια σάλα υποδοχής του νέου Μουσείου, ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού, κ. Νίκος Ξυδάκης, έγινε αιτία να ενεργοποιηθεί ο συναγερμός πυρκαγιάς.

Κάθε ρεκόρ έσπασε πίνακας του Πικάσο

AFP

Κάθε προηγούμενο ρεκόρ δημοπρασίας έργου τέχνης έσπασε το έργο «Γυναίκες του Αλγερίου, Εκδοχή Ο» του Πάμπλο Πικάσο, που αγοράσθηκε έναντι 179,4 εκατομμυρίων δολαρίων στη Νέα Υόρκη, ύστερα από φρενήρη διεκδίκηση, διάρκειας μόλις 11 λεπτών.

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Το έργο «Γυναίκες του Αλγερίου, Εκδοχή Ο» του Πάμπλο Πικάσο, έσπασε χθες κάθε προηγούμενο ρεκόρ δημοπρασίας, εξασφαλίζοντας 179,4 εκατ. δολάρια στη Νέα Υόρκη, με μικρό γλυπτό του Αλμπέρτο Τζιακομέτι να σπάει και αυτό το ρεκόρ γλυπτικής, με 141,3 εκατ. δολάρια.

Το λάδι του Πικάσο, το οποίο διακρίνεται για τα έντονα, προκλητικά του χρώματα και αποτελεί νεύμα του ζωγράφου στον κυβισμό, αλλά και το κίνημα των «φοβ», δεν αποτελούν παρά χαρακτηριστικά ενός έργου από σειρά 15 εκδοχών, βασισμένων στο έργο του Εζέν Ντελακρουά «Γυναίκες του Αλγερίου στο Σαλόνι τους». Το έργο του Πικάσο είναι, επίσης, φόρος τιμής αφενός στον μεγάλο δάσκαλο Ανρί Ματίς, λίγους μήνες μετά τον θάνατό του το 1955, αλλά και αφετέρου σύνθημα στήριξης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Αλγερινών ενάντια στον γαλλικό αποικιακό ζυγό που μόλις είχε ξεσπάσει.

Πέντε μικρά «θαύματα» διεκδικούν βραβείο

Μεταξύ Φλωρεντίας και Σιένας, το ιστορικό οινοποιείο Αντινόρι, στο Μπαρτζίνο της Τοσκάνης. Η αρχιτεκτονική γίνεται η ίδιαβρίσκεται τοπίο. (Φωτ.: Pietro Savorelli).

ΤΖΙΝΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 03.05.2015

Το σιωπηρά ηχηρό Ναυτικό Μουσείο της Δανίας ενθυλακώνεται στη ναυπηγοεπισκευαστική δεξαμενή πλοίων στο λιμάνι του Ελσινορ (Ελσινόρη), έργο του δανέζικου αρχιτεκτονικού γραφείου BIG. Νοτιότερα, το οινοποιείο Αντινόρι των Φλωρεντίνων Archea Associati βυθίζεται οργανικά στους αμπελώνες της Τοσκάνης. Αυτά είναι τα δύο φαβορί μεταξύ των πέντε φιναλίστ του Βραβείου Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη Σύγχρονη Αρχιτεκτονική-Mies van der Rohe 2015.

Π. Τέτσης: «Ναι, η ομορφιά μπορεί να μας σώσει»

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΟΥΡΝΑΡΑ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 06/05/2015

Στον πλακούντα που εξέθρεψε τη ζωγραφική του, την ομορφιά της ελληνικής φύσης, επιστρέφει ο Παναγιώτης Τέτσης, αποτυπώνοντας με τον χρωστήρα του απόψεις της Υδρας και του Αργοσαρωνικού.

«Πού είναι το λουλούδι που έφερα στο κορίτσι; Είναι μια αγγελικούλα ταπεινή. Κλεψιμέικη. Οπως κάναμε παλιά, που κόβαμε από τις αυλές».

Ο Παναγιώτης Τέτσης με υποδέχεται στον δεύτερο όροφο του Ιδρύματος Θεοχαράκη με μια αγκαλιά γλυκά λόγια και ένα άνθος. Μέσα στον εκθεσιακό χώρο επικρατεί μια χαρούμενη ακαταστασία: το συνεργείο που αναρτά τα έργα τα έχει τοποθετήσει ήδη στις κατάλληλες θέσεις στο δάπεδο, περιμένοντας τον ζωγράφο να δώσει την τελική του έγκριση για να μπουν τα καρφιά στον τοίχο.

Ενας μίνι «Δρομέας», στη μυκονιάτικη έπαυλη Τούρκου επιχειρηματία

Με φόντο τον υδάτινο ορίζοντα φωτογραφίζεται ο γνωστός «Δρομέας» του Κώστα Βαρώτσου, στη Μύκονο. Δεν είναι, βεβαίως, το περίφημο έργο μπροστά από το Χίλτον Αθηνών, αλλά ένα τρίμετρο ομοίωμά του, το οποίο δώρισε ο εικαστικός στον Τούρκο μεγιστάνα Ουγκούρ Οζκάν για να το τοποθετήσει στην έπαυλή του στις Κυκλάδες. 

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΟΥΡΝΑΡΑ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 05/05/2015
Πριν από μερικά χρόνια, το εμβληματικό γλυπτό του Κώστα Βαρώτσου, ο «Δρομέας», χρειάστηκε να διανύσει την απόσταση από την Ομόνοια, όπου ήταν η αρχική του θέση, μέχρι τη μικρή πλατεία μπροστά από το ξενοδοχείο «Χίλτον», όπου βρίσκεται σήμερα. Ομως, ένα ακριβές αντίγραφο τριών μέτρων έφτασε μέχρι τη Μύκονο, καθώς έχει τοποθετηθεί σε πολυτελή βίλα. Η κατοικία, με θέα το πέλαγος, ανήκει στον Τούρκο επιχειρηματία Ουγκούρ Οζκάν. Ο εκατομμυριούχος είχε διαμείνει στο αθηναϊκό ξενοδοχείο και ατένιζε από το παράθυρο του δωματίου του το γλυπτό. Το ερωτεύτηκε, αναζήτησε τον Ελληνα εικαστικό και τον παρακάλεσε να του φτιάξει ένα μικρότερο για την έπαυλή του στις Κυκλάδες.