Γλυπτική και σχέδια του Θ. Παπαγιάννη

«Γλυπτική και Σχέδια»,τιτλοφορείται η έκθεση τουΘεόδωρου Παπαγιάννη, που θα παρουσιάζει η γκαλερί «Καπλανών 5», μέχρι τις 5 Γενάρη. Στην έκθεση αυτήν παρουσιάζονται για πρώτη φορά 40 σχέδια (μολύβι σε χαρτί) και 90 γλυπτά του, από τα οποία τα 80 είναι μορφές μικρών διαστάσεων, φιλοτεχνημένες σε έγχρωμη τερακότα, ενώ τα 10 είναι ορειχάλκινα, προερχόμενα, σχεδόν, από το σύνολο της δουλειάς του. Η έκθεση αυτή συμπληρώνει σημαντικές παρουσιάσεις έργων του γλύπτη, που έγιναν το 2012, (Μουσείο Μπενάκη, Βυζαντινό - Χριστιανικό Μουσείο, Ιδρυμα Μ. & Π. Κυδωνιέως στην Ανδρο).

Ενα φωτογραφικό λεύκωμα για την Ελλάδα που (ξε)χάσαμε Φ. Καζάζης: Ελλάδα 1964-1976

Τι είναι ένα φωτογραφικό λεύκωμα; Εισιτήριο για ένα ταξίδι στο χώρο αλλά και στον χρόνο. Αν το υλικό καλύπτει απ' άκρου εις άκρον ολόκληρη την Ελλάδα, τότε πρόκειται για μια περιήγηση. Κι αν ο χρόνος που «έγιναν» οι φωτογραφίες αυτές καλύπτει την περίοδο 1964-1976, τότε η περιήγηση αφορά την Ελλάδα των παιδικών ή νεανικών μας χρόνων, μια Ελλάδα λιγότερο «αναξιοποίητη», γι' αυτό ίσως και πιο αυθεντική. Το λεύκωμα «Ελλάδα 1964 -1976» που κυκλοφόρησε τις ημέρες αυτές από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη (223 σελίδες, 24,60 ευρώ) περιλαμβάνει το ξεκίνημα του φωτογραφικού οδοιπορικού του Φώτη Καζάζη, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Το πιο σημαντικό είναι να μοιραζόμαστε...

• «Μοιράζομαι...» είναι ο τίτλος μίας ιδιότυπης Έκθεσης τριών «εραστών της τέχνης», που αναζητούν μέσα από την τέχνη τους τα σημάδια των καιρών.

«Μοιράζομαι...» είναι ο τίτλος μίας ιδιότυπης Έκθεσης τριών «εραστών της τέχνης», που αναζητούν μέσα από την τέχνη τους τα σημάδια των καιρών. Πάνω σε μία ιδέα της Έρης Στάη συνοδοιπορούν ο Κώστας Πίτσιος φωτογράφος και η Αλίκη Κριτσέλη Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια και μοιράζονται με το κοινό, ασφαλώς αντικείμενα τέχνης αλλά κύρια συναισθήματα, αγάπη και αλληλεγγύη στο Video-room του Ιδρύματος Μ. Κακογιάννης για δύο μόνο ημέρες, στην καρδιά των εορτών, την Παρασκευή 21 και το Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012.

Η Βραζιλιάνα ζωγράφος, γλύπτρια και χαράκτρια Αννα Μαρία Πατσέκο

«Ana Maria Pacheco: Gravuras, Esculturas». Η Βραζιλιάνα ζωγράφος, γλύπτρια και χαράκτρια Αννα Μαρία Πατσέκο (γεν. 1943) έχει αντλήσει έμπνευση από τη λαϊκή τέχνη, τις θρησκευτικές παραδόσεις και τη λογοτεχνία της πατρίδας της, ενώ μεγάλο μέρος του έργου της περιέχει αναφορές στα ταραγμένα χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας στη Βραζιλία. Τα έργα της, τόσο τα τρισδιάστατα όσο και τα έργα σε χαρτί, συχνά χαρακτηρίζονται από αλληγορική διάθεση, ενώ κάποιες φορές είναι έντονη σε αυτά η ειρωνεία. Η καλλιτέχνις ζει και εργάζεται από το 1973 στο Λονδίνο και η έκθεση αυτή είναι το πρώτο αναδρομικό αφιέρωμα στο έργο της που παρουσιάζεται στο Σάο Πάολο. Εστιάζοντας κυρίως στα γλυπτά και τα χαρακτικά της, η έκθεση περιλαμβάνει μερικά από τα πιο γνωστά έργα της, ανάμεσά τους τα πολυπρόσωπα γλυπτά από χρωματισμένο ξύλο όπως η σύνθεση «Noite Oscura del Alma, 1999», όπου μαυροφορεμένοι άνθρωποι περιτριγυρίζουν έναν δεμένο, γυμνό άνδρα σαν τον Αγιο Σεβαστιανό, με κουκούλα να καλύπτει το κεφάλι του και βέλη καρφωμένα στο σώμα του. Εως τις 3 Σεπτεμβρίου.

Τα «ασπρόμαυρα» έργα του Πικάσο

«Picasso Black and White». Ο Πικάσο συχνά εξόριζε το χρώμα από τη ζωγραφική του. Σε όλη τη διάρκεια της μακρόχρονης διαδρομής του χρησιμοποίησε συχνά την παλέτα του άσπρου και του μαύρου, με στόχο να τονίσει την αυτονομία της φόρμας που χαρακτηρίζει γενικά το έργο του. Η έκθεση παρακολουθεί αυτήν την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πτυχή της καλλιτεχνικής παραγωγής του Πικάσο, καλύπτοντας χρονολογικά και θεματικά το σύνολο της δημιουργικής του πορείας: «ασπρόμαυρα» έργα που ζωγράφισε στη διάρκεια της μπλε και της ροζ περιόδου, πρωτοποριακές εξερευνήσεις στον κυβισμό, νεοκλασικά παραστατικά σχέδια, έργα πολιτικής εστίασης, «αναφορές» σε μεγάλους του παρελθόντος όπως ο Ελ Γκρέκο και ο Βελάσκεθ, αισθησιακές εικόνες, αλληγορικές νεκρές φύσεις, πορτρέτα και αυτοπροσωπογραφίες των όψιμων χρόνων του. Ανάμεσα στα 200 περίπου εκθέματα περιλαμβάνονται και τρεις σπουδές για την περίφημη «Guernica». Εως τις 23 Ιανουαρίου.

Σώματα και σκιές: Ο Καραβάτζο και το κληροδότημά του

«Bodies and Shadows: Caravaggio and his Legacy». Το πάθος και η βαναυσότητα σφράγισαν τόσο τη ζωή όσο και το έργο του Καραβάτζο (1571-1610), του ζωγράφου που σηματοδότησε μια μεγάλη στροφή στην ιστορική διαδρομή της τέχνης, χαράζοντας το πέρασμα από την Αναγέννηση στο μπαρόκ. Ο ρεαλισμός, οι τολμηρές χρωματικές αντιθέσεις και η δραματική ένταση των πινάκων του εντυπωσίασαν, θετικά ή αρνητικά, τους συγκαιρινούς του και άσκησαν επιρροή σε όλη την Ευρώπη. Οι δύο εκθέσεις που παρουσιάστηκαν το περασμένο καλοκαίρι στη Γαλλία, με θέμα την επιρροή του σε Ιταλούς, Γάλλους, Ολλανδούς, Φλαμανδούς και Ισπανούς ζωγράφους, συγχωνεύτηκαν στην έκθεση «Σώματα και σκιές: Ο Καραβάτζο και το κληροδότημά του» στο Λος Αντζελες, στην οποία παρουσιάζονται οκτώ πίνακες του Καραβάτζο και 48 έργα συγχρόνων του και μεταγενέστερων καλλιτεχνών, ανάμεσά τους οι Σαρατσένι, Ντε λα Τουρ, Αρτεμισία Τζεντιλέσκι, Βαλαντέν, Ριμπέρα και Θουρμπαράν. Εως τις 10 Φεβρουαρίου.

Τα τελευταία έργα του Ρίτσαρντ Χάμιλτον

«Richard Hamilton: The Late Works». Λίγο πριν από τον θάνατό του τον Σεπτέμβρη του 2011, στα 89 του χρόνια, ο Ρίτσαρντ Χάμιλτον εργαζόταν πάνω σ’ ένα μεγάλων διαστάσεων έργο, εμπνευσμένο από το διήγημα του Μπαλζάκ «Το άγνωστο αριστούργημα». Oταν ήταν πλέον σαφές ότι δεν θα προλάβαινε να το ολοκληρώσει, αποφάσισε να περιληφθούν στην έκθεση, που ήδη προετοίμαζε στην National Gallery, οι προπαρασκευαστικές παραλλαγές του έργου που είχε δημιουργήσει με τη βοήθεια ψηφιακών εικόνων. Με τα έργα αυτά κορυφώνεται το εκθεσιακό αφιέρωμα στον Χάμιλτον, έναν από τους κορυφαίους Βρετανούς καλλιτέχνες της γενιάς του. Η έκθεση περιλαμβάνει μια μεγάλη ανθολογία της όψιμης δουλειάς του, όπου αντανακλώνται τα θέματα που τον απασχόλησαν σ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής του: το παιχνίδι με την προοπτική και τον χώρο, η γυναίκα και η ερωτική επιθυμία, οι αναφορές του σε αναγεννησιακούς ζωγράφους και στον Μαρσέλ Ντυσάν, η πρωτοποριακή αξιοποίηση των δυνατοτήτων της ψηφιακής τεχνολογίας. Εως τις 13 Ιανουαρίου.

Εκθεση έργων Νικολάου Γύζη

Εντεκα χρόνια μετά τη μεγάλη αναδρομική έκθεση της Εθνικής Πινακοθήκης, το Ιδρυμα Θεοχαράκη φιλοξενεί έργα του Νικολάου Γύζη, σε μια προσεγμένη έκθεση για τον σπουδαίο ζωγράφο. Με περισσότερους από 120 πίνακες το αφιέρωμα ιχνηλατεί όλα τα θέματα που αγάπησε ο Γύζης, από την ηθογραφία και τη νεκρή φύση ώς το πορτρέτο και τα πιο πρωτοποριακά του βήματα στη ζωγραφική. Ανάμεσά τους, το «Κρυφό Σχολειό», το «Παππούς και Εγγονός» καθώς και άλλα έργα, τα οποία απετέλεσαν σταθμούς για την εξέλιξη της τέχνης του χρωστήρα στο νεοελληνικό κράτος. Οι θεατές έχουν την ευκαιρία να δουν ελαιογραφίες και σπάνια ελαιογραφικά σχέδια, γλυπτά, αφίσες, διπλώματα και ένθετα εφημερίδων του κορυφαίου Ελληνα ζωγράφου του 19ου αιώνα.

Τα εκθέματα προέρχονται από τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης, της Πινακοθήκης Αβέρωφ, των συλλογών της Τράπεζας της Ελλάδος, της Εθνικής Τράπεζας, της Alpha Bank, ιδιωτικών συλλογών του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου, της Μαριάννας Λάτση, από τη δωρεά της οικογένειας Γύζη στη Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης και άλλες ιδιωτικές συλλογές. Η έκθεση θα διαρκέσει ώς και τις 3 Φεβρουαρίου.

