Peggy Guggenheim (1898 – 23 Δεκεμβρίου 1979)

Peggy Guggenheim, heiress, art collector, patroness, and philanthropist, on the roof of her Palazzo Balbi, which overlooks the Grand Canal. Venice, 1950 ©1996 from the Estate of David Seymour

Η Peggy Guggenheim (26 Αυγούστου 1898 – 23 Δεκεμβρίου 1979) ήταν αμερικανίδα συλλέκτρια τέχνης. Γεννημένη σε μια εύρωστη οικονομικά οικογένεια της Νέας Υόρκης, ήταν κόρη του Benjamin Guggenheim, ο οποίος χάθηκε στην τραγωδία με το ναυάγιο του Τιτανικού [Titanic] το 1912 και ανιψιά του Solomon Ρ. Guggenheim, ο οποίος δημιούργησε το Ίδρυμα Solomon Ρ. Guggenheim [Solomon R. Guggenheim Foundation]. Το 1920 πήγε να ζήσει στο Παρίσι, κι εκεί, συναναστράφηκε με τους συγγραφείς και τους καλλιτέχνες της πρωτοπορίας, πολλοί από τους οποίους ζούσαν στην ένδεια στο καρτιέ του Montparnasse. Ο Man Ray την φωτογράφισε, και μαζί με τον Constantin Brancusi και τον Marcel Duchamp δημιουργήθηκε μια φιλική παρέα.

Peggy Guggenheim, 1964. Keystone/Hulton Archive/Getty Images

Έγινε στενή φίλη με τη συγγραφέα Natalie Barney και την καλλιτέχνιδα Romaine Brooks. Περιλάλητη ήταν και η ερωτική σχέση της με τον θεατρικό συγγραφέα Σάμουελ Μπέκετ.

Η περίφημη συλλογή της Peggy Guggenheim στο μουσείο της στη Βενετία, στο Μεγάλο Κανάλι. Την επισκέφθηκα πριν καμιά δεκαριά χρόνια

Paul Klee (18 Δεκεμβρίου 1879 - 1940)

Death and Fire, painting on burlap by Paul Klee, 1940; in the Museum of Fine Arts, Bern, Switzerland. © Artists Rights Society (ARS), New York City/VG Bild-Kunst, Bonn/Kunstmuseum Bern, Paul-Klee-Stiftung, Bern, Inv.Nr.B40; photograph, Peter Lauri, Bern

Ο Ελβετός ζωγράφος, χαράκτης και γλύπτης Paul Klee γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1879, στο Münchenbuchsee, κοντά στη Βέρνη, (Ελβετία), και πέθανε στις 29 Ιουνίου 1940, στο Muralto, κοντά στο Locarno. Η μητέρα του που γεννήθηκε στη Βασιλεία, και ο γερμανο-γεννημένος πατέρας του, ο Hans Klee, ήσαν μουσικοί. Από τον ελβετικό νόμο, ο Paul Klee κράτησε την υπηκοότητα του πατέρα του, και αργά στη ζωή του υπέβαλε αίτηση για την ελβετική υπηκοότητα, αλλά πέθανε προτού να του χορηγηθεί.

Paul Klee - "Photograph" (?) - Image Copyright © (cf.www.dhm.de/lemo/)

Υπήρξε ταλαντούχος βιολιστής, και μεταξύ των ετών 1903 και 1906 έπαιξε περιστασιακά στη συμφωνική ορχήστρα της Βέρνης. Ο Klee γράφτηκε στο κλασικό Literarschule (ένα λογοτεχνικό σχολείο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης) στη Βέρνη. Σαν αγόρι ο Klee έκανε λεπτά σχέδια τοπίων, στα οποία αυτός και οι γονείς του είδαν την υπόσχεση μιας σταδιοδρομίας, και γέμισε τα σχολικά σημειωματάριά του με τα κωμικά σκίτσα. Μόλις τέλειωσε το Literarschule το 1898, έφυγε για το Μόναχο, που ήταν τότε η καλλιτεχνική πρωτεύουσα της Γερμανίας, και γράφτηκε στην ιδιωτική σχολή τέχνης του Heinrich Knirr. Το 1899 φοίτησε στην Ακαδημία του Μονάχου, υπό την καθοδήγηση του Franz von Stuck, του μεγαλύτερου ζωγράφου του Μονάχου. Ο Stuck ήταν ένας μάλλον ακαδημαϊκός ζωγράφος των αλληγορικών εικόνων, αλλά η έμφασή του στον ακαδημαϊσμό μάλλον ενόχλησε τον νεαρό Klee, που αναγκάστηκε έτσι να εγκαταλείψει τη σχολή.

