Friday, January 25, 2008
Umberto Eco: Ποια είναι η ωραιότερη;
Wednesday, January 23, 2008
"ΕΦΥΓΕ" Η ΓΙΑΝΝΑ ΠΕΡΣΑΚΗ...
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1921. Σε ηλικία 8 χρόνων πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής. Στην κατοχή μαθήτευσε κοντά στον Δημήτρη Δάβη, ενώ παράλληλα δούλευε στην Εθνική Τράπεζα, συμμετέχοντας ενεργά στους αγώνες του ΕΑΜ Τραπεζοϋπαλλήλων. Το 1943 παντρεύτηκε τον γλύπτη Κώστα Κουλεντιανό, με τον οποίο συμπορεύτηκε έως το 1946, χρονιά που έφτασε στο Παρίσι. Η παραμονή της διακόπηκε αιφνιδιαστικά το 1955 όταν γύρισε στην Ελλάδα, για να είναι κοντά στον άρρωστο πατέρα της.
Η αφαιρετική διάθεση των έργων της, οι κυβιστικές αναζητήσεις, το γεγονός ότι ήταν γυναίκα - δημιουργός, ήταν στοιχεία αρνητικά για την αποδοχή της από το ελληνικό ανδροκρατούμενο εικαστικό δυναμικό. Η Γιάννα Περσάκη παρέμεινε πιστή στην αφαιρετική ζωγραφική, όπου κυριαρχούν οι παλλόμενες επιφάνειες καθαρού χρώματος. [Ριζοσπάστης, 23/1/2008].
Friday, January 18, 2008
ΣΤΟ ΗΜΙΦΩΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Οι στοιχειωμένες εικόνες της Χελένε Σγιέρφμπεκ, σε έκθεση τώρα στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της πόλης του Παρισιού, τελευταίο σταθμό μιας περιοδείας που ήδη προσείλκυσε χιλιάδες επισκέπτες στο Αμβούργο και στη Χάγη, ίσως προκαλέσουν σε ορισμένους κατάπληξη. Γιατί λίγοι, έξω από τη Σκανδιναβία, γνωρίζουν το έργο της Φινλανδής αυτής ζωγράφου που πέθανε το 1946. Περισσότεροι, όμως, πρέπει να το γνωρίσουν.
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΕΞΠΡΕΣΙΟΝΙΣΤΩΝ
Τούτη η έκθεση στο Μουσείο Μαγιόλ του Παρισιού για τις φρίκες και τα φρικιαστικά αποτελέσματα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως την έχουν καταγράψει σπουδαίοι καλλιτέχνες του γερμανικού μεσοπολεμικού εξπρεσιονισμού, ελκύει πλήθος Γάλλων επισκεπτών. Τούτων ίσως οι πρόγονοι να είχαν βρεθεί στα μέτωπα και τα χαρακώματα εκείνου του πολέμου.
Tuesday, January 15, 2008
ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΕ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΕΚΘΕΜΑΤΑ!
Το Μουσείο είναι διάσημο για τα κλεμμένα Μάρμαρα του Παρθενώνα που τα βούτηξε εκείνος ο καταραμένος Λόρδος Έλγιν, και οι σημερινοί Εγγλέζοι κάνουν το κορόιδο! Ο αγώνας που άρχισε με το πάθος της η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη δεν πρέπει να σταματήσει. Βέβαια, δεν είναι δικαιολογία για τους Εγγλέζους οι αθλιότητες της Νέας Δημοκρατίας στο υπουργείο Πολιτισμού με Ζαχόπουλους, Καραμανλήδες κ.ά. Τα Μάρμαρα πρέπει να επιστραφούν γι' αυτό και βρήκα την ευκαιρία να υπενθυμίσω αυτό το πάγιο αίτημα της χώρας μας. Τέλος πάντων, δηλαδή, να μην ξεχνάμε...
Monday, January 14, 2008
ΞΕΧΩΡΙΣΕ Ο ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ!
Εργο του Νίκου Εγγονόπουλου. |
Από τα 200 έργα προς διάθεση, πουλήθηκαν τα 181 στο συνολικό ποσό των 750.000 ευρώ.
Ανάμεσα στα έργα, που ξεχώρισαν, ήταν τα σχέδια του Φώτη Κόντογλου για τη διακόσμηση του χαμάμ της οδού Βερανζέρου -δεν υπάρχει πια- τα οποία έφθασαν τις 27.600 ευρώ, η «Ουρανούπολις» του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη (9.775 ευρώ), η «Ανατολίτισσα» του Εμμανουήλ Ζαΐρη (16.100 ευρώ), οι «Τρεις Μοίρες» του Νίκου Εγγονόπουλου (21.850 ευρώ), το «Πορτρέτο γυναίκας» του Γιάννη Μόραλη (10.350 ευρώ), η «Βενετία» του Αιμίλιου Προσαλέντη (17.250 ευρώ), ο «Νέος με σταυρωμένα χέρια» του Πάνου Φειδάκη (9.200 ευρώ) κ.ά.
Friday, January 11, 2008
Ο ΑΙΣΘΗΣΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ANTONIO CANOVA
Paolina Borghese As Venus Victrix. 1804 - ANTONIO CANOVA
In 1802, by special request of Napoleon I, he went to Paris and modelled a colossal figure of the emperor, holding a Victory in his hand (Apsley House, London). His "Bust of Napoleon" is in the Corcoran Gallery, Washington. Some years later Canova modelled a noble statue of Napoleon's mother in antique garb; one of Marie Louise as "Concord" (Parma) and the reclining portrait of Pauline Bonaparte, wife of Prince Borghese, as "Venus Victrix" (Villa Borghese, Rome). The colossal, boyish "Palamedes" for the Villa Carlotta, Cadenabbia (1804), was followed next year by the "Venus from the Bath" (Pitti Palace, Florence). At the same time Canova was engaged upon the monument for the Archduchess Maria Christina, a group of nine mourning figures entering a mausoleum (church of theAugustinians, Vienna), and travelled to Austria to superintend the setting up of the work. In 1807 he executed the "Bust of Pius VII", one of his most notable achievements in portraiture. The number of his productions is so large that it is impossible to mention minor ones. Some of his lighter subjects, "his leisures" he called them, are well known, e.g. the "Dancing Girls". In 1814 he produced the "Three Graces".