Εικαστικά από τις εφημερίδες...

«Οταν ξεκίνησα να κάνω ρεαλιστική ζωγραφική, στις αρχές της δεκαετίας του 90, με κοίταζαν όλοι με μισό μάτι. Παλαιότερα, βέβαια, αμφιταλαντευόμουν μεταξύ αφηρημένου και συγκεκριμένου, φοβούμενη ότι αν επέλεγα τον καθαρό ρεαλισμό, θα χαρακτηριζόμουν αναχρονιστική». Η αλήθεια της ζωγράφου Μανταλίνας Ψωμά εκφράζει μια ολόκληρη εποχή και συγχρόνως την επιμονή μιας σειράς καλλιτεχνών στο τελάρο, στη ζωγραφική και στην παραστατικότητα. Ονομάστηκαν νεο-παραστατικοί ζωγράφοι και σε μερικούς από αυτούς, δέκα τον αριθμό, το Ιδρυμα Π. & Μ. Κυδωνιέως στη Χώρα της Ανδρου προσφέρει τις αίθουσές του, σε μια έκθεση, με τίτλο «Realia Mundi / Εγκόσμια», η οποία εγκαινιάζεται το ερχόμενο Σάββατο 21 Ιουλίου, στις 8 μ.μ., και θα διαρκέσει έως τις 30 Σεπτεμβρίου... ["Έθνος", 10 ζωγράφοι στα... Εγκόσμια, της Δήμητρας Ρουμπούλα].

Η γλύπτρια Αλεξ Μυλωνά είναι η δεύτερη δημιουργός που παρουσιάζει το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης σε έκθεση στη Σίφνο, με την υποστήριξη του Δήμου του νησιού, μετά τον γλύπτη Κλέαρχο Λουκόπουλο, το περσινό καλοκαίρι... ['Εθνος", Γλυπτά για το «Αιγαίο» από την Αλεξ Μυλωνά].

«Ονειρο και Τραύμα», στη Βιέννη. Δεν είναι μυθιστόρημα αλλά η έκθεση με έργα της συλλογής Δάκη Ιωάννου στο ΜUΜΟΚ,το μουσείο που βρίσκεται στην καρδιά της αυστριακής πρωτεύουσας και στην περίφημη πλατεία των Μουσείων. Εκεί ξαναείδαμε έργα γνώριμα της συλλογής υπό το πρίσμα της ματιάς τριών επιμελητών (Kob, Matt, Stief), οι οποίοι διάλεξαν το υλικό της έκθεσης, έτσι ώστε να διεγείρει την πλευρά που σχετίζεται περισσότερο με τις ψυχικές καταβολές της δημιουργίας του έργου τέχνης... ["Έθνος", Ονειρο και Τραύμα, Παρουσίαση: Κατερίνα Ζαχαροπούλου].

Η Τέιτ Μόντερν του Λονδίνου ανακοίνωσε την οργάνωση μιας μεγάλης αναδρομικής έκθεσης προς τιμήν της Λουίζ Μπουρζουά, 95 ετών σήμερα, μιας θρυλικής καλλιτέχνιδας η οποία υπήρξε παρούσα στα πρώτα κιόλας βήματα της μοντέρνας τέχνης (ήταν προσωπική φίλη του Μαρσέλ Ντισάν) και παρακολούθησε όλα τα μεγάλα κινήματα της αβάν γκαρντ του 20ού αιώνα εν τη γενέσει τους... ["Έθνος", «Εφηβη» γλύπτρια ετών 95!, Γράφει ο Αλέξης Σταμάτης].

Κοινές συνιστώσες της Μπιενάλε, της Documenta και των μεγάλων διεθνών εκθέσεων... Παρά το γεγονός ότι η τέχνη υπερασπίζεται την αισθητική, επιστρέφοντας σε αξίες που έμοιαζαν ξεχασμένες στα χρόνια της εννοιολογικής τέχνης, ωστόσο παραμένει έντονα πολιτική. Η ειδοποιός διαφορά της φετινής 12ης Documenta από την προηγούμενη, της αισθητικής (12ης) δηλαδή σε σχέση με την πολιτική (11η), έγκειται στον ήχο της αμεσότητας της φωνής... [Ελευθεροτυπία, Πολιτική δίχως σλόγκαν, Γράφει η Μαρία Μαραγκού].

Πρώην στριπτιζέζ ενέσκηψε σαν θύελλα στην αγγλική ζωγραφική... «Στριπτιζέζ και αμόρφωτη, ατάλαντη απατεώνας που ζωγραφίζει σκουπίδια». Οι χαρακτηρισμοί εκτοξεύονται ανελέητα από ορισμένους Αγγλους τεχνοκριτικούς προς τη Στέλλα Βάιν, τη διασημότερη αυτή τη στιγμή ζωγράφο της Βρετανίας.

Ενα από τα καινούργια έργα της Βάιν για την πριγκίπισσα Νταϊάνα.

Η είδηση ότι από αύριο η ναΐφ και επιθετική τέχνη της θα κατακλύσει την γκαλερί «Modern Oxford» του Λονδίνου έχει εξαγριώσει και πάλι τους κριτικούς. Το μένος εναντίον της συσπειρώνει, όμως, όσους θεωρούν τη ζωγραφική της ενδιαφέρουσα, σκοτεινή, ευαίσθητη και διασκεδαστική... [Ελευθεροτυπία, Η Στέλλα που αγαπούν να μισούν, Γιώργος Καρουζάκης].