Zitronen Poster - Paul Klee

Τα ημερολόγια που κράτησε από 1897 έως το 1918 περιέχουν πολύτιμα στοιχεία με τον λεπτομερή απολογισμό της εμπειρίας του και των παρατηρήσεών του στην τέχνη και τη λογοτεχνία. Το 1906 ο Klee νυμφεύθηκε την Lily Stumpf, μια πιανίστα που την είχε συναντήσει ενώ ήταν σπουδαστής, κι εκείνη τη χρονιά εγκαταστάθηκε στο Μόναχο για να ακολουθήσει τη σταδιοδρομία του. Η δημόσια εμφάνισή του έγινε με μια έκθεση στη Φρανκφούρτη και στο Μόναχο, αλλά αγνοήθηκε κατά ένα μεγάλο μέρος. Προσπάθησε να κερδίσει τα προς το ζην γράφοντας κριτική εκθέσεων και συναυλιών, διδάσκοντας ζωγραφική κατ’ οίκον, και κάνοντας εικονογραφήσεις για περιοδικά και βιβλία. Είχε μια μικρή επιτυχία ως εικονογράφος: τα σχέδια που έκανε το 1911-12 για τη σατιρική νουβέλα Candide του Voltaire.

Legend of the Nile, 1937 (190 Kb); Pastel on cotton cloth mounted on burlap, 69 x 61 cm (27 1/8 x 24 in); Kunstmuseum Bern

Μετά από μερικά χρόνια ο Klee άρχισε να εξετάζει τη σχέση της μοντέρνας γαλλικής τέχνης με τη δική του. Το 1905 επισκέφθηκε το Παρίσι, όπου πήρε τη γεύση των ιμπρεσιονιστών, και μεταξύ 1906 και 1909 εξοικειώθηκε με το έργο των μετα-ιμπρεσιονιστών Vincent van Gogh και Paul Cézanne και του βέλγου καλλιτέχνη James Ensor. Άρχισε επίσης να διερευνά τις εκφραστικές δυνατότητες των σχεδίων των παιδιών. Αυτές οι ποικίλες επιρροές μετέδωσαν στην εργασία του μια ελευθερία της έκφρασης και του ύφους.

Super Chess. Image size in millimetres: 560 x 615. Open Edition. Fine Art Print.

Έως το 1914 Klee δεν είχε βρει ακόμα το δρόμο του στη ζωγραφική. Δεν εμπιστευόταν τις δυνατότητές του ως κολορίστα, και το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς εκείνη την περίοδο ήταν σε μαύρο και άσπρο. Αλλά τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς πήγε ένα δεκαπενθήμερο ταξίδι στην Τυνησία με τον παιδικό φίλο του Louis Moilliet και τον ζωγράφο August Macke της ομάδας του Der Blaue Reiter [Γαλάζιος Καβαλάρης]. Προφανώς εκεί στην Τυνησία βρήκε την απάντηση ο Klee για τον αν είναι ζωγράφος. Μάλιστα δε στα ημερολόγιά του αργότερα έγραψε: «Εγώ και το χρώμα είμαστε ένα - είμαι ζωγράφος»!

Zentrum Paul Klee. Monument im Fruchtland 3. Postfach, 3000 Bern 31, Switzerland

Είναι χαρακτηριστικό αυτό που είπε επίσης ότι "ένα χωράφι με μικές καλαμποκιές δεν είναι ένα χωράφι με μικρές καλαμποκιές, αλλά γραμμές σε κάποια τάξη, μια πνοή της άνοιξης, ένα χαλί πάνω στη γη"!!!

