Thursday, July 5, 2007

Η Frida Kahlo...



Η Μεξικανίδα ζωγράφος Frida Kahlo γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1907 και πέθανε στις 13 Ιουλίου 1954. Αμφιβάλλω αν θα την μνημονεύαμε, εδώ στην Ελλάδα, αν δεν είχε προηγηθεί ο ντόρος στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, που είχε σαν αποτέλεσμα το 2002 να γυριστεί μια ταινία (σκηνοθεσία Julie Taymor) με πρωταγωνίστρια την Salma Hayek… Εξάλλου, η ταινία ήταν εκείνη που προκάλεσε το ενδιαφέρον για να ψαχτεί ακόμη περισσότερο η ζωή και το έργο της διάσημης πλέον καλλιτέχνιδας που υπήρξε σύντροφος του άλλου μεγάλου Μεξικάνου ζωγράφου Diego Rivera.
Και οι δυο, προοδευτικοί άνθρωποι, φιλοξένησαν στο σπίτι τους τον μεγάλο κυνηγημένο του Στάλιν, τον Λέοντα Τρότσκι. Εξαιρετική ζωγράφος και η Kahlo με την τέχνη της απεικόνισε το πολιτισμό της χώρας της σε ένα ύφος που συνδυάζει το ρεαλισμό, το συμβολισμό και το σουρεαλισμό. Είναι πολύ γνωστά οι αυτοπροσωπογραφίες της που εκφράζουν το φυσικό πόνο της. Το σπίτι της στο Coyoacán, στο Μεξικό, έχει γίνει μουσείο και δέχεται εκατοντάδες επισκέπτες κάθε χρόνο.

Μερικές ημέρες προτού να πεθάνει, στις 13 Ιουλίου 1954, η Kahlo, έγραψε στο ημερολόγιό της: «Ελπίζω ότι η έξοδος είναι χαρούμενη - και δεν ελπίζω ποτέ να επιστρέψω - Frida.». Η επίσημη αιτία του θανάτου δόθηκε ως πνευμονικό οίδημα, αν και μερικοί υποψιάστηκαν ότι είχε πεθάνει από την υπερβολική δόση... μια υπερβολική δόση που μπορεί ή δεν μπορούσε να είναι τυχαία.

Σε κάθε περίπτωση, μια αυτοψία δεν έγινε ποτέ. Αυτό που είναι γνωστό με βεβαιότητα είναι ότι ήταν πολύ άρρωστη καθ' όλη τη διάρκεια της προηγούμενης χρονιάς και της είχαν ακρωτηριάσει το δεξιό πόδι της από το γόνατο (εξ αιτίας της γάγγραινας). Επίσης μια πρόσφατη βρογχοπνευμονία την είχε αφήσει αρκετά ευπαθή.


Στην αυτοβιογραφία του, ο Diego Rivera, αργότερα έγραψε ότι η ημέρα που πέθανε η Frida ήταν η πιό τραγική ημέρα της ζωής του, προσθέτοντας ότι, πάρα πολύ αργά, είχε συνειδητοποιήσει ότι το πιο θαυμάσιο κομμάτι της ζωής του ήταν η αγάπη του για τη Frida.

Η Φρίντα Κάλο και ο Ντιέγκο Ριβέρα

1 comment:

Gia said...

Είναι τόσο άσχημο για τόσο καθυστερημένες συνειδητοποιήσεις,όπως αυτήν του Ν.Ριβέρα...