Ο ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΑΝΑΧ KΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΟΥ ΕΠΟΧΗ

Η μεγαλοπρεπής έκθεση του Γερμανού αναγεννησιακού καλλιτέχνη Λούκας Κράναχ στο πρόσφατα και για δεύτερη φορά ανακαινισμένο Μουσείο του Λουξεμβούργου –στους περίφημους κήπους του ομώνυμου παλατιού– αποτελεί την πρώτη ατομική έκθεση του σημαντικού έργου του ζωγράφου στη Γαλλία. Ειδικότερα, η τωρινή έκθεση –της οποίας τα εγκαίνια, στις 9 Φεβρουαρίου, συνέπεσαν με τα εγκαίνια του ανακαινισμένου κτιρίου που είχε παραμείνει για έναν περίπου χρόνο κλειστό και θα διαρκέσει έως τις 23 Μαΐου 2011– συμπεριλαμβάνει έναν εντυπωσιακό αριθμό από τα αριστουργηματικότερα έργα του ζωγράφου. Σχεδόν συγχρόνως, ο πρόεδρος του Μουσείου του Λούβρου κ. Η. Loyrette κατόρθωσε να αγοράσει για λογαριασμό του μουσείου, με τη βοήθεια πέντε χιλιάδων μαικήνων, ένα από τα πιο φημισμένα έργα του Κράναχ, «Οι Τρεις Χάριτες» (1531, λάδι σε ξύλο).

Ο Λουκάς Κράναχ και η Ευρώπη

Από την εποχή των ρομαντικών και μετά, δηλ. εδώ και κοντά 200 χρόνια, η αποτυπωμένη στη φαντασία εικόνα του καλλιτέχνη είναι εκείνη του ατομιστή, του επαναστάτη, του καταραμένου κ. ά. παρόμοια. Εάν κατέβουμε όμως πιο βαθιά στα χρόνια, βρίσκουμε μιαν άλλη εικόνα του, εντελώς διαφορετική· του έμπορου ή επιχειρηματία (όταν ήταν φτασμένος κι επιτυχημένος) που οργάνωνε την παραγωγή του όχι κατά τις επιταγές της έμπνευσης αλλά της αγοράς και του γούστου της εποχής ή τουλάχιστον του γούστου εκείνων που έκαναν τις παραγγελίες. Μια τέτοια εικόνα αναδύεται από την έκθεση του Λουκά Κράναχ που πραγματοποιείται στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου. Αλλά όχι μόνο αυτή.

Κλείνει έπειτα από 30 χρόνια λειτουργίας το Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη. Ξεκινά συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη

«Μ' αρέσει το άσπρο χρώμα κι έχω να διαλέξω μεταξύ νοσοκόμων και ναυτών» απαντούσε ο Τσαρούχης όταν κάποιος τον ρωτούσε γιατί επιμένει στο ζωγραφικό θέμα με τους ναύτες  

Κλείνει, εξαιτίας οικονομικών δυσκολιών το Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη, έπειτα από 30 χρόνια λειτουργίας.  Το διώροφο διατηρητέο κτίριο της οδού Πλουτάρχου στο Μαρούσι, το οποίο είχε σχεδιάσει ο ζωγράφος και ιδρυτής του Ιδρύματος Γιάννης Τσαρούχης για να στεγάσει το έργο του, χρειάζεται επισκευές, για τις οποίες δεν υπάρχουν χρήματα. Το ίδρυμα δεν σταματά, ωστόσο, τη λειτουργία του. Οι συλλογές και τα αρχεία του ιδρύματος θα φυλάσσονται στο εφεξής στο Μουσείο Μπενάκη, ενώ στο δεύτερο όροφο του μουσείου στην Πειραιώς θα φιλοξενούνται όλες οι θεματικές εκθέσεις του Ιδρύματος Τσαρούχη. Η αρχή γίνεται από την Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου, με την έκθεση Γιάννης Τσαρούχης: Μελέτες για 17 θέματα, με εκθέματα από τις συλλογές του Ιδρύματος.