Διαθέσεις. Όπως αυτές που μελετούν κάτω από την επιφάνεια δύο ψυχίατροι. Όπως αυτές που αποτυπώνουν στην επιφάνεια δύο ζωγράφοι. Όπως αυτές για τις οποίες ανταλλάσσουν απόψεις δύο φίλοι και συνεργάτες.

H κοινή έκθεση ζωγραφικής του Άρη Λιάκου, καθηγητή Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και του Γιάννη Χατζηαντωνίου, Νευρολόγου-Ψυχιάτρου και επί χρόνια διευθυντή του Ψυχογηριατρικού τμήματος («Μποδοσάκειο») στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (Δαφνί), αυτό επεδίωξε άλλωστε να είναι : ο εικαστικός και ουσιαστικός διάλογος δύο ανθρώπων που η αγάπη για την επιστήμη τους συμπορεύτηκε με αυτήν για την τέχνη τους τόσο απαρέγκλιτα ώστε το ένα στοιχείο να επηρεάζει το άλλο, σε μία διαρκώς αμφίδρομη σχέση.
Η απαραίτητη ενδοσκόπηση που επιβάλλει η Ψυχιατρική, η κατανόηση και η έρευνα πέρα από το οφθαλμοφανές, η άσκηση στην παρατήρηση και της παραμικρής «απόχρωσης» ήταν χρήσιμα «εργαλεία» και για το ταξίδι τους στον κόσμο της ζωγραφικής.
Πέρα από τη σχέση τους με την ιατρική και τη ζωγραφική και τη φιλία που τους συνδέει, Λιάκος και Χατζηαντωνίου έχουν κι ένα άλλο κοινό σημείο: η επιθυμία τους να σπουδάσουν ζωγραφική στα δύσκολα χρόνια της νεότητάς τους τη δεκαετία του ΄50, προηγήθηκε αυτής που τους οδήγησε στην Ψυχιατρική. Μοιραία επέστρεψαν όμως και στη ζωγραφική.
Ο Άρης Λιάκος έκανε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής στην Αθήνα και το Λονδίνο και τελικώς σπούδασε και στην Α.Σ.Κ.Τ. απ΄ όπου αποφοίτησε το 2004, μετά τη συνταξιοδότησή του!
Ο Γιάννης Χατζηαντωνίου παρέμεινε αυτοδίδακτος «εραστής» του καμβά, ζωγραφίζοντας με πάθος από μικρός και ξανά αργότερα, όταν η επαφή του με τις ακουαρέλες του Μπουζιάνη πυροδότησε μέσα του εκ νέου και μετά από ένα διάστημα αποχής τη λατρεία για το χρώμα.