Insula Dulcamara, 1938 (210 Kb); Oil on newsprint, mounted on burlap, 31 1/2 x 69 in; Klee Foundation, Bern

ΚΙ ΑΥΤΑ:

Paul Klee, The Diaries of Paul Klee, 1898–1918, ed. by Felix Klee (1964; originally published in German, 1957), includes illustrations and a brief autobiography. The development of Klee's life and work is traced by Will Grohmann, Paul Klee (1954), a fundamental work; Gualtieri di San Lazzaro, Klee: A Study of His Life and Work (1957, reissued 1964; originally published in Italian, 1957), copiously illustrated; Werner Haftmann, The Mind and Work of Paul Klee, new ed. (1967; originally published in German, 1950), a good analysis; Christian Geelhaar, Paul Klee, Life and Work (1982; originally published in German, 1974); and Marcel Franciscono, Paul Klee: His Work and Thought (1991). Studies of specific topics include Jürgen Glaesemer, Paul Klee: The Colored Works in the Kunstmuseum Bern (1979; originally published in German, 1976); Jim M. Jordan, Paul Klee and Cubism (1984); and O.K. Werckmeister, The Making of Paul Klee's Career, 1914–1920 (1989).

ΣΕ ΕΝΕΣΤΩΤΑ ΧΡΟΝΟ, ΝΕΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

Τριάντα τέσσερις καλλιτέχνες και εκατόν δέκα έργα περιλαμβάνει η έκθεση «Σε ενεστώτα χρόνο, Νέοι Ελληνες καλλιτέχνες» που πραγματοποιείται έως τις 30 Μαρτίου στον εκθεσιακό χώρο της νέας πτέρυγας του Μέγαρο Μουσικής Αθηνών από το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Η σύλληψη και η οργάνωση της έκθεσης εντάσσεται στο πλαίσιο μιας «εκθεσιακής πολιτικής με ερευνητικό και κριτικό χαρακτήρα που σχεδίασε και εφαρμόζει το ΕΜΣΕ κατ απόλυτη προτεραιότητα, ήδη από το ξεκίνημά του», εξηγεί η διευθύντρια του, Αννα Καφέτση. Η ίδια υπογράμμισε ότι το μουσείο σε δύο χρόνια θα βρίσκεται στον δικό του χώρο.

Κύριος στόχος της έκθεσης, στην οποία παρουσιάζονται 110 περίπου έργα εκ των οποίων 50 αποτελούν νέες καλλιτεχνικές προτάσεις ειδικά για την παρούσα έκθεση, είναι να αναδείξει μια νέα καλλιτεχνική δυναμική που διαφαίνεται την τελευταία δεκαετία -οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν έχουν γεννηθεί από το 1965 και μετά.

Συνιστά μια διερεύνηση ουσιωδών τάσεων και προτάσεων της σύγχρονης ελληνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας, προβάλλοντας τον πλουραλισμό των πρακτικών και κατευθύνσεων.

Στόχος της είναι να «ανιχνεύσει τους προβληματισμούς και την κριτική στάση των Ελλήνων καλλιτεχνών απέναντι σε σύγχρονα ζητήματα, όπως η μαζική κουλτούρα και τα μέσα της, η κοινωνική διάσταση της αρχιτεκτονικής, ο επαναπροσδιορισμός της ατομικής και της συλλογικής ταυτότητας, η επανεξέταση της ιστορίας και της ιστορίας της τέχνης αναζητώντας τον διάλογο που ανοίγουν με τον υπόλοιπο κόσμο» κατά τη Δάφνη Βιτάλη, μία εκ των τριών επιμελητών της έκθεσης.

Οι «διαφορετικές ατμόσφαιρες μέσα στην έκθεση επιτρέπουν διάλογο μεταξύ έργων, νέων προτάσεων και αισθητικών κατευθύνσεων» σχολιάζει ο επιμελητής Σταμάτης Σχιζάκης. Η διάρθρωση της έκθεσης ακολουθεί μια ανοιχτή δομή, η οποία επιτρέπει πολλαπλές διαδρομές, φέρνοντας μαζί έργα διαφορετικών μέσων, όπως φωτογραφία, ζωγραφική, βίντεο, εγκαταστάσεις, γλυπτική. [Έθνος]

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ. ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΤΗΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

