«Ηρθα στην Ελλάδα επειδή ο σύντροφός μου έπρεπε να δουλέψει εδώ. Ομως από μικρή αγαπούσα τις τέχνες και έτσι ξεκίνησα αυτό το κόνσεπτ για να κάνω γνωστή την ιταλική τέχνη στο ελληνικό κοινό. Σκοπεύω να μείνω πολύ καιρό στην Αθήνα και να γνωρίσω και τους νέους Ελληνες καλλιτέχνες», αναφέρει η 30χρονη γκαλερίστα, που αγάπησε τις καλές τέχνες από τη μητέρα της, η οποία ήταν καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης, και τη συγγραφέα και ποιήτρια γιαγιά της.
«Ειδικά στην Ελλάδα και την Ιταλία περισσότερο από όλους τους
ανθρώπους χρειαζόμαστε την τέχνη και τα χρώματα. Ζούμε σε μια παρόμοια
κατάσταση, σε μια πολύ σκοτεινή συγκυρία, στην πιο σκοτεινή που θυμάμαι
τουλάχιστον όσο ζω. Για τη γενιά μας είναι ουσιώδες να δημιουργήσουμε
έναν κόσμο με ελπίδα. Μέσα από τα έργα μπορείς να δεις πολλούς
διαφορετικούς κόσμους», λέει.
Από τις σπάνιες φωτογραφίες της Ντιαμάντα Γκαλάς, τις οποίες τράβηξε το 1984 ο Ντίνο Ινιάνι σε
σόου της Ελληνοαμερικανίδας μουσικού στη Ρώμη, μέρος των «σκοτεινών
πορτρέτων» του, στα «Φώτα της πόλης» του Ενρίκο Λορεντζάνι, που μας
ταξιδεύει από την Πράγα έως την Μπανγκόκ, η έκθεση Α5 αναφέρεται σε
παγκόσμια συναισθήματα, αξίες και ιδανικά που δεν έχουν σύνορα.
Παρουσιάζονται επίσης έργα των Μάουρο Μπελούτσι και Μάουρο Μόλε στην
κοινή τους προσπάθεια με την έκθεση «Bio Tech», όπου αναδεικνύουν τη
σχέση κυνηγού και θηράματος στη σύγχρονη κοινωνία και πέντε έργα της Τζιούζι Λαουριόλα, που μας μεταφέρουν στους δρόμους της Ρώμης.
No comments:
Post a Comment