Ο Βαν Γκογκ και... το Δωδεκάθεο

Ενα σημειωματάριο με άγνωστα σχέδια και την υπογραφή «Vincent» στα χέρια μιας Ελληνίδας. Ποιος το περίμενε; Οτι μια Ελληνίδα θα προξενούσε αναστάτωση στον διεθνή Τύπο και στο Μουσείο Βαν Γκογκ. Πρώτος έβγαλε την είδηση ο ανταποκριτής του BBC στην Αθήνα, Μάλκολμ Μπράμπαντ: η συγγραφέας Ντορέτα Πέππα έχει στην κατοχή της, όπως υποστηρίζει, ένα σημειωματάριο με σκίτσα του Βαν Γκογκ, που κάποια από αυτά φέρουν την υπογραφή «Vincent». Δεν άργησαν να «τσιμπήσουν» άλλα έγκυρα μέσα ενημέρωσης: το πρακτορείο Reuters, η βρετανική εφημερίδα Daily Telegraph, το ολλανδικό κανάλι Nederland 1...

• Η ιστορία έχει ως εξής: Την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μπαμπάς αντάρτης, μαζί μ’ άλλους της εθνικής αντίστασης, κάνει επιδρομή σε τρένο των ναζί που μεταφέρει κλεμμένα έργα τέχνης, αρπάζει ό,τι μπορεί και έπειτα τα φυλάσσει σε ασφαλές μέρος. Περίπου 30 χρόνια μετά τον θάνατο του Μελέτιου Πέππα (το 1973), η μοναχοκόρη του ανακαλύπτει στα χειρόγραφά του το περίφημο βιβλιαράκι με το λογότυπο της Ακαδημίας Καλών Τεχνών των Βρυξελλών. Δεν πιστεύει στα μάτια της. Το δείχνει στον κοντινό της κύκλο. Στη συνέχεια, απευθύνεται στον διευθυντή συντήρησης της Εθνικής Πινακοθήκης, Μιχάλη Δουλγερίδη. «Το έφερε τυλιγμένο σε ένα πανί και μου ζήτησε να το δω. “Tι είναι αυτό;” τη ρώτησα. “Δείτε το και πείτε μου εσείς” απάντησε. Ολα έδειχναν –η γραφή, το χαρτί– ότι είναι το έργο ενός μεγάλου ζωγράφου. Της είπα: “Πρέπει να το διερευνήσεις!”».

Αυτά είπε ο Μ. Δουλγερίδης την περασμένη Παρασκευή στο Ζάππειο Μέγαρο, στην επίσημη παρουσίαση του βιβλίου «Το Σημειωματάριο του Vincent», της Διοδώρας– Ντορέτας Πέππα. Η γεννηθείσα το 1963 στην Αθήνα συλλέκτρια έργων τέχνης πλέον και πρόεδρος του «Ελλην.α.ις» (Ελλήνων Αρχαιοθρήσκων Ιερόν Σωματείον) πιστεύει ότι το σημειωματάριο ήταν ένα ημερολόγιο που κρατούσε ο καλλιτέχνης με σκοπό να το δωρίσει στον αγαπημένο του αδελφό Τεό. Η μελέτη επικεντρώνεται σε μια καινοφανή προσέγγιση του έργου Βαν Γκογκ: «“Εκρυβε” μέσα στα έργα του γράμματα, αριθμούς και σύμβολα, με σκοπό να αποκαλύψει εσωτερικά νοήματα και να μεταδώσει παράλληλα τους διαχρονικούς “χρησμούς” του στους ανθρώπους του μέλλοντος»... [Της Σελανας Βροντη, Η Καθημερινή, 29/2/2008]