Η δεύτερη διοργάνωση του «Εικαστικού Πανοράματος στην Ελλάδα» (14.12.2007 - 29.02.2008) δίνει το στίγμα της αρχειακής αξίας που έχει η έρευνα και καταγραφή της ετήσιας εικαστικής παραγωγής και δραστηριότητας. Η φετινή διοργάνωση έχει ως κεντρικό άξονα την έκθεση εικαστικών «Καλλιτεχνική καινοτομία. Σημειολογία των όρων της στη νέα εποχή» και αφορά στην επιλογή εικαστικών έργων από 850 και πλέον εκθέσεις Ελλήνων καλλιτεχνών -ομαδικές και ατομικές- που πραγματοποιήθηκαν σε μουσεία, ιδρύματα, χώρους τέχνης την εκθεσιακή περίοδο 2006-2007, στη χώρα και το εξωτερικό. Η έκθεση πλαισιώνεται από ημερίδα, συνέδριο, συναυλίες, βιβλιοπαρουσιάσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα και ξεναγήσεις. Τη διοργάνωση συνοδεύει έκθεση εκδόσεων τέχνης της περιόδου 2006-2007, δίγλωσσος κατάλογος για την έκθεση εικαστικών και ειδική ιστοσελίδα-βάση δεδομένων www.visualarts.gr.

Στο Εικαστικό Πανόραμα ΙΙ συμμετέχουν οι: Αγραφιώτης Δημοσθένης | Αλεξίου Νίκος | Αληθεινός Δημήτρης | Αντωνάκος Στήβεν | Αντωνίτσης Δημήτρης | Ασαργιωτάκη Καλλιόπη | Βαλαωρίτης Νάνος | Βασιλειάδης Παύλος | Βιτάσταλη Αριάδνη | Γεωργίου Απόστολος | Γεωργίου Κωστής | Γιανναδάκης Μανόλης | Γκολφίνος Γιώργος | Γουλάκος Περικλής | Γραμμένος Κορνήλιος | Γυπαράκης Γιώργος | Δασκαλάκης Στέφανος | Δρούγκας Αχιλλέας | Ζαχαριουδάκης Μανώλης | Ζούνη Όπυ | Ηλιοπούλου Ειρήνη | Καββαθά Αντιγόνη | Κακανιάς Κωνσταντίνος | Καμμά Ελένη | Κανά Ειρήνη | Καράς Χρίστος | Κατζουράκης Κυριάκος | Κατσάγγελος Γιώργος | Κεσσανλής Νίκος | Κοντοσφύρης Χάρης | Κόττης Γιάννης | Κούντουρας Χρήστος | Λαγός Νίκος | Λατινοπούλου Αθηνά | Μαδένης Μιχάλης | Μακρή Κλειώ | Μακρής Θανάσης | Μανέτας Μίλτος | Μαρινάκη Ολυμπία | Μεράντζας Δημήτρης | Μισούρας Τάσος | Μόσχος Νίκος | Μπότσογλου Χρόνης | Νικολάου Ανδρέας | Ξαγοράρης Ζάφος | Ξενάκης Κωνσταντίνος | Ξένου Βάνα | Παναγιωτάκης Σταύρος | Πανιάρας Κώστας | Παπαδημητρίου ’γγελος | Παπαδημητρίου Μαρία | Παπαφιλίππου Αιμιλία | Παππά Ζωή | Παρμακέλης Γιάννης | Παύλος | Poka-Yio | Πουλαντζά Νατάσσα | Πούλιος Βασίλης | Πούλος Ηλίας | Πράσινος Μάριος | Ρήνας Βαγγέλης | Σακαγιάν Εδουάρδος | Σαχίνης Ξενής | Σκουλάκης Δημοσθένης | Σουρούνη Έρη | Σπηλιοπούλος Μάριος | Στεφανάκις Γιάννης | Τέτσης Παναγιώτης | Τρανός Νίκος | Τσακάλη ’ννα-Μαρία | Τσακίρης Γιώργος | Τσόκλης Κώστας | Φιλοπούλου Μαρία | Φουτρής Δημήτρης | Φωκάς Γιάννης | Χαραλάμπους Πάνος | Χάρος Μανώλης | Χατζηπατέρας Μαρκ | Χρηστίδης Αχιλλέας | Χριστοφόρου Τζων | Μονάδα Πολιτιστικής Επικοινωνίας του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης

Jan Vermeer

Είμαι βέβαιος ότι και ο σημερινός καλλιτέχνης θα αρέσει στον φίλο μου τον Antoine. Μιλώ για τον Βερμέερ, που κάποτε ήταν παραγνωρισμένος, αλλά ελάχιστα στοιχεία υπάρχουν για τον ίδιο. Φυσικά δεν υπάρχει και ζωγραφιά με τη φάτσα του. Ο Ολλανδός ζωγράφος Johannes Vermeer ή Jan Vermeer (βαφτίστηκε 31 Οκτωβρίου 1632 και πέθανε στις 15 Δεκεμβρίου 1675) ειδικεύτηκε στις εσωτερικές σκηνές της καθημερινότητας. Ολόκληρη τη ζωή του την πέρασε στην πόλη του Delft. Ήταν ένας επιτυχημένος επαρχιακός ζωγράφος που δεν φαίνεται να πλούτισε, ίσως εξαιτίας του γεγονότος ότι παρήγαγε σχετικά λίγα έργα ζωγραφικής, αφήνοντας μετά το θάνατό του χήρα και έντεκα παιδιά στα χρέη.

Milkmaid = Η γαλατού (;)

Έμεινε άγνωστος για πολλά χρόνια. Άλλωστε αυτά παθαίνουν όσοι μένουν στην επαρχία – δεν τους ξέρει κανένας! Αυτό μπορεί να είναι χιούμορ αλλά απηχεί ένα μεγάλο μέρος της πραγματικότητας. Ο Βερμέερ παρέμεινε ουσιαστικά ξεχασμένος για σχεδόν διακόσια χρόνια, μέχρι που το 1866 ο κριτικός τέχνης Thoré Bürger δημοσίευσε ένα δοκίμιο προβάλλοντάς τον (μόνο 35 έργα ζωγραφικής αποδίδονται στον Βερμέερ). Από τότε η φήμη του Vermeer έχει απλωθεί, και αναγνωρίζεται πλέον ως ένας από τους μέγιστους ζωγράφους του Dutch Golden Age, τον τοποθετούν δίπλα στον Ρέμπραντ και είναι ιδιαίτερα διάσημος για την επεξεργασία και τη χρήση φωτός στα έργα του.

Het meisje met de parel

Το Κορίτσι με ένα σκουλαρίκι μαργαριταριών (ολλανδικά: Het meisje met de parel) είναι ένα από τα αριστουργηματικά έργα του Vermeer. Το έργο βρίσκεται αυτήν την περίοδο στο Mauritshuis στη Χάγη. Αναφέρεται μερικές φορές ως «Μόνα Λίζα του Βορρά» ή «Ολλανδή Μόνα Λίζα».

Η Μαστροπός [The Procuress] - 1656 (143 x 130 cm.) - Staatliche Kunstsammlungen, Gemäldegalerie, Dresden

Η Μαστροπός είναι το πρώτο γνωστό έργο του Vermeer. A large format work 56.3 X 51.2" (143 X 130 cm). The subject, the decor and the cultural climate are perfectly exemplary of the Caravaggio school, in the tradition of raconteurs of ribald stories, prodigal sons and cheaters. One can see a young woman, whose firm curves are being groped by the putative client under the attentive eye of the assistant procuress. It Is obvious that what could be and is very often vulgar when rendered by certain painters of the Caravaggio schoool, is transcended here. All the emphasis is put on beauty, the quality of the admirable tapestry, the balustrade and the perfect contrast of the yellow with the work's overall reddish-brown hue. A painting with promise. Vermeer had not yet been born.

Woman in Blue Reading a Letter Johannes Vermeer, 1663-1664 Oil on canvas 46,6 × 39,1 cm Rijksmuseum Amsterdam, Amsterdam

The Woman in Blue Reading a Letter [Γυναίκα στα γαλάζια που διαβάζει γράμμα] is a painting finished around 1663-1664. It is housed in the Rijksmuseum Amsterdam. As in the Girl with a Pearl Earring, a solitary figure of a woman is standing immersed in her thoughts, this time in the center of the composition. She reads a letter and seems completely absorbed by it. This painting stands out by the simplification of the composition, which does away with the previously mandatory leaden window to the left. Even the chairs and table surrounding the principal and single figure have lost in importance. Only the map on the wall breaks the uniformity. Vermeer's palette has become very delicate and sophisticated. Blue predominates by its widespread use in the woman's jacket. The foreground again gains in emphasis according to the precepts derived from the inverted telescope. Otherwise, the viewer is only confronted with the pure majesty of the main figure, set against the clear wall, whose luminosity is balanced by the brownish map. In its classical simplicity, grandeur and almost abstract conception, this is one of Vermeer's masterpieces.

Τα υπόλοιπα, μπορείτε να τα δείτε ΕΔΩ

Ο Edvard Munch και η Κραυγή του...

The Scream. 1893. Oil, tempera and pastel on cardboard. Nasjonalgalleriet, Oslo.

Ο Νορβηγός ζωγράφος Edvard Munch (12 Δεκεμβρίου 1863 – 23 Ιανουαρίου 1944), θεωρείται σημαντικός πρόδρομος του εξπρεσιονισμού. Το πιό γνωστό ζωγραφικό έργο του, Η Κραυγή [The Scream, 1893], είναι ένα από τα κομμάτια σε μια σειρά με τον τίτλο The Frieze of Life, όπου ο Munch ερεύνησε τα θέματα της ζωής, της αγάπης, του φόβου, του θανάτου, και της μελαγχολίας, και με αρκετά από τα έργα του, ζωγράφισε διάφορες εκδοχές. Παρόμοια έργα ζωγραφικής περιλαμβάνουν την απελπισία και την ανησυχία. Μπορεί η Κραυγή να αποτυπώνει το φόβο από μια επίθεση του υπαρξιακού τρόμου... Είναι πάντως ένα έργο που εύστοχα θα μπορούσε να αποτυπώσει και την αγωνία ή τον τρόμο του σημερινού ανθρώπου μπροστά στους κινδύνους που απειλούν την ίδια την ύπαρξή του αλλά και το μέλλον του πλανήτη!

Edvard Munch, self-portrait, lithograph, 1895; in the Albertina, Vienna

Τα θέματα αυτά για τη ζωή επαναλαμβάνονται σε όλη τα έργα του Munch, στα έργα ζωγραφικής όπως το The Sick Child (1886, πορτρέτο της αποθανούσας αδελφής του Sophie), το Love and Pain (1893-94).

Ο Munch απεικόνισε τις γυναίκες είτε ως ευπαθείς, αθώους πάσχοντες (δείτε την εφηβεία και την αγάπη και τον πόνο) είτε ως αιτία μεγάλων συναισθημάτων, της ζηλοτυπίας και της απελπισίας (δείτε το χωρισμό, τη ζηλοτυπία και τις τέφρες). Μερικοί λένε ότι αυτά τα έργα ζωγραφικής απεικονίζουν τις σεξουαλικές ανησυχίες του καλλιτέχνη, αν και θα μπορούσε επίσης να υποστηριχτεί ότι είναι μια καλύτερη αντιπροσώπευση της ταραχώδους σχέσης του με την ίδια την αγάπη.

Edvard Munch's Madonna

Η Madonna είναι ένας διάσημος πίνακας ζωγραφικής του Munch, ο οποίος ζωγράφισε πέντε εκδοχές της, από το 1894 μέχρι το 1895. Μια επό τις εκδοχές αυτού του έργου ανήκει στο Munch Museum του Oslo, ενώ μια άλλη ανήκει στη συλλογή του επιχειρηματία Nelson Blitz.

ΓΕΥΣΗ ΑΠΟ... ΤΣΑΡΟΥΧΗ

Γιάννης Τσαρούχης

Ζωγραφική, σχέδια, ένα εξαιρετικό ζεύγος από βεντάλιες, προσωπογραφίες, γυμνά, αλλά και σχέδια για θεατρικά σκηνικά και κοστούμια, όλα χαρακτηριστικά παραδείγματα της θεματολογίας του μεγάλου Γιάννη Τσαρούχη παρουσιάζονται την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου, στις 7.30 μ.μ., στην Kalfayan Galleries (Χάρητος 11, Κολωνάκι). Εργα που αποκαλύπτουν το εύρος των επιρροών που ενέπνευσαν τον Ελληνα καλλιτέχνη. Τα πορτρέτα και οι μνημειακές φιγούρες του, οι παραλλαγές της χρωματικής κλίμακάς του, η σαφής ροπή του προς τον ρεαλισμό και ταυτόχρονα η δεξιότητά του να αφαιρεί και να φιλτράρει τα μη ουσιώδη στοιχεία στις συνθέσεις του αντανακλούν την απαράμιλλη ικανότητα του Τσαρούχη να επαναπροσδιορίζει και να ερμηνεύει δημιουργικά τα ποικίλα ερεθίσματα που εξήψαν τη φαντασία του. Διάρκεια έκθεσης έως 19 Ιανουαρίου 2008.

ΤΟ ΠΑΙΔΙ,Ο ΚΟΣΜΟΣ!

Mother and Child by G.M. Huzo Paddlety

Mother and Child is a painting that depicts the unseen communication between the two. More than visual, it is a sense of rhythm, vibration, and smell…a bond that transcends time. Mr. Paddlety is a Kiowa artist with affiliation in the Sioux Tribe. He was born in Billings, Montana and later moved to Anadarko, Oklahoma where his studio is currently located. Huzo’s ideas are conceived from life experiences, contemporary and traditional. Huzo says “I enjoy using intense colors to give my work a neon/blacklight effect. A style too bold for some, perfect for others.”

Mother and Child, France, 1700s. This painting was done by Jean-Baptiste Greuze in 1765 and is commonly known as "The Spoiled Child". It is located at the Hermitage in St. Petersburg.

Le Nain Brothers, Visit To Grandmother

Ζωγραφίζοντας... καρδούλες!

Η ΠΡΩΤΗ MAIL ART BIENNALE

Θεωρείται από τα πλέον πρωτοποριακά καλλιτεχνικά κινήματα. Ονομάζεται mail art και το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου, η Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας - Μουσείο Γ. Ι. Κατσίγρα εγκαινιάζει την 1η Διεθνή Mail Art Biennale στην Ελλάδα. Η έκθεση της Λάρισας θα έχει τρεις ενότητες: 1) για τον Ολυμπο, την Ελασσόνα ή για την πόλη που ο καθένας έχει στην καρδιά του, 2) τους Αργοναύτες (συμπαραγωγή με τη Χάρτα του Πολιτισμού) και 3) την Αλυσίδα αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες στην Ελλάδα. Τον περασμένο Μάρτιο προκηρύχθηκε η έκθεση στο Διαδίκτυο και η συμμετοχή ήταν πολύ μεγάλη. Ηδη έχουν δηλώσει συμμετοχή 550 καλλιτέχνες από 30 και πλέον χώρες του κόσμου με περισσότερα από 800 έργα. Ανάμεσά τους η Οπυ Ζούνη, η Αρετούσα Κομιανού, ο Κ. Ευαγγελάτος, κ. ά. Την παραγωγή, την εικαστική διοργάνωση και την επιμέλεια της έκθεσης έχει η ζωγράφος Θωμαή Κόντου. Το mail art εμφανίστηκε το 1965 και αποτελεί ήδη ένα παγκόσμιο δίκτυο χιλιάδων καλλιτεχνών, που ανταλλάσσουν μεταξύ τους έργα τέχνης, στήνουν εκθέσεις ή ηλεκτρονικές παρουσιάσεις, χρησιμοποιούν δε γι’ αυτό όλα τα μέσα επικοινωνίας όπως ταχυδρομείο, Διαδίκτυο, κ. λπ. για τη διάδοση της τέχνης. Είναι ένα καλλιτεχνικό κίνημα που διαρκώς επεκτείνεται. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 14 Ιανουαρίου.

ΚΑΝΤΙΝΣΚΙ, ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

Vasily Kandinsky

Ο Ρώσος ζωγράφος Vasily Vasilyevich Kandinsky, θεωρείται ένας από τους πρώτους δημιουργούς της καθαρής αφαίρεσης στη σύγχρονη ζωγραφική. Μεγάλος καλλιτέχνης. Γεννήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1866, στη Μόσχα, και πέθανε στις 13 Δεκεμβρίου 1944, στο Neuilly-sur-Seine, της Γαλλίας. Για μένα, προσωπικά, έχει μια μεγάλη σημασία, αφού κάποτε, όντας μαθητής λυκείου και βλέποντας την πρόοδο του μικρότερου αδελφού μου στη ζωγραφική, θέλησα κι εγώ να κάνω ένα βήμα. Βρίσκω ένα έργο του Καντίνσκι κι έπιασα να το αντιγράψω. Με την καθοδήγηση (ως προς το ανακάτωμα των χρωμάτων), λοιπόν, του αδελφού μου, του Άγγελου, ζωγράφισα ένα έργο που δεν έχει καμιά σχέση με κανένα έργο του Καντίσκι, αλλά κάπως τον θυμίζει. Το έχω ακόμη, σε μια απλή κορνίζα, το βλέπω και η σκέψη γυρίζει στα νιάτα…

Improvisation 30 (Cannons), oil on canvas by Wassily (Vasily) Kandinsky, 1913; in the Art Institute of Chicago. 109.2 ´ 109.9 cm.

Για να δείτε περισσότερα έργα, ΕΔΩ, ΕΔΩ κι ΕΔΩ.