Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ν. Π. Παΐσιος: «Το ύφος των σχεδίων ακολουθεί ή προαγγέλλει... τις περιόδους της ζωγραφικής του. Σε ό,τι αφορά τη λειτουργία τους, μπορούμε να χωρίσουμε τα σχέδια σε δύο περιόδους, με ορόσημο τη δεκαετία του 1970. Πριν από το ορόσημο αυτό, το σχέδιο απολαμβάνει σχετική αυτονομία σε σχέση με τη ζωγραφική, μετά χάνει την ελευθερία αυτή, αλλά κερδίζει την πειθαρχία της βασικής οδού που οδηγεί στη ζωγραφική. Τέλος, γίνεται ξεκάθαρη η σημασία της τεράστιας οπτικής μνήμης του Μόραλη. Από τη δημιουργία ενός αρχικού θέματος πάνω στο χαρτί μέχρι την πλήρη οργάνωσή του πάνω στο μουσαμά, μπορεί να μεσολαβήσουν μήνες, χρόνια και δεκαετίες. Μοιάζουν, δηλαδή, τα σχέδιά του με σπόρους μουσικών μοτίβων που χρειάζονται καιρό για να βλαστήσουν, να οργανωθούν και να αναπτυχθούν σε τραγούδι ή ολόκληρη συμφωνία. Πολλές φορές, μάλιστα, τα μοτίβα αυτά επαναλαμβάνονται από έργο σε έργο ή από δεκαετία σε δεκαετία».
No comments:
Post a Comment