Ο Αντουάν Βατό ήταν γιος φτωχού οικοδόμου. Από τα 15 του χρόνια άρχισε να ασχολείται με τη ζωγραφική και τρία χρόνια αργότερα έφυγε για το Παρίσι. Για την προσωπική ζωή του Βατό δεν υπάρχουν λεπτομερείς αφηγήσεις. Ξέρουμε ότι μιλούσε λίγο, δεν έγραφε, δεν κρατούσε ημερολόγιο και δεν είχε μόνιμη κατοικία. Ιδιαίτερα τα τελευταία του χρόνια ζούσε φιλοξενούμενος σε σπίτια φίλων του. Αντίθετα, για την καλλιτεχνική του παραγωγή γνωρίζουμε σχεδόν τα πάντα: άφησε γύρω στους διακόσιους πίνακες, πλήθος σχεδίων και αρκετά χαρακτικά. Και όλα αυτά μέσα σε 15 μόλις χρόνια.
Ο Βατό πέθανε στα 37 του χρόνια. Με τη ζωγραφική του ο Βατό ήρθε αντιμέτωπος με τον συντηρητικό ακαδημαϊσμό. Στους πίνακές του δεν απεικόνιζε τα συνήθη για την εποχή θρησκευτικά ή ιστορικά θέματα. Ο Βατό κυκλοφορούσε στους δρόμους, στα πανηγύρια και στις κουίντες των θεάτρων και κρατούσε «σημειώσεις» σχεδιάζοντας πρόσωπα, ενδυμασίες και τοπία εκ του φυσικού. Αργότερα, στο εργαστήριό του τα σχέδια αυτά έδιναν την πρώτη ύλη για τα θέματα που ζωγράφιζε: κυρίως ειδυλλιακές σκηνές στην εξοχή με ανθρώπους να γλεντούν και να χαίρονται τη ζωή τους, τις περίφημες «fêtes galantes» (σκηνές από υπαίθριες γιορτές) που έδωσαν όνομα σε αυτό το είδος των εικαστικών παραστάσεων. Ο Βατό εμπνεύστηκε επίσης από την Commedia dell’ arte και γενικά από το θέατρο της εποχής του.
Ο Γάλλος ζωγράφος Ζαν-Αντουάν Βατό [Jean-Antoine Watteau] γεννήθηκε στη Valenciennes στις 10 Οκτωβρίου 1684και πέθανε στις 18 Ιουλίου 1721. Εξαρχής κέντρισε το ξαναζωντάνεμα του ενδιαφέροντος για το χρώμα και την κίνηση (στην παράδοση του Rubens), και αναζωογόνησε τον εξασθενημένο ιδιωματισμό του μπαρόκ, ο οποίος έγινε τελικά γνωστός ως στυλ Ροκοκό.
Ιταλοί κωμικοί, π. 1717, λάδι σε μουσαμά, 64×76 εκ., National Gallery, Ουάσινγκτον
Στον Βατό πιστώνεται η εφεύρεση του ύφους των fêtes galantes: σκηνές της βουκολικής και ειδυλλιακής γοητείας, που διαχέονται με έναν αέρα θεατρικότητας. Μερικά από τα πιό γνωστά θέματά του προήλθαν από τον κόσμο της ιταλικής κωμωδίας και του μπαλέτου. Ένας γάλλος καλλιτέχνης του οποίου τα γοητευτικά και χαριτωμένα έργα ζωγραφικής παρουσιάζουν ενδιαφέρον για το θέατρο και το μπαλέτο, ο Antoine Watteau είναι πιθανώς ο πιό γνωστός για τα fêtes galantes. Αυτές οι ρομαντικές και εξιδανικευμένες σκηνές απεικονίζουν περίπλοκα ντυμένους με κοστούμι άνδρες και γυναίκες σε φανταστικές υπαίθριες σκηνές.Το 1708 ο Βατό άρχισε συνεργασία με τον ζωγράφο διακοσμητικών θεμάτων Claude Audran, ο οποίος είχε την εποπτεία των θησαυρών στο Παλάτι του Λουξεμβούργου. Αυτή η συλλογή περιέλαβε μια ομάδα σκηνών από τη ζωή της Μαρίας των Μεδίκων που χρωματίστηκε στις αρχές του 1600 από το φλαμανδό δάσκαλο Peter Paul Rubens. Την επιρροή του Rubens μπορεί να δει κανείς στο έργο του Βατό.
«Η επιβίβαση για τα Κύθηρα»
Το 1709-10 ο Βατό επέστρεψε στη Valenciennes, όπου φιλοτέχνησε μια σειρά στρατιωτικών σκηνών. Στα χρόνια 1710-12 εικονογράφησε την πρώτη από τις τρεις εκδόσεις του μύθου των Κυθήρων, το νησί της αγάπης για το οποίο οι προσκυνητές επιβιβάζονται αλλά δεν φθάνουν ποτέ. Τα έργα ζωγραφικής αντιπροσώπευσαν τα αδύνατα όνειρα, την εκδίκηση της τρέλας στο λόγο και της ελευθερίας στους ηθικούς κανόνες.
Ο Πιερότος
ΕΡΓΑ
- Πιερότος (Giles), 1718-19, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
- Επιβίβαση για τα Κύθηρα, 1717, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
- Ο Αδιάφορος, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
- Συμβόλαιο γάμου, 1712-13, Μαδρίτη, Μουσείο ντελ Πράδο
- Εξοχική γιορτή, 1712-13, Μαδρίτη, Μουσείο ντελ Πράδο
- Η γιορτή του Έρωτα, Πινακοθήκη της Δρέσδης
- Συντροφιά στην εξοχή, Πινακοθήκη της Δρέσδης
- Ο έρωτας στο γαλλικό θέατρο, Πινακοθήκη του Βερολίνου
- Ο έρωτας στο ιταλικό θέατρο, Πινακοθήκη του Βερολίνου
- Ο χορός, Πινακοθήκη του Βερολίνου
- Ερωτικό τραγούδι, Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου
- Μασκαράτα, Αγία Πετρούπολη, Ερμιτάζ
- Ο Σαβογιανός με την μαρμότα, Αγία Πετρούπολη, Ερμιτάζ
- Πρόταση που προκαλεί αμηχανία, Αγία Πετρούπολη, Ερμιτάζ
Ο χορός
Η τεχνική του η οποία χαρακτηρίζει τον Αντουάν Βαττώ, είναι τα ωραία χρώματα, ο απαλός φωτισμός και τα ειδυλλιακά θέματα των πινάκων του. Αντίθετα με την προσωπική του ζωή που δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα, για την καλλιτεχνική του παραγωγή γνωρίζουμε σχεδόν τα πάντα. Άφησε γύρω στους διακόσιους πίνακες, πλήθος σχεδίων και αρκετά χαρακτικά. Και όλα αυτά μέσα σε 15 μόλις χρόνια. Ήρθε αντιμέτωπος με τον συντηρητικό ακαδημαϊσμό της εποχής του κι η αναγνώρισή του ήρθε πολύ αργότερα. Συνήθιζε να ζωγραφίζει ειδυλλιακές σκηνές στην εξοχή με ανθρώπους να γλεντούν και να χαίρονται τη ζωή τους.
No comments:
Post a Comment