Όχι μόνο για τη σταθερότητα της οριστικής φόρμας που πρόσφερε η χαραγμένη πλάκα, αλλά και για την αγάπη που έχω για το αντίτυπο. Το κάθε τύπωμα είναι παρουσία. Πάνω στη λειασμένη επιφάνεια του ξύλου σχεδιάζω, συνθέτω, χαράζω. Βάζω χρώμα ή μαύρο με το ρολό και τυπώνω πάνω σε διαφορετικά χαρτιά, επεξεργασμένα, ήδη τυπωμένα ή λευκά. Ανάλογα με την ποιότητα του χαρτιού, απορροφά, αντανακλά και ξαναγράφει την προσπάθειά μου, αυτό που έγινε κατανοητό. Ανιχνεύω την αίσθηση και τη γεύση, σε κάθε αντίτυπο, στο ένα στα ένα 1/1, στο etat, στη μελέτη (etude).
Σαν πρώτη ύλη, η σιωπή του λευκού χαρτιού, ο χώρος, ο ρυθμός. Η ισορροπία του κενού με το πλήρες και του όγκου με την απουσία. Λευκό, το διαχρονικό ήθος, το επίκεντρο!
Κατόπιν, οι εικαστικές αξίες, σχέδιο, σύνθεση, φόρμα, γραμμή και χρώμα. Μολονότι χαρακτική, το έργο μου προσδιορίζεται από μια έντονη ζωγραφικότητα. Διατηρώ μια εμμονή για το χρώμα και τους τόνους, μαύρο-άσπρο. Η υλικότητα του χρώματος και της χάραξης. Η σωματικότητα της ζωγραφικής. Το ίδιο χαραγμένο θέμα τυπώνεται σε διαφορετικά μεταξύ τους χαρτιά και χρώματα, σε διάφορα στάδια χάραξης της πλάκας. Οι παραλλαγές διευρύνουν το έργο, ώστε κάθε φορά να παρουσιάζεται σαν διαφορετικό. Το πρόβλημα της ταυτότητας και της διαφοράς, το παιχνίδι του ίδιου και του άλλου. Η χαρακτική είναι η τέχνη του όμοιου. Η ομοιότητα τονίζει τη διαφορά, η παρομοιότητα όμως τη μεγεθύνει τόσο που τη διαλύει. Η ταυτότητα εκρήγνυται μέσα στο πλήθος των παραλλαγών, σε βαθμό που να αποτελεί και αυτή μια θέαση της παραλλαγής. Δεν υπάρχει αρχικό, ούτε πρωτότυπο. Επιλέγω σαν σταθερά την αρχή της μοναδικότητας.
Προσωπική πίστη, η αίσθηση της κατάφασης, της δύναμης της ζωής. Η αίσθηση του συνόλου, η αξία του επιμέρους.
Σαν γεύση, η καλή διάθεση. Η σχέση. Η συμπάθεια του ανθρώπου προς τον άνθρωπο, το γόνιμο έδαφος. Σκοπός; Η ανόρθωση της ζωής στη δύναμη της μνήμης. Τα χνάρια μας. Είμαστε το πλαίσιο αναφοράς για τις επόμενες γενιές. [Η ΑΥΓΗ: 14/07/2010]
No comments:
Post